تیوپورین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تیوگوانین
مرکاپتوپورین
آزاتیوپرین

داروهای تیوپورین(به انگلیسی: Thiopurine) آنتی متابولیت‌های پورینی هستند که به طور گسترده در درمان لوسمی لنفوبلاستیک حاد، اختلالات خودایمنی (به عنوان مثال، بیماری کرون، روماتیسم مفصلی) و افراد دریافت‌کننده عضو پیوندی استفاده می‌شوند.

متابولیسم توسط S-متیل‌ترانسفراز کاتالیز می‌شود.[۱]

همچنین ببینید[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Sahasranaman S, Howard D, Roy S (August 2008). "Clinical pharmacology and pharmacogenetics of thiopurines". Eur. J. Clin. Pharmacol. 64 (8): 753–67. doi:10.1007/s00228-008-0478-6. PMID 18506437.

پیوند به بیرون[ویرایش]