ژرژ ژیل د لا تورت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
ایجاد شده به‌واسطهٔ ترجمهٔ صفحهٔ «Georges Gilles de la Tourette»
برچسب‌ها: پیوندهای ابهام‌زدایی ترجمهٔ محتوا ترجمه محتوا ۲
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۴

ژرژ ژیل د لا تورت
نام هنگام تولدژرژ آلبر ادوار بروتوس ژیل د لا تورت
زادهٔ۳۰ اکتبر ۱۸۵۷
وین (فرانسه)
درگذشت۲۲ مهٔ ۱۹۰۴ (۴۶ سال)
لوزان، کانتون وو، سوئیس
شناخته‌شده برایهمنام سندرم تورت

ژرژ آلبر ادوار بروتوس ژیل دِ لا تورت (فرانسوی: [ʒɔʁʒ albɛʁ edwaʁ bʁytys ʒil də la tuʁɛt] 30 اکتبر 1857 – 22 مه 1904) عصب شناس فرانسوی و همنام سندرم تورت ، یک بیماری عصبی که با تیک مشخص می شود، بود. [۱] زمینه‌های اصلی کار او بر روی موضوعات پزشکی هیپنوتیزم و هیستری انجام گرفت. [۱]

ژیل دِ لا تورت بزرگ‌ترین فرد از چهار فرزند در 30 اکتبر 1857 [۱]خانواده خود بود که در شهر کوچک سن‌ژروایس-لتروا-کلوشه در ناحیه شاتلرو ، در نزدیکی شهر لودون زندگی می کردند. [۲] [۳]

در سال 1873، ژیل دو لا تورت در سن شانزده سالگی تحصیلات پزشکی را در پواتیه آغاز کرد. [۱] در سال 1881 به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا تحصیلات خود را در بیمارستان لائنس ادامه داد. [۱]

حرفه

A painting of a 19th-century medical lecture: At the front of the class, a woman faints into the arms of a man standing behind her, as another woman, apparently a nurse, reaches to help. An older man, the professor, stands beside her and gestures as if making a point. Two dozen male students watch them.
در یک درس بالینی در سالپتریر (1887)، نقاش فرانسوی آندره برویه سخنرانی پزشکی را با ژان مارتین شارکو و ژیل دو لا تورت (نشسته در جلو، دارای پیشبند) به تصویر می‌کشد.

ژیل د لا تورت دوره کارآموزی خود را در سال 1884 آغاز و با سرعت زیادی پیشرفت نمود و به انتشار، آموزش و تمرین پزشکی بالینی پرداخت. [۱] او دانش‌آموز، آمانوئنسیس و پزشک خانه مرشد خود، ژان مارتین شارکو ، عصب‌شناس با نفوذ معاصر و مدیر بیمارستان سالپتریر شد. [۱] [۴] [۵] شارکو همچنین به او کمک کرد تا در حرفه آکادمیک خود پیشرفت کند. ژیل د لا تورت در زمینه روان درمانی ، هیستری ، و پیامدهای پزشکی و حقوقی مسمریسم ( هیپنوتیزم امروزی) مطالعه و سخنرانی کرد. همکاران و مورخان او را «شخصیتی بسیار باهوش، اگر چه خشمگین» توصیف کرده اند. [۱]

در سال 1884، شارکو از ژیل دو لا تورت خواست تا روی اختلالات حرکتی کار کند. اختلال لاته ، میریاشیت، و <i>فرانسویان جهنده</i> بیماری‌هایی بودند که در آن زمان اخیرا توصیف شده بودند، و ژیل دو لا تورت معتقد بود که این شرایط مرتبط اما جدا از رقصاک هستند. [۱] او علائم سندرم تورت را در یک بیمار توصیف کرد و مشاهدات قبلی موارد مشابه را گردآوری کرد و در سال 1885، 9 مورد دیگر را با استفاده از نام maladie des tics برای این اختلال منتشر کرد. [۶] شارکو بعدها به افتخار شاگردش نام این سندرم را به "بیماری ژیل دِ لا تورت" تغییر داد، [۲] اگرچه این اثر در سالپتریر مورد استقبال قرار نگرفت. [۱]

ژیل د لا تورت مقاله ای در مورد هیستری در ارتش آلمان منتشر کرد که خشم بیسمارک را برانگیخت [۷] همچنین مقاله دیگری در مورد شرایط غیربهداشتی در بیمارستان های شناور رودخانه تیمز نوشت. [۱] در قرن هفدهم او با گابریل لگوئه، روایتی از ژان دو آنژ و هیستری جمعی منتشر کرد که ظاهراً به دلیل عشق بی‌نتیجه او به کشیش اوربان گراندیه پدید آمده بود.[الف] این نوشته زمانی به نگارش در آمد که بسیاری از افراد در اروپا به دلایل انجام جادوگری سوزانده می شدند. [۷]

زندگی شخصی و افول

تصویری از تیراندازی ژیل دو لا تورت در سال 1893

ژیل دو لا تورت در 2 اوت 1887 با دختر عمویش ماری دیتروآ (1867-1922) در لودون ازدواج کرد. پل برواردل و شارکو شاهد مراسم ازدواج آنها بودند. این زوج چهار فرزند داشتند که یکی از آنها در کودکی فوت کرد. [۸]

در سال 1893، یک بیمار زن سابق، که بعداً مشخص شد روان‌پریشی دارد، به گردن ژیل د لا تورت شلیک کرد، [۱] [۹] [ب] و ادعا کرد که یکی از همکارانش او را برخلاف میل او هیپنوتیزم کرده است. [۱] در این سال شارکو و پسر خردسالش نیز زودتر از تورت فوت کرده بودند. [۱] اگرچه او پس از تیراندازی بهبود یافت و به کار و سازماندهی سخنرانی ها ادامه داد، پس از این اتفاقات، ژیل د لا تورت شروع به نشان دادن علائم افسردگی شدید کرد. [۱] پس از سال 1893، سلامت روانی او به طرز محسوسی کاهش یافت. [۲]

در سال 1901، پسر شارکو، ژان باپتیست، ژیل دو لا تورت را با نیرنگی متقاعد کرد تا به سوئیس سفر کند و او را در بیمارستان روانی بستری کرد، در این بیمارستان تشخیص ابتلای ژیل دو لا تورت به سیفلیس ثالثیه داده شد. [۱۰] حالش او با گذر زمان بدتر گردید و او را مجبور به استعفا از محل کارش کرد. [۲] با این حال همسر و همکارانش در مورد علل بستری شدنش اطلاعی نداشتند. [۱۱] او در 22 مه 1904 [۱] [۲] [۱۱] با زوال عقل پیشرفته [۲] در بیمارستان روانپزشکی لوزان در کِری در اثر آنچه به عنوان تشنج وضعیتی شناخته شد، درگذشت. به همسرش اطلاع دادن که او در اثر آپوپلکسی فوت کرده است. [۱۱] لیز (2019) بیان می کند که «ژیل دو لا تورت بر اثر فلج عمومی و جنون ( سیفلیس عصبی ) درگذشت». [۷]

نوشته ها

ژیل د لا تورت شانزده مقاله در مورد هیستری منتشر کرد، از جمله: [۱]

  • Les actualités medicales، les états neurasthéniques (پاریس 1898)
  • Leçons de clinique therapeutique sur les maladies du system nerveux (پاریس 1898)
  • L'hypnotisme et les états analogues au point de vue médico-legal (پاریس، 1887؛ نسخه دوم پاریس 1889)
  • Les actualités medicales. Formes Cliniques et Traitement des myélites siphilitiques' convulsifs ( La semaine medicale 1899)
  • Traité clinique et thérapeutique de l'hystérie d'après l'enseignement de la Salpêtrière (پاریس 1891)
  1. ↑ واقعه درباره راهبانی است که به دلیل عشق و علاقه خود به کشیش اعظم کلیسا او را به انجام کارهای جادوگری برای اغفالشان متهم کردند.
  2. ↑ Some older sources state that he was shot in the head;[۱۰] Walusinski (2019) describes the neck wound in detail.[۹]

یادداشت‌ها

  1. ↑ ۱٫۰۰ ۱٫۰۱ ۱٫۰۲ ۱٫۰۳ ۱٫۰۴ ۱٫۰۵ ۱٫۰۶ ۱٫۰۷ ۱٫۰۸ ۱٫۰۹ ۱٫۱۰ ۱٫۱۱ ۱٫۱۲ ۱٫۱۳ ۱٫۱۴ ۱٫۱۵ ۱٫۱۶ Rickards H, Cavanna AE (2009). "Gilles de la Tourette: the man behind the syndrome". J Psychosom Res. 67 (6): 469–74. doi:10.1016/j.jpsychores.2009.07.019. PMID 19913650. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Rickards» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ ۲٫۵ Teive HA, Chien HF, Munhoz RP, Barbosa ER (December 2008). "Charcot's contribution to the study of Tourette's syndrome". Arq Neuropsiquiatr. 66 (4): 918–21. doi:10.1590/S0004-282X2008000600035. PMID 19099145. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Teive» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  3. ↑ Walusinski (2019), pp. 3–4.
  4. ↑ Walusinski (2019), pp. xvii–xviii, 23.
  5. ↑ Walusinski (2019), pp. xi, 398. "Interne: House physician or house officer. The internes lived at the hospital and had diagnostic and therapeutic responsibilities. Chef de Clinique: Senior house officer or resident. In 1889, when Gilles de la Tourette was chef de clinique under Charcot ... "
  6. ↑ Dana CL, Wilkin WP (1886). "On convulsive tic with explosive disturbances of speech (So-called Gilles de la Tourette's Disease)". The Journal of Nervous and Mental Disease. 13 (7): 407–412. doi:10.1097/00005053-188607000-00004.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ Lees AJ (April 2019). "Charcot's capricious scribe". Brain. 142 (4): 1161–63. doi:10.1093/brain/awz047. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Lees2019» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ↑ Walusinski (2019), pp. 13–16.
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ Walusinski (2019), p. 72.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Bogousslavsky J, Walusinski O, Veyrunes D (2009). "Crime, hysteria and belle époque hypnotism: the path traced by Jean-Martin Charcot and Georges Gilles de la Tourette". Eur. Neurol. (Historical bio). 62 (4): 193–99. doi:10.1159/000228252. PMID 19602893.
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ ۱۱٫۲ Walusinski (2019), pp. 113–120.

منابع

الگو:Topics related to Tourette syndrome

کتاب ها

لینک های خارجی

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ژرژ_ژیل_د_لا_تورت&oldid=38980874»