اطلس چیتا
| چیتا | |
|---|---|
.jpg)
| |
| چیتای نیروی هوایی آفریقای جنوبی | |
| کاربری | هواپیمای جنگنده |
| کشور سازنده | آفریقای جنوبی |
| تولیدکننده | هواپیماسازی اطلس |
| معرفی‌شده در | ۱۹۸۶ |
| وضعیت | فعال در نیروی هوایی اکوادور |
| کاربر اصلی | نیروی هوایی آفریقای جنوبی (اکنون بازنشسته شده‌است) نیروی هوایی شیلی نیروی هوایی اکوادور |
| تعداد ساخته‌شده | ۳۸ (مدل سی), ۱۶ (مدل دی), ۱۶ (مدل ئی) |
| توسعه‌یافته از | داسو میراژ ۳ آی‌ای‌آی نشر کفیر[۱] |
اطلس چیتا، یک هواپیمای جنگنده تولید آفریقای جنوبی است که توسط شرکت هواپیمایی اطلس (بعداً شرکت دنل) طراحی و تولید شده‌است. این هواپیما به درخواست نیروی هوایی آفریقای جنوبی (SAAF) توسعه یافته و عملیاتی شد.
چیتا در بحبوحهٔ جنگ مرزی جنوب آفریقا در دههٔ ۱۹۸۰ به‌عنوان یک ارتقاء بزرگ ناوگان داسو میراژ ۳ ساخت فرانسه در نیروی هوایی آفریقای جنوبی، توسعه یافت. چیتا از فناوری کفیر ساخت اسرائیل، مشتق شده از میراژ ۵ / آی‌ای‌آی نشر استفاده می‌کند.[۲] در برنامهٔ ارتقاء چیتا، سه مدل شامل ''چیتای سی'' دوصندلی و ''چیتای دی'' و ''چیتای ئی'' تک‌صندلی تولید شدند. هر سه مدل، وارد نیروی هوایی آفریقای جنوبی شدند و برای مدتی به‌عنوان تواناترین هواپیمای جنگنده و جنگنده تهاجمی این نیرو، خدمت کردند. مدلی ''چیتای آر'' که برای شناسایی هوایی در نظر گرفته شده بود، به‌عنوان نمونهٔ اولیه ساخته شد، اما این مدل، هرگز وارد خدمت عملیاتی نشد.
در سال ۱۹۹۲، مدل چیتای ئی از خدمت نیروی هوایی آفریقای جنوبی خارج و بازنشسته شد. مدل‌های سی و دی چیتا نیز در آوریل ۲۰۰۸ بازنشسته و با ساب ۳۹ گریپن ساخت سوئد جایگزین شدند. تعداد محدودی چیتا پس از بازنشستگی، همچنان توسط نیروی هوایی آفریقای جنوبی به‌عنوان هواپیمای آزمایشی، مورد استفاده‌اند. برخی از این جنگنده‌ها به سایر نیروهای هوایی مانند نیروی هوایی اکوادور (EAF) به‌عنوان منبع قطعات یدکی صادر شدند. شرکت سهامی خاص دراکن اینترنشنال قصد دارد از چیتا به‌عنوان یک هواپیمای متخاصم، برای خدمات آموزشی رزمی در ایالات متحده استفاده کند.
کاربران[ویرایش]
اکوادور
- نیروی هوایی اکوادور: در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۹، وزارت دفاع اکوادور اعلام کرد که اکوادور تصمیم گرفته‌است که ۱۰ فروند چیتای سی سابق نیروی هوایی آفریقای جنوبی و ۲ چیتای دی را برای جایگزینی ناوگان فرسودهٔ میراژ اف۱های خود خریداری کند. پس از مدتی تأخیر، قراردادی در دسامبر ۲۰۱۰ به امضا رسید و سه چیتای نخست، در آوریل ۲۰۱۱ وارد اکوادور شدند.[۳][۴][۵]
آفریقای جنوبی
- تا اکتبر ۲۰۱۲، شرکت دولتی هواپیمایی دنل، دو فروند چیتای دی را به عنوان بستر آزمایشی سیستم استفاده می‌کند. آن هواپیماها در تأسیسات شرکت دنل در فرودگاه بین‌المللی اولیور تامبو مستقر هستند.
ایالات متحده
- دراکن اینترنشنال: در دسامبر ۲۰۱۷، اعلام شد که این شرکت، ۱۲ چیتای سابق نیروی هوایی آفریقای جنوبی را به‌عنوان هواپیمای متخاصم برای آموزش خلبانان نظامی خریداری و عملیاتی خواهد کرد.[۶]
کاربران پیشین[ویرایش]
شیلی
- نیروی هوایی شیلی: در سال ۲۰۰۳، شیلی ۵ فروند از هواپیمای چیتا را از نیروی هوایی آفریقای جنوبی، به‌عنوان منبع یدکی برای میراژ ۵های خود خریداری کرد.[۷]
- آفریقای جنوبی
- نیروی هوایی آفریقای جنوبی: چیتا در سال ۱۹۸۶ وارد خدمت در این نیرو شد و در سال ۲۰۰۸ از خدمت فعال بازنشسته شد.
- ۲ اسکادران چیتای سی و دی
- ۵ اسکادران چیتای ئی
- یک مدرسهٔ پرواز چیتای دی
- یک مرکز آزمایشی پرواز توسعه با دو فروند چیتای دی
ویژگی‌های فنی[ویرایش]
ترسیم چیتا از جهات مختلف داده‌ها از (داده‌ها از Aerospaceweb.org)[۸]
ویژگی‌های کلی- طول: ۱۵٫۵۵ متر (۵۱ فوت ۰ اینچ)
- پهنای بال: ۸٫۲۲ متر (۲۷ فوت ۰ اینچ)
- ارتفاع: ۴٫۵ متر (۱۴ فوت ۹ اینچ)
- مساحت بال‌ها: ۳۵ متر مربع (۳۸۰ فوت مربع) * Canard Area: ۱٫۶۶ متر مربع (۱۷٫۹ فوت مربع)
- ماهی‌واره: ۳٫۵٪[۹]
- وزن خالی: ۶٬۶۰۰ کیلوگرم (۱۴٬۵۵۱ پوند)
- بیشترین وزن برخاست: ۱۳٬۷۰۰ کیلوگرم (۳۰٬۲۰۳ پوند)
- پیشرانه هواگرد: 1 عدد موتور توربوجت با پس‌سوز اسنکما آتار 9K50C، ۴۹٫۲ کیلونیوتن (۱۱٬۱۰۰ پوند-نیرو) dry, ۷۰٫۶ کیلونیوتن (۱۵٬۹۰۰ پوند-نیرو) با پس‌سوز
عملکرد
- حداکثر سرعت: ۲٬۳۵۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۴۶۰ مایل بر ساعت؛ ۱٬۲۶۹ گره) / ۲٫۲ ماخ در ارتفاع بالا
- ۱٬۳۹۰ کیلومتر بر ساعت (۸۶۰ مایل بر ساعت؛ ۷۵۰ گره) در سطح دریا
- بُرد: ۱٬۳۰۰ کیلومتر (۸۰۸ مایل؛ ۷۰۲ مایل دریایی)
- برد معبر: ۲٬۶۰۰ کیلومتر (۱٬۶۱۶ مایل؛ ۱٬۴۰۴ مایل دریایی)
- حداكثر ارتفاع: ۱۷٬۰۰۰ متر (۵۶٬۰۰۰ فوت)
- نرخ صعود: ۲۳۳٫۵ متر بر ثانیه (۴۵٬۹۶۰ فوت بر دقیقه)
- بارگیری بال: ۲۵۰ کیلوگرم بر متر مربع (۵۱ پوند بر فوت مربع)
جنگ‌افزار
- سلاح‌ها دو توپ داخلی ۳۰ میلی‌متری دفا ۵۵۲ با مجموع ۲۵۰ فشنگ
- راکت‌ها: ۴ پرتاب‌گر راکت ماترا، هر یک با ۱۶ راکت ۶۸ میلی‌متری و…
- موشک‌ها: ۲ موشک هوابه‌هوا از نوع پایتون۳ یا ماترا آر-۵۳۰ و ..
- بمب‌ها: دارای ۵ جایگاه تسلیحات با قابلیت حمل ۴٬۰۰۰ کیلوگرم از انواع بمب از جمله بمب هدایت لیزری و بمب‌های هدایت‌شونده با جی‌پی‌اس، بمب‌های غیرهدایت‌شونده، مخزن سوخت بیرونی و پادهای شناسایی
جستارهای وابسته[ویرایش]
هواپیماهای مرتبط[ویرایش]
هواپیماهای قابل مقایسه
منابع[ویرایش]
- ↑ "Dassault Mirage III & Mirage 5/Nesher in Israeli Service". ACIG. 2003. Archived from the original on 26 July 2014. Retrieved 9 July 2013.
- ↑ "Ex-South African Air Force Cheetah fighter jets arriving in Ecuador."
- ↑ Ex-SAAF Cheetahs arriving in Ecuador
- ↑ "Ecuador to buy 12 modified Mirage aircraft from South Africa" (به اسپانیایی). Retrieved 2009-09-24.
- ↑ "Cheetahs and Mirage 50s for Ecuador". 15 December 2010. Retrieved 2010-12-15.
- ↑ Trevithick, Joseph.
- ↑ Chile: Fuerza Aérea retirará toda su flota Mirage
- ↑ "Aerospaceweb.org — Aircraft Museum". Aerospaceweb.org. Retrieved 20 December 2008.
- ↑ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. Retrieved 16 April 2019.
مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
- Chenel, B. , Liébert, M. and Moreau, E. Mirage III/5/50 en service à l'étranger. Hameau Les Farges, France: LELA Presse, 2014. شابک ۹۷۸−۲−۹۱۴−۰۱۷۷۶۳ISBN ۹۷۸-۲-۹۱۴-۰۱۷۷۶۳
- Golan, John W. "Lavi: The United States, Israel, and a Controversial Fighter Jet." University of Nebraska Press, 2016. شابک ۱−۶۱۲۳۴۷−۲۲−۳ISBN ۱-۶۱۲۳۴۷-۲۲-۳
- Lord, Dick "Vlamgat: The Story of the Mirage F1 in the South African Air Force." 30° South Publishers, 2008. شابک ۱−۹۲۰۱۴۳−۳۶-XISBN 1-920143-36-X