بارکارل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بارکارُل (‎/ˈbɑːrkəˌrl/‎؛ از فرانسوی، همچنین barcarole؛ در اصل، بارکارُلا یا بارکاروآلا ایتالیایی، از بارکا «قایق») [۱] یک آهنگ سنتی است که با آواز گوندولاران‌های ونیزی، یا با آهنگی شبیه به سبک آن آوازها شناخته می‌شود. در موسیقی کلاسیک، دو تا از معروف‌ترین بارکارل‌ها عبارتند از: «شب زیبا، آه شب عشق» اثر ژاک اُفنباخ (بخشی از اپرای افسانه‌های هافمن) و «بارکارل در فا دیز ماژور» اثر فردریک شوپن برای تک‌نوازی پیانو.

منابع[ویرایش]

  1. "Barque" in English shares the same etymology.