اثر مالتر

اثر مالتر (انگلیسی: Malter effect) به افتخار لوییز مالتر، که برای اولین بار این پدیده را توضیح داد، نامگذاری شد.

پس از پرتودهی پرتو یونی (به طور مثال یون، پرتو ایکس، الکترون یا فرابنفش)، انتشار الکترون دوم از سطح نازک لایه عایق، باعث ایجاد بار الکتریکی مثبت بر روی سطح می‌شود. این بار الکتریکی، یک میدان الکتریکی در عایق ایجاد می‌کند که باعث تشعشع الکترون‌ها در سطح می‌شود. این امر در الکترون‌ها تمایل ایجاد می‌کند تا از لایه‌های زیرین به سطح بیایند. الکترون‌های خارج شده با الکترون‌هایی که از حلقهٔ زمین می‌آیند جایگزین خواهند شد.^[۱]^[۲]

کتابشناسی[ویرایش]

L. Malter, Phys. Rev. 50, 48 - 58 (1936)

منابع[ویرایش]

↑ Peter W. Hawkes (1992). Advances in electronics and electron physics. Academic Press. pp. 34–. ISBN 978-0-12-014725-0. Retrieved 10 March 2012.
↑ American Institute of Electrical Engineers; Institute of Electrical and Electronics Engineers (July 1980). Radio engineering and electronic physics. American Institute of Electrical Engineers. Retrieved 10 March 2012.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Malter effect». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ آوریل ۲۰۱۵.

[Hawkes1992-1] Peter W. Hawkes (1992). Advances in electronics and electron physics. Academic Press. pp. 34–. ISBN 978-0-12-014725-0. Retrieved 10 March 2012.

[EngineersEngineers1980-2] American Institute of Electrical Engineers; Institute of Electrical and Electronics Engineers (July 1980). Radio engineering and electronic physics. American Institute of Electrical Engineers. Retrieved 10 March 2012.

[۱]

[۲]