ارتش ایران افشاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ارتش ایران افشاری
پرچم جنگ نادرشاه
فعال۱۷۳۶–۱۷۴۷ (ارتش ملی)
۱۷۴۷–۱۷۹۶ (فقط ارتش دودمان)
کشور ایران افشاری
وفاداریشاهنشاه
رستهنیروی نظامی
گونهنیروی زمینی، نیروی دریایی
اندازه۳۷۵٬۰۰۰ در اوج
پادگان/ستادمشهد
پشتیبانشاهنشاه ایران
نبردهاجنگ‌های نادرشاه
فرماندهان
فرماندهان برجستهنادرشاه، ابراهیم‌خان ظهیرالدوله افشار، طهماسب خان جلایر، رضاقلی میرزا، عادل‌شاه، نصرالله قلی خان افشار، فتحعلی خان افشار ارشلو، ایراکلی دوم

ارتش ایران افشاری ریشه در خشونت‌های نسبتاً مبهم و خونین بین جناحی در خراسان در زمان فروپاشی دولت صفوی داشت. هسته این ارتش گروهی چند صد نفره از سربازان تحت فرماندهی یک جنگ‌سالار محلی به نام نادر قلی از طایفه افشار در شمال شرق ایران بودند. با این حال، در اوج قدرت نادر به عنوان شاهنشاه، او فرماندهی ارتش متشکل از ۳۷۵٬۰۰۰ جنگجو را بر عهده داشت که به گفته اکسورثی، قدرتمندترین نیروی نظامی زمان خود را[۱][۲] به رهبری یکی از بااستعدادترین و موفق‌ترین رهبران نظامی تاریخ تشکیل می‌داد.[۳]

پس از ترور نادرشاه به دست گروهی از افسرانش در سال ۱۷۴۷، ارتش قدرتمند نادر نیز همراه با دولت او فروپاشید و کشور در ده‌ها سال جنگ داخلی فرورفت. اگرچه مدعیان بسیاری از خاندان افشار ادعای تخت پادشاهی را می‌کردند و در تلاش بودند تا کنترل کل کشور را به دست آورند، اما ایران همچنان تا زمان لشکرکشی‌های آقامحمدخان قاجار در اواخر قرن هجدهم به عنوان یک موجودیت سیاسی آشفته باقی ماند.

نیروی دریایی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Axworthy, Michael (2007). "The Army of Nader Shah". Iranian Studies. Informa UK. 40 (5): 635–646. doi:10.1080/00210860701667720. S2CID 159949082.
  2. Axworthy, Michael (2009). The Sword of Persia: Nader Shah, from tribal warrior to conquering tyrant,. I. B. Tauris
  3. Axworthy, Michael, "Iran: Empire of the Mind", Penguin Books, 2007. p158