ترگوراید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ترگوراید
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.comInternational Drug Names
روش مصرف داروخوراکی
کد ATC
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی
  • (Prescription only)
شناسه‌ها
  • N,N-diethyl-N'-[(8α)-6-methylergolin-8-yl]urea
شمارهٔ سی‌ای‌اس
پاب‌کم CID
IUPHAR/BPS
کم‌اسپایدر
UNII
KEGG
CompTox Dashboard (EPA)
ECHA InfoCard100.048.732 ویرایش در ویکی‌داده
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیاییC20H28N4O۱
جرم مولی340.46 g/mol g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)
  • CCN(CC)C(=O)N[C@H]1C[C@H]2[C@@H](CC3=CNC4=CC=CC2=C34)N(C1)C
  • InChI=1S/C20H28N4O/c1-4-24(5-2)20(25)22-14-10-16-15-7-6-8-17-19(15)13(11-21-17)9-18(16)23(3)12-14/h6-8,11,14,16,18,21H,4-5,9-10,12H2,1-3H3,(H,22,25)/t14-,16+,18+/m0/s1
  • Key:JOAHPSVPXZTVEP-YXJHDRRASA-N
  (صحت‌سنجی)

ترگوراید (انگلیسی: Terguride) که با نام ترانس-دی‌هیدرولیسرورید هم شناخته می‌شود، یک آنتاگونیستِ گیرنده سروتونین و یک آگونیست گیرنده دوپامین و یکی از اعضای خانوادهٔ اِرگولین‌ها است که به‌عنوان یک تنظیم‌کننده پرولاکتین در درمانِ هایپرپرولاکتینمی به‌کار می‌رود.[۱]

این دارو، یک آنتاگونیستِ پرقدرتِ گیرنده‌های سروتینینی HT2A و HT2A است و به‌طور خوراکی تجویز می‌شود.

ترگوراید همچنین به سبب فعالیت آنتی فیبروتیک و آنتی پرولیفراتیو، دارویی امیدبخش جهت درمان پُرفشاری ریوی (PAH) است تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کند و روندِ تغییر شکل و ساختار عروق ریوی را معکوس نماید. این دارو به همین منظور، در مه ۲۰۰۸ میلادی جزء داروهای کم‌کاربرد قرار گرفت.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Janssen W, Schymura Y, Novoyatleva T, Kojonazarov B, Boehm M, Wietelmann A, Luitel H, Murmann K, Krompiec DR, Tretyn A, Pullamsetti SS, Weissmann N, Seeger W, Ghofrani HA, Schermuly RT. 5-HT2B Receptor Antagonists Inhibit Fibrosis and Protect from RV Heart Failure. Biomed Research International. 2015;2015:438403. doi 10.1155/2015/438403 PMID 25667920
  2. «TheDay.com 5/10/2010». بایگانی‌شده از اصلی در ۵ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۶ دسامبر ۲۰۱۷.