اره‌گر
اره‌گر یکی از کوی‌های قدیمی شهر تبریز در محلهٔ حکم‌آباد است.[۱] اره‌گری کوی بزرگی است، چسبیده به محلهٔ «قوچ داشی» و در قسمت غربی آن در محلهٔ اره‌گر، کوچه‌ای به نام «قریه بیگ» یا «قلعه بیگ» بوده و در اثر مرور زمان به اره‌گر تبدیل شده‌است. از کوی‌های معروف حکم‌آباد، کوی «منطش» است که نام قنات بزرگی بوده و هم محله قره‌آغاج و هم محلهٔ حکم‌آباد را سیراب می‌ساخت.
محله کشک (کوشک) که معنای آن در لغت به مفهوم قصر و کاخ است، کویی است یادگاری از دوران غازان خان ایلخانی. به دلیل همان داستان کوچ دادن مردم به سه کیلومتری شنب غازان، پس از به تخت نشستن و حفر قناتی به نام قنات «کوشک» که مزرعه و باغات قصر سلطان محمود غازان را سیراب می‌کرده، نهایتاً نامگذاری محل به همین نام بوده‌است.[۲]
منابع[ویرایش]
- ↑ بهروز خاماچی (۱۳۸۸)، شهر من تبریز، ندای شمس، ص. ۱۱۰
- ↑ تاریخ حکم‌آباد تبریز، کریم ممیمنت‌نژاد، تبریز، نشر سپهر، ۱۳۸۲، صص ۱۹–۲۰
| محله‌های اصلی |  | |
|---|---|---|
| محله‌های فرعی | ||
| محله‌های الحاقی | ||
 | این یک مقالهٔ خرد تبریز است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |