رادیوگرافی پروجکشن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۲۲:۳۸

رادیوگرافی پروجکشنی یک نوع رادیوگرافی و تصویربرداری پزشکی است که تصاویر دو بعدی با اشعه ایکس تولید می کند. فراگیری تصویر بطور کلی توسط رادیوگرافی انجام می شود و تصاویر اغلب توسط رادیولوژیست ها مورد بررسی قرار می گیرند. رادیوگرافی ساده به طور کلی به تصویر برداری رادیوگرافی(بدون استفاده از تکنیک های پیشرفته مانند توموگرافی کامپیوتری که می تواند تصاویر سه بعدی تولید کند) اشاره دارد. رادیوگرافی ساده می تواند به رادیوگرافی بدون یک عامل رادیو کنتراست یا رادیوگرافی اشاره کند که یک تک تصویر ایستا را تولید می کند، در مقایسه با فلوروسکوپی، که از لحاظ فنی نیز تصویر برداری می شوند.

تجهیزات

مولد اشعه ایکس

رادیوگرافی پروجکشن به طور کلی از اشعه ایکس، ایجاد شده توسط مولد اشعه ایکس استفاده می کند که اشعه ایکس را از لامپ اشعه ایکس تولید می کند.

گرید

یک گرید باکی-پاتر ممکن است بین بیمار و آشکارساز قرار بگیرد تا مقدار اشعه ایکس پراکنده شده را که به آشکارساز می رسد، کاهش دهد. این باعث افزایش کنتراست تصویر می شود، اما باعث می شود تا تابش پرتو برای بیمار نیز افزایش یابد.

آشکارساز(دتکتور)

آشکارسازها را می توان به دو دسته عمده تقسیم کرد: آشکارسازهای تصویربرداری (مانند صفحات عکاسی و فیلم اشعه ایکس (فیلم عکاسی) که اغلب با دستگاه های مختلف دیجیتالی مانند صفحات تصویر یا آشکارسازهای صفحه تخت جایگزین می شوند ) و دستگاه های سنجش دوز (مانند اتاق های یونیزاسیون، شمارنده گیگر و دوزی مترها در اندازه گیری دوز پرتو تابشی موضعی و یا میزان دوز مورد استفاده قرار گیرد، برای مثال برای اطمینان از اینکه تجهیزات و روش های حفاظت پرتو موثر بر یک اساس است).

محافظ

سرب مواد اصلی مورد استفاده توسط پرسنل رادیوگرافی برای محافظت در برابر اشعه های پراکنده شده ایکس است.

خواص تصویر

تصویربرداری رادیوگرافی به ویژگی های اشعه ایکس(مقدار و کیفیت پرتو) و شناخت چگونگی اثر کردن ان در بافت انسان برای ایجاد تصاویر تشخیصی وابسته است. اشعه ایکس یک نوع تابش یونیزه است، به این معنی که انرژی کافی برای حذف بالقوه الکترونها از یک اتم را دارد، به این ترتیب که بار آن را به یون تبدیل می کند.

تضعیف(میرایی) اشعه ایکس

هنگامی که پرتو ساخته شد، پرتو ایکس خروجی از تیوب به عنوان پرتو اولیه شناخته می شود. هنگامی که پرتو اولیه از بدن عبور می کند، برخی از اشعه های جذب شده در این فرایند به عنوان ریزش شناخته می شوند. بافتی که چگال تر است، دارای میزان جذب اشعه ایکس پایین تری نسبت به بافت است که تراکم کمتری دارد، بنابراین استخوان اشعه ایکس بیشتری از بافت نرم جذب می کند.

پس از انفجار پرتو اولیه، اشعه باقی مانده به عنوان اثر پرتو شناخته می شود. اثر پرتو های باقی مانده مسئول تشخیص گیرنده های تصویر هستند. مناطقی بر روی گیرنده تصویر که بیشترین تابش را دریافت می کنند(بخش هایی از پرتو باقی مانده که ضعیف تر هستند) بیشتر در معرض پرتو قرار می گیرند، و به همین ترتیب به عنوان قسمت تیره تر پردازش می شوند. در مقابل، مناطقی که دارای گیرنده تصویر هستند که حداقل میزان اشعه را دریافت می کنند(بخش هایی از پرتو باقی مانده که بیشترین آسیب را تجربه می کنند) کمتر در معرض قرار می گیرند و به عنوان قسمت شفاف تر پردازش می شوند. به همین دلیل است که استخوان، که بسیار متراکم است، به رنگ سفید در گرافیک رادیویی مشخص می شود و ریه ها که بیشتر شامل هوا و کمترین تراکم هستند، "سیاه" نشان داده می شوند.

تراکم (چگالی)

تراکم رادیوگرافی اندازه گیری تیرگی کلی تصویر است. تراکم یک واحد لگاریتمی است که رابطه بین نور را با ضربه زدن به فیلم مشخص می نماید و نور را از طریق فیلم منتقل می کند. یک تراکم رادیوگرافی بیشتر نمایانگر مناطق تیره فیلم است و تراکم کمتر نشان دهنده مناطق شفاف فیلم است. اما با استفاده از تصویربرداری دیجیتالی، تراکم ممکن است به عنوان روشنایی مطرح شود. روشنایی رادیوگرافی در تصویربرداری دیجیتال توسط نرم افزار کامپیوتری و مانیتور که در آن تصویر مشاهده می شود، تعیین می گردد.

کنتراست

کنتراست به عنوان تفاوت در تراکم رادیوگرافی بین قسمت های مجاور تصویر تعریف می شود. محدوده بین سیاه و سفید بر روی رادیوگرافی نهایی است. کنتراست بالا و یا کنتراست پایین، به این معنی است که در رادیوگرافی مناطق خاکستری کمی وجود دارد. کنتراست کم و یا کنتراست طولانی مدت، به این معنی است که در رادیوگرافی مناطق خاکستری زیادی وجود دارد.

مفهوم عرض اکسپوژر(در معرض قرار دادن جسم مقابل اشعه ایکس) نزدیک به کنتراست رادیوگرافی است. عرض اکسپوژر محدوده ای از رخداد است که گیرنده تصویر با تراکم تشخیصی مفید پاسخ می دهد. به عبارت دیگر این "انعطاف پذیری" یا "اختیار" است که یک رادیوگرافی در هنگام تنظیم عوامل با آن مواجهه است. تصاویر دارای یک مقیاس کوتاه از کنتراست دارای عرض اکسپوژر وسیع هستند. تصاویر دارای کنتراست بلند مدت دارای عرض اکسپوژر گسترده هستند؛ به این ترتیب رادیوگرافی قادر خواهد بود از طیف گسترده ای از عوامل فنی برای تولید یک تصویر با کیفیت، استفاده کند.

کنتراست توسط کیلو ولتاژ (کیلوولت، انرژی /کیفیت /نفوذ پذیری) پرتو اشعه ایکس تعیین می شود و ترکیب بافت از قسمت بدن، رادیوگرافی شود. انتخاب جدول های جست و جو (LUT) در تصویربرداری دیجیتال همچنین کنتراست را تحت تاثیر قرار می دهد.

به طور کلی، کنتراست بالا برای قسمت هایی از بدن که در آن آناتومی استخوانی از علائم بالینی (اندام ها، برون استخوان و غیره) می باشد، لازم است. هنگامی که بافت نرم مورد رادیوگرافی قرار می گیرد (از جمله شکم یا سینه)، کنتراست پایین تر برای نشان دادن دقیق تمام قسمت های بافت نرم در این مناطق ترجیح داده می شود.

بزرگنمایی هندسی

بزرگنمایی هندسی حاصل از آشکارساز، دورتر از منبع اشعه ایکس از جسم است. در این راستا، فاصله منبع-آشکارساز یا همان ^[۱]SDD، اندازه گیری فاصله بین ژنراتور(منبع) تا آشکارساز می باشد.

نام های منبع^[۳]/تمرکز بر گیرنده^[۳]/گیرنده تصویر/فیلم (اخیرا مورد استفاده در فیلم اشعه ایکس) فاصله (^[۳]SID, FID, FRD).

فاکتور بزرگنمایی پرتونگار (ERMF) نسبت فاصله منبع تا آشکارساز (SDD) به فاصله منبع تا جسم (^[۴]SOD) است. اندازه جسم به صورت زیر محاسبه می شود:

$Size_{object}={\frac {Size_{projection}}{ERMF}}$

درحالی که سایز تصویر، اندازه ای است که جسم در آشکارساز به وجود می آورد. در رادیوگرافی کمر و قفسه سینه انتظار می رود که ERMF بین 1.05 تا 1.40 باشد.^[۵] به دلیل عدم قطعیت اندازه واقعی اشیاء دیده شده در رادیوگرافی، اندازه آنها اغلب با سایر ساختارهای داخل بدن مانند ابعاد مهره ها یا با تجربه بالینی مقایسه می شود.^[۶]

فاصله منبع تا آشکارساز (SDD) تقریباً با فاصله منبع تا جسم (SOD)^[۷] متقارن است و فاصله آشکارساز تا جسم (ODD) به واسطه معادله SOD + ODD = SDD است.

ناواضح بودن هندسی

ناواضح بودن هندسی به وسیله ژنراتور اشعه ایکس ایجاد نمی شود، بلکه اشعه ایکس را از یک نقطه واحد از یک ناحیه ایجاد می کند، که می تواند به اندازه نقطه کانونی اندازه گیری شود. ناواضح بودن هندسی نسبت به اندازه کانونی و همچنین عامل بزرگنمایی تخمین زده رادیوگرافی(ERMF) افزایش می یابد.

اعوجاج هندسی

ارگان های بدن ها فاصله های نسبی مختلفی را نسبت به آشکارساز دارند، بسته به اینکه مسیر اشعه ایکس از کجا است. به عنوان مثاال، رادیوگرافی قفسه سینه، ترجیحاً با اشعه ایکسی از پشت (به نام رادیوگرافی "posteroanterior" یا "PA") گرفته شده است. با این وجود در صورتی که بیمار قادر به ایستادن نیست، رادیوگرافی اغلب باید از بیماران در موقعیت طاق باز گرفته شود (به نام رادیوگرافی "کنار بستر") با اشعه ایکس از بالا ("anteroposterior" یا "AP") بررسی گردد. همچنین بزرگنمایی هندسی باعث می شود برای مثال قلب بزرگتر به نظر برسد، زیرا دورتر از آشکارساز قرار می گیرد.^[۸]

پراکندگی (اسکتر)

علاوه بر استفاده از گرید Bucky-Potter افزایش ODD به تنهایی می تواند کنتراست تصویر را با کاهش میزان تابش پراکندگی که به گیرنده منتقل می شود، بهبود بخشید. با این حال اگر SDD نیز به طور نسبی افزایش نیافته باشد، باید با توجه به افزایش ناچیز ناواضح بودن هندسی در نظر گرفته شود.^[۹]

تغییرات تصویربرداری بافت هدف

تصویر برداری رادیوگرافی با استفاده از اشعه ایکس در مقادیر مختلف و نقاط قوت با توجه به اینکه بدن در کدام حالت تصویر برداری است، استفاده می شود:

بافت های سخت مانند استخوان نیاز به یک منبع فوتون با انرژی نسبتا بالا دارند و به طور معمول یک آند تنگستن با یک ولتاژ بالا(50kVp تا 150kVp) در یک ماشین سه فاز یا فرکانس بالا برای تولید bremsstrahlung یا تابش ترمزی استفاده می شوند. بافت و فلزات استخوانی چگال تر از بافت اطراف هستند و بدین ترتیب با جذب بیشتر فوتون های اشعه ایکس، مانع جذب این پرتو می شوند. هرکجا که بافت متراکم، اشعه ایکس را جذب کرده یا متوقف کند، فیلم اشعه ایکس حاصل از آن خارج می شود و به نظر می رسد آبی روشن است، در حالی که قسمت های سیاه این فیلم، بافت چربی، پوست و اندام های داخلی را نشان می دهد، که نمی تواند اشعه ایکس را متوقف کند. این معمولاً برای دیدن شکستگی های استخوانی، اشیاء خارجی(مانند قورت دادن سکه ها) و مورد استفاده برای پاتولوژی استخوانی مانند ورم مفاصل و استخوان ها(آرتروز)، عفونت، سرطان و همچنین مطالعات رشد(طول پا، achondroplasia(بیماری مادرزادی استخوان که موجب بدهنجاری و کم رشدی اسکلت بدن می شود)، اسکولیوز و ...) می باشد.
بافت های نرم با دستگاه مشابه برای بافت های سخت دیده می شوند، اما از یک پرتو ایکس "ملایم" یا با نفوذ کمتر برای آنها استفاده می شود. بافت های معمولی شامل ریه ها و سایه قلب بر روی رادیوگرافی قفسه سینه، الگوی هوای روده در شکم در اشعه های شکمی، بافت های نرم گردن، مدارهای آن توسط یک رادیوگرافی جمجمه قبل از MRI برای بررسی پرتو نارسان بدنه خارجی(به ویژه فلز) و البته سایر بافت های نرم در اشعه ایکس از آسیب های استخوانی توسط رادیولوژیست برای علائم تروما پنهان (به عنوان مثال، علامت "توده چربی دهانی" بر روی یک شکستگی آرنج) مورد بررسی قرار می گیرد.

اصطلاحات تصویربرداری رادیوگرافی

نکته: واژه ساده کلمه 'view' اغلب برای توصیف یک تصویربرداری پرتونگار استفاده می شود.

رادیوگرافی ساده به طور کلی به رادیوگرافی(بدون استفاده از تکنیک های پیشرفته تر مانند توموگرافی کامپیوتری) اشاره دارد.

رادیوگرافی ساده می تواند به رادیوگرافی بدون یک عامل رادیو اکتیو یا رادیوگرافی منجر شود که به صورت فلوروسکوپی متناسب با تصاویر استاتیک تولید می شود.

AP - قدامی-خلفی
PA - خلفی-قدامی
DP - خلفی-زیرین
صفحه جانبی - تصویر با پرتو مرکزی عمود بر صفحه(سطحی دو بعدی) گرفته شده است.
Oblique - تصویر با یک پرتو مرکزی با زاویه به هر یک از صفحه های بدن گرفته شده است. بوسیله انحراف زاویه و یک قسمتی از پرتو ایکس خروجی از بدن راست یا چپ و خلفی یا قدامی را توصیف می کند؛ به عنوان مثال، یک سطح اریب 45 درجه راست قدامی ستون فقرات گردن.
آزمایش تحت اشعه ایکس
خمیدگی - در هنگام خمیدگی، رادیوگرافی مفصل انجام می شود. Extension - در حالیکه در حال گسترش است، رادیوگرافی مفصل انجام می شود.
Stress Views - به طور معمول از مفاصل گرفته شده با نیروی خارجی اعمال می شود در جهت که متفاوت از حرکت اصلی مفصل است.
تحمل وزن - به طور کلی در اینجا ایستادن مطرح است.
HBL, HRL, HCR یا CTL - پرتو افقی جانبی، اشعه افقی جانبی، اشعه افقی مرکزی، یا جدول صلیبی جانبی. معمولاً زمانی که بیماران قادر به ایستادن نیستند، یک تصویر جانبی گرفته می شود.
Prone - بیمار در مقابلش دراز کشیده است.
Supine - بیمار به پشت خوابیده است.
Decubitus - بیمار در پایین دراز کشیده است. علاوه بر توصیف های سطح زیرین بدن: خلفی(عقب پایین)، شکمی(جلو و پایین) یا جانبی(سمت چپ یا راست پایین).
OM - اکسیپیتال مغزی یک خط خیالی موقعیتی توسعه یافته به وسیله منتی(آرواره) تا استخوان پس سر(منحصراً برآمدگی occiputal خارجی).
Cephalad یا Cranial - زاویه تیوب به سمت سر
Caudal - زاویه لوله به سمت پاها

توسط ارگان هدف یا ساختار

پستان

تصویربرداری رادیوگرافی سینه ماموگرافی نامیده می شود. این مورد بیشتر بر روی زنان برای سرطان سینه استفاده می شود، اما همچنین برای بررسی سینه های مردان نیز مورد استفاده قرار می گیرد و در ارتباط با رادیولوژیست یا جراح برای قرار دادن بافت مشکوک قبل از بیوپسی یا لومپلکتومی (توده برداری) استفاده می شود. ایمپلنت های پستان طراحی شده برای بزرگ کردن سینه باعث کاهش توانایی دیدن ماموگرافی می شود و نیاز به زمان بیشتری برای تصویربرداری دارد، زیرا باید دید بیشتری داشته باشد. این به این دلیل است که مواد مورد استفاده در ایمپلنت نسبت به بافت پستان بسیار متراکم است و به نظر می رسد سفید (واضح) بر روی فیلم است. پرتو مورد استفاده برای ماموگرافی تمایل دارد که ملایم باشد (انرژی فوتونی پایین تر) نسبت به آن که برای بافت سخت تر استفاده می شود. اغلب لوله با آند مولیبدنم(molybdenum) با حدود 30000 ولت (30kv) استفاده می شود که طیف وسیعی از انرژی اشعه ایکس را در حدود 15-30 کیلو الکترون ولت فراهم می کند. بسیاری از این فوتون ها "مشخصه تابش" انرژی خاصی هستند که توسط ساختار اتمی ماده هدف (تابش Mo-k) تعیین می شوند.

قفسه سینه

رادیوگرافی قفسه سینه برای تشخیص بسیاری از شرایط شامل دیواره قفسه سینه، از جمله استخوان های آن و همچنین ساختارهای موجود در حفره های قفسه سینه از جمله ریه ها، قلب و عروق های بزرگ استفاده می شود. شرایطی که معمولا توسط رادیوگرافی قفسه سینه مشخص می شود عبارت اند از ذات الریه، دم سینه(وجود هوا یا گاز در پرده جنب)، بیماری ریوی بینابینی، نارسایی قلبی، شکستگی استخوان و فتق هیاتال. به طور معمول تصویربرداری عمودی قدامی-خلفی (PA) طرح پیشنهادی است. رادیوگرافی قفسه سینه نیز برای یافتن بیماری های مرتبط با شغل هایی در صنایع مانند صنایع معدن که در آن کارگران در معرض گرد و غبار قرار می گیرند، استفاده می شود. برای بعضی از شرایط قفسه سینه، رادیوگرافی برای ازمایش مناسب است اما برای تشخیص ضعیف است. هنگامی که شرایط یک بیماری بر اساس تصاویر رادیوگرافی قفسه سینه مشکوک می شود، می توان با تصویربرداری مجدد شرایط قفسه سینه را به طور قطعی تشخیص داده یا شواهدی را به نفع تشخیص پیشنهاد شده توسط رادیوگرافی اولیه قفسه سینه بدست آورد. به استثنای یک شکستگی دنده که مشکوک به وجود جابجایی است و بنابراین احتمال آسیب به ریه ها و دیگر ساختارهای بافت را ایجاد می کند، اشعه ایکس قفسه سینه ضروری نیست زیرا مدیریت بیمار را تغییر نمی دهد.

شکم
در کودکان، رادیوگرافی شکمی در حالت حاد مشکوک به انسداد روده، پرفوراسیون دستگاه گوارش، جسم خارجی در دستگاه گوارش، مشکوک به توده شکمی و ابتلای به انواژیناسیون (که به عنوان بخشی از تشخیص اخری است) است. با این حال سی تی اسکن بهترین روش برای تشخیص آسیب داخل شکمی در کودکان است. برای در حاد شکم در بزرگسالان، اشعه ایکس شکم دارای حساسیت و دقت کم است. توموگرافی کامپیوتری یک برنامه ریزی استراتژیک کلی برای جراحی بهتر و احتمالا لاپاروترومی های غیر ضروری را فراهم می کند. بنابراین اشعه ایکس شکمی برای بزرگسالان در بخش اورژانس با درد حاد شکم توصیه نمی شود. پروتکل استاندارد اشعه ایکس شکمی معمولا یک تک تصویر قدامی خلفی در حالت تاق باز است. تصویر کلیه ها، حالب و مثانه یک تصویر قدامی خلفی شکمی است که سطح سیستم ادراری را پوشش می دهد اما لزوماً شامل دیافراگم نیست.

اسکلت محوری

سر

آنژیوگرافی مغزی اجازه تجسم عروق خونی در مغز و اطراف مغز را می دهد. عامل کنتراست قبل از رادیوگرافی سر ترزیق می شود.

رادیوگرافی اوربیتال، تصویربرداری هر دو حفره چشم چپ و راست، به طور کلی شامل سینوس های فرونتال یا پیشانی و ماگزیلاری است.
رادیوگرافی دندان با استفاده از دوز تابش کوچک با نفوذ بالا برای مشاهده دندان، که نسبتا متراکم است. یک دندانپزشک ممکن است دندان و لثه دردناک را با استفاده از تجهیزات اشعه ایکس بررسی کند. ماشین آلات مورد استفاده به طور معمول تک فاز با پالس DC، قدیمی ترین و ساده ترین نوع هستند. تکنسین های دندانپزشکی یا دندانپزشک ممکن است این دستگاه را ران کنند؛ رادیوگرافی طبق قانون نیازی به حضور شخصی ندارد. یک روش مشتق شده از تصویر برداری رادیوگرافی که در رادیوگرفی دندانی استفاده می شود، Orthopantomography است. این یک روش تصویربرداری پانوراما از فک بالا و پایین با استفاده از توموگرافی فوکوس کانونی است که در آن ژنراتور (منبع) اشعه ایکس و آشکارساز اشعه ایکس به طور همزمان منتقل می شوندتا بتوانند در معرض تابش اشعه منظم تنها بر روی صفحه در هنگام گرفتن تصویر باشند.
سینوس - پروتکل استاندارد در انگلستان OM با دهان باز است.
استخوان صورت - پروتکل استاندارد در انگلستان OM و OM سی(30) درجه است.

در صورت تروما، پروتکل استاندارد بریتانیا برای داشتن یک سی تی اسکن جمجمه به جای تصویر رادیوگرافی است. یک بررسی اسکلتی شامل جمجمه می تواند به عنوان مثال حاکی از میلوما چندگانه باشد.

سایر اسکلت های محوری

ستون فقرات (ستون مهره ای) تصویربرداری رادیوگرافی ستون فقرات یک دوز موثر تقریباً 1.5mSv را به وجود می آورد که قابل مقایسه با زمان تابش پس زمینه 6 ماه است.

ستون فقرات گردنی: تصاویر استاندارد AP و جانبی در انگلستان.
ستون فقرات قفسه سینه: AP و جانبی در انگلستان و در ایالات متحده آمریکا، AP و جانبی تصاویر بنیادی هستند. سطح اریب 20 درجه از صفحه جانبی می تواند، مفصل زیگاپوفیزیال را بهتر تشریح کنند.
ستون فقرات کمری: AP و جانبی +/- (L5/S1) در انگلستان، با سطح اریب و خمیدگی و تعمیم، کمیاب(نادر) است. در ایالات متحده آمریکا، تصاویر پایه عبارتند از AP، دو سطح اریب، جانبی و جانبی L5-S1 نقطه ای به منظور تجسم بهتر فضای بین L5-S1. پروجکشن های ویژه AP عطف راست و چپ و همچنین صفحه جانبی با گسترش و خمیدگی هستند.
لگنچه: AP فقط در انگلستان، با پروجکشن های SIJ(متمایل) روی درخواست خاص است.
- ساکروم و کوکسیکس: :در ایالات متحده، اگر هر دو استخوان بطور جداگانه مورد بررسی قرار گیرند، تصاویر محور AP به سمت سر و به سمت دم به ترتیب برای ساکروم و کوکسیکس و نیز یک تک صفحه جانبی از هر دو استخوان به دست می آید.

دنده ها: در ایالات متحده، تصاویر معمولی دنده براساس مکان موردنظر محاسبه می شود. این ها با طول موج های کوتاه/ فرکانس های بالاتر/تابش با سطح بالاتر از استاندارد CXR به دست می آیند.
1. ناحیه قدامی از مکان مورد نظر- یک اشعه ایکس PA قفسه سینه، یک تصویر PA دنده، یک سطح اریب قدامی 45 درجه با سمت غیر موردنظر نزدیک به گیرنده تصویر است.
2. ناحیه خلفی موردنظر: یک اشعه ایکس PA قفسه سینه، یک تصویر PA از دنده و یک سطح اریب خلفی 45 درجه ای با سمت موردنظر نزدیک به گیرنده تصویر است.

جناغ سینه(Sternum): تصاویر استاندارد ستون فقرات در انگلستان، PA قفسه سینه و جناغ جانبی است. در ایالات متحده، دو تصویر اولیه سطح اریب قدامی 15 تا 20 درجه راست و جانبی است.
- مفصل Sternoclavicular - معمولاً به عنوان یک PA واحد و یک سطح اریب قدامی راست و چپ 15 درجه در ایالات متحده آمریکا سفارش داده می شود.

شانه ها

تصویر AP سطح اریب خلفی 40 درجه پس از Grashey

بدن باید حدود 30 تا 45درجه نسبت به شانه چرخانده شود تا تصویربرداری انجام شود و بیمار در حالت ایستاده یا نشسته اجازه می دهد

دستانش را آویزان کند. این روش شکاف مفصلی و تراز عمودی نسبت به حفرات را نشان می دهد.

تصویر ترقوه زیر بغلی

بازوها باید 80 تا 100 درجه از هم دور شوند. این روش نشان می دهد:

تراز افقی سر استخوان بازو در ارتباط باحفره وترقوه جانبی در ارتباط با آکرومیون است.
ضایعات قدامی و خلفی لبه حفره یا برجستگی دنده کوچکتر
مشروط بر عدم بسته شدن آپوفیز نوک شانه
فاصله کوراکوومرر

پروجکشن Y

حد فاصله جانبی شانه ها باید در جلوی فیلم قرار گیرد و در مسیر محور طولی کتف به موازات مسیر پرتوها ادامه یابد. این روش نشان می دهد:

تمرکز افقی سراستخوان بازو و حفرات
حاشیه استخوانی قوس نوک زائده از این رو، کانال انتهایی ماهیچه بالاخاری یا عضله فوق خاری.
شکل آکرومیون

این تصویر دارای تلورانس کمی برای خطاها و بنابر این نیاز به اجرای مناسب دارد. پروجکشن Y را می توان به عنوان طرح ریزی cavitas-en-face منتشر شده در سال 1933 Wijnblath ردیابی کرد.

در انگلستان، تصاویر استاندارد از شانه ها عبارتند از AP و کتف جانبی یا پروجکشن زیربغلی.

پروجکشن Y
ترقوه زیر بغلی

اندام تحتانی

یک رادیوگرافی پروجکشنی اندام تحتانی، دوز موثری حدود 0.001mSv را به وجود می آورد که قابل مقایسه با زمان تابش پس زمینه معادل 3 ساعت است.

پروتکل های تصاویر استاندارد در انگلیس عبارتند از:

ترقوه - AP و AP جمجمه
استخوان بازو - AP و جانبی
آرنج - AP و جانبی. تصاویر موجود سر استخوان رادیوس در صورت درخواست.

پروجکشن جانبی
پروجکشن قدامی خلفی
پروجکشن مایل داخلی 30 درجه آرنج چپ
پروجکشن مایل خارجی 30 درجه آرنج چپ

استخوان رادیوس و اولنا - AP و جانبی
مچ دست - DP و جانبی

تصویر مچ دست چپ به واسطه dorsoplantar
پروجکشن جانبی

استخوان ناوی - DP با انحراف اولنا(Ulna)، جانبی، مایل و DP با زاویه 30 درجه
مفصل هیپ(Hip): AP و جانبی
- طرح برادران انشتاین یک نوع از بررسی مفصل ران با تاکید بر رابطه استخوان ران با استخوان استابولوم است. زانو پای تحت تاثیر خم می شود و بخش میان زانو تقریبا به یک زاویه راست کشیده می شوند. به این پوزیشن، پوزیشن پای قورباغه گفته می شود.

AP لگن طبیعی

برنامه های کاربردی شامل اشعه ایکس دیسپلازی(dysplasia) استخوان هیپ می باشد.

دست - DP و مایل

پروجکشن دست چپ به واسطه dorsoplantar
پروجکشن جانبی
پروجکشن مایل

انگشتان - DP و جانبی
انگشت شست - AP و جانبی
استخوان ران(Femur) - AP و جانبی
زانو - AP و جانبی. پروجکشن های داخلی کندیلار(Condular) در صورت درخواست
استخوان کشکک - تصویر افقی مرئی

زانوی راست، قدامی خلفی
زانوی راست، جانبی
استخوان کشکک (کمی انحراف) افق مرئی

تیبیا (Tibia) و فیبولا (Fibula) - AP و جانبی
مچ (قوزک) پا - AP و جانبی

مچ پا قدامی
چرخش داخلی 15 درجه جانبی
جانبی (کمی کم کیفیت با دیدن مستقیم از طریق مفصل مچ پا)
صفحه جانبی مایل (برای تجسم مرز خلفی تیبیا)

شکستگی استخوان - محوری و جانبی
پا / انگشتان پا - Dorsoplantar، مایل و جانبی

پا راست نرمال به وسیله پروجکشن dorsoplantar
پروجکشن مایل
پروجکشن جانبی

برخی شرایط مشکوک به تصاویر خاص نیاز دارند. به عنوان مثال، نشانهو علامت های اسکلتی از نرمی استخوان، به طور عمده رشد سریع در مکان مشاهده می شود، از جمله مبدأ استخوان بازو، رادیوس دور از مبدأ و هر دو استخوان پروگزیمال و دیستال تیبیا (tibia). بنابراین یک بررسی اسکلتی برای نرمی استخوان می تواند با رادیوگرافی های قدامی خلفی زانو، مچ دست و مچ پا انجام شود.

منابع و مراجع

↑ World Congress on Medical Physics and Biomedical Engineering, September 7-12, 2009, Munich, Germany : radiation oncology. Heidelberg: Springer. ۲۰۰۹. OCLC 502976180. شابک ۹۷۸۳۶۴۲۰۳۴۷۴۹.
↑ Blakeley, B; Spartiotis, K (2006-02). "Digital radiography for the inspection of small defects". Insight - Non-Destructive Testing and Condition Monitoring. 48 (2): 109–112. doi:10.1784/insi.2006.48.2.109. ISSN 1354-2575. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ "Melloni's Illustrated Medical Dictionary, Fourth Edition". 2001-10-25. doi:10.1201/9781439809907. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
↑ Where Do You Get DICOM from?. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. صص. ۱۱–۱۶. شابک ۹۷۸۳۵۴۰۷۴۵۷۰۹.
↑ Dance, D.R.; McVey, G.H.; Sandborg, M.; Alm Carlsson, G.; Verdun, F.R. (2000-08-01). "The Optimisation of Lumbar Spine AP Radiography Using a Realistic Computer Model". Radiation Protection Dosimetry. 90 (1): 207–210. doi:10.1093/oxfordjournals.rpd.a033120. ISSN 0144-8420.
↑ Neuroimaging. Part II. Amsterdam, Netherlands. OCLC 953800833. شابک ۹۷۸۰۷۰۲۰۴۵۳۸۷.
↑ «Figure 5—source data 1. (Object)». دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۲۷. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک)
↑ Braunwald's heart disease : a textbook of cardiovascular medicine (ویراست ۹th ed). Philadelphia: Elsevier Saunders. ۲۰۱۲. OCLC 704371353. شابک ۹۷۸۱۴۳۷۷۲۷۷۰۸.
↑ 1945-، Statkiewicz-Sherer, Mary Alice, (۲۰۱۱). Radiation protection in medical radiography (ویراست ۶th ed). Maryland Heights, MO: Mosby Elsevier. OCLC 458577807. شابک ۹۷۸۰۳۲۳۰۶۶۱۱۲.

[1] World Congress on Medical Physics and Biomedical Engineering, September 7-12, 2009, Munich, Germany : radiation oncology. Heidelberg: Springer. ۲۰۰۹. OCLC 502976180. شابک ۹۷۸۳۶۴۲۰۳۴۷۴۹.

[2] Blakeley, B; Spartiotis, K (2006-02). "Digital radiography for the inspection of small defects". Insight - Non-Destructive Testing and Condition Monitoring. 48 (2): 109–112. doi:10.1784/insi.2006.48.2.109. ISSN 1354-2575. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)

[:0-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ "Melloni's Illustrated Medical Dictionary, Fourth Edition". 2001-10-25. doi:10.1201/9781439809907. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)

[4] Where Do You Get DICOM from?. Berlin, Heidelberg: Springer Berlin Heidelberg. صص. ۱۱–۱۶. شابک ۹۷۸۳۵۴۰۷۴۵۷۰۹.

[5] Dance, D.R.; McVey, G.H.; Sandborg, M.; Alm Carlsson, G.; Verdun, F.R. (2000-08-01). "The Optimisation of Lumbar Spine AP Radiography Using a Realistic Computer Model". Radiation Protection Dosimetry. 90 (1): 207–210. doi:10.1093/oxfordjournals.rpd.a033120. ISSN 0144-8420.

[6] Neuroimaging. Part II. Amsterdam, Netherlands. OCLC 953800833. شابک ۹۷۸۰۷۰۲۰۴۵۳۸۷.

[7] «Figure 5—source data 1. (Object)». دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۱-۲۷. از پارامتر ناشناخته |وب‌گاه= صرف نظر شد (|وبگاه= پیشنهاد می‌شود) (کمک)

[8] Braunwald's heart disease : a textbook of cardiovascular medicine (ویراست ۹th ed). Philadelphia: Elsevier Saunders. ۲۰۱۲. OCLC 704371353. شابک ۹۷۸۱۴۳۷۷۲۷۷۰۸.

[9] 1945-، Statkiewicz-Sherer, Mary Alice, (۲۰۱۱). Radiation protection in medical radiography (ویراست ۶th ed). Maryland Heights, MO: Mosby Elsevier. OCLC 458577807. شابک ۹۷۸۰۳۲۳۰۶۶۱۱۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

@@ خط ۶۰: / خط ۶۰: @@
 * ''<big>بزرگنمایی هندسی</big>''
-بزرگنمایی هندسی حاصل از آشکارساز، دورتر از منبع اشعه ایکس از جسم است. در این راستا، فاصله منبع-آشکارساز یا همان SDD، اندازه گیری فاصله بین ژنراتور(منبع) تا آشکارساز می باشد.
+بزرگنمایی هندسی حاصل از آشکارساز، دورتر از منبع اشعه ایکس از جسم است. در این راستا، فاصله منبع-آشکارساز یا همان <ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/502976180|عنوان=World Congress on Medical Physics and Biomedical Engineering, September 7-12, 2009, Munich, Germany : radiation oncology|تاریخ=2009|ناشر=Springer|شابک=9783642034749|مکان=Heidelberg|oclc=502976180}}</ref>SDD، اندازه گیری فاصله بین ژنراتور(منبع) تا آشکارساز می باشد.
 [[پرونده:Focal spot size and unsharpness in X-ray.jpg|بندانگشتی|360x360پیکسل|اندازه تصویر نقطه مربوط به نقطه کانونی و ناهمسانی هندسی در رادیوگرافی پروجکشن<ref>{{Cite journal|last=Blakeley|first=B|last2=Spartiotis|first2=K|date=2006-02|title=Digital radiography for the inspection of small defects|url=http://dx.doi.org/10.1784/insi.2006.48.2.109|journal=Insight - Non-Destructive Testing and Condition Monitoring|volume=48|issue=2|pages=109–112|doi=10.1784/insi.2006.48.2.109|issn=1354-2575}}</ref>]]
-نام های منبع/تمرکز بر گیرنده/گیرنده تصویر/فیلم (اخیرا مورد استفاده در فیلم اشعه ایکس) فاصله (SID, FID, FRD).
+نام های منبع<ref name=":0">{{Cite journal|date=2001-10-25|title=Melloni's Illustrated Medical Dictionary, Fourth Edition|url=http://dx.doi.org/10.1201/9781439809907|doi=10.1201/9781439809907}}</ref>/تمرکز بر گیرنده<ref name=":0" />/گیرنده تصویر/فیلم (اخیرا مورد استفاده در فیلم اشعه ایکس) فاصله (<ref name=":0" />SID, FID, FRD).
-فاکتور بزرگنمایی پرتونگار(ERMF) نسبت فاصله منبع تا آشکارساز(SDD) به فاصله منبع تا جسم(شیء) است. اندازه جسم به صورت زیر محاسبه می شود:
+فاکتور بزرگنمایی پرتونگار (ERMF) نسبت فاصله منبع تا آشکارساز (SDD) به فاصله منبع تا جسم (<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-540-74571-6_3|عنوان=Where Do You Get DICOM from?|ناشر=Springer Berlin Heidelberg|شابک=9783540745709|مکان=Berlin, Heidelberg|صفحات=11–16}}</ref>SOD) است. اندازه جسم به صورت زیر محاسبه می شود:
 <math>Size_{object} = \frac{Size_{projection}}{ERMF}</math>
-درحالی که سایز تصویر، اندازه ای است که جسم در آشکارساز به وجود می آورد. در رادیوگرافی کمر و قفسه سینه انتظار می رود که ERMF بین 1.05 تا 1.40 باشد. به دلیل عدم قطعیت اندازه واقعی اشیاء دیده شده در رادیوگرافی، اندازه آنها اغلب با سایر ساختارهای داخل بدن مانند ابعاد مهره ها یا با تجربه بالینی مقایسه می شود.
+درحالی که سایز تصویر، اندازه ای است که جسم در آشکارساز به وجود می آورد. در رادیوگرافی کمر و قفسه سینه انتظار می رود که ERMF بین 1.05 تا 1.40 باشد.<ref>{{Cite journal|last=Dance|first=D.R.|last2=McVey|first2=G.H.|last3=Sandborg|first3=M.|last4=Alm Carlsson|first4=G.|last5=Verdun|first5=F.R.|date=2000-08-01|title=The Optimisation of Lumbar Spine AP Radiography Using a Realistic Computer Model|url=http://dx.doi.org/10.1093/oxfordjournals.rpd.a033120|journal=Radiation Protection Dosimetry|volume=90|issue=1|pages=207–210|doi=10.1093/oxfordjournals.rpd.a033120|issn=0144-8420}}</ref> به دلیل عدم قطعیت اندازه واقعی اشیاء دیده شده در رادیوگرافی، اندازه آنها اغلب با سایر ساختارهای داخل بدن مانند ابعاد مهره ها یا با تجربه بالینی مقایسه می شود.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/953800833|عنوان=Neuroimaging. Part II|شابک=9780702045387|مکان=Amsterdam, Netherlands|oclc=953800833}}</ref>
-فاصله منبع تا آشکارساز (SDD) تقریباً با فاصله منبع تا جسم (SOD) متقارن است و فاصله آشکارساز تا جسم (ODD) به واسطه معادله SOD + ODD = SDD است.
+فاصله منبع تا آشکارساز (SDD) تقریباً با فاصله منبع تا جسم (SOD)<ref>{{یادکرد وب|وب‌گاه=dx.doi.org|نشانی=http://dx.doi.org/10.7554/elife.21543.012|عنوان=Figure 5—source data 1. (Object).|بازبینی=2019-01-27}}</ref> متقارن است و فاصله آشکارساز تا جسم (ODD) به واسطه معادله SOD + ODD = SDD است.
 * ''<big>ناواضح بودن هندسی</big>''
@@ خط ۷۸: / خط ۷۹: @@
 * ''<big>اعوجاج هندسی</big>''
-ارگان های بدن ها فاصله های نسبی مختلفی را نسبت به آشکارساز دارند، بسته به اینکه مسیر اشعه ایکس از کجا است. به عنوان مثاال، رادیوگرافی قفسه سینه، ترجیحاً با اشعه ایکسی از پشت (به نام رادیوگرافی "posteroanterior" یا "PA") گرفته شده است. با این وجود در صورتی که بیمار قادر به ایستادن نیست، رادیوگرافی اغلب باید از بیماران در موقعیت طاق باز گرفته شود (به نام رادیوگرافی "کنار بستر") با اشعه ایکس از بالا ("anteroposterior" یا "AP") بررسی گردد. همچنین بزرگنمایی هندسی باعث می شود برای مثال قلب بزرگتر به نظر برسد، زیرا دورتر از آشکارساز قرار می گیرد.
+ارگان های بدن ها فاصله های نسبی مختلفی را نسبت به آشکارساز دارند، بسته به اینکه مسیر اشعه ایکس از کجا است. به عنوان مثاال، رادیوگرافی قفسه سینه، ترجیحاً با اشعه ایکسی از پشت (به نام رادیوگرافی "posteroanterior" یا "PA") گرفته شده است. با این وجود در صورتی که بیمار قادر به ایستادن نیست، رادیوگرافی اغلب باید از بیماران در موقعیت طاق باز گرفته شود (به نام رادیوگرافی "کنار بستر") با اشعه ایکس از بالا ("anteroposterior" یا "AP") بررسی گردد. همچنین بزرگنمایی هندسی باعث می شود برای مثال قلب بزرگتر به نظر برسد، زیرا دورتر از آشکارساز قرار می گیرد.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/704371353|عنوان=Braunwald's heart disease : a textbook of cardiovascular medicine|تاریخ=2012|ناشر=Elsevier Saunders|شابک=9781437727708|ویرایش=9th ed|مکان=Philadelphia|oclc=704371353}}</ref>
 * ''<big>پراکندگی (اسکتر)</big>''
-علاوه بر استفاده از گرید Bucky-Potter افزایش ODD به تنهایی می تواند کنتراست تصویر را با کاهش میزان تابش پراکندگی که به گیرنده منتقل می شود، بهبود بخشید. با این حال اگر SDD نیز به طور نسبی افزایش نیافته باشد، باید با توجه به افزایش ناچیز ناواضح بودن هندسی در نظر گرفته شود.
+علاوه بر استفاده از گرید Bucky-Potter افزایش ODD به تنهایی می تواند کنتراست تصویر را با کاهش میزان تابش پراکندگی که به گیرنده منتقل می شود، بهبود بخشید. با این حال اگر SDD نیز به طور نسبی افزایش نیافته باشد، باید با توجه به افزایش ناچیز ناواضح بودن هندسی در نظر گرفته شود.<ref>{{یادکرد کتاب|نشانی=https://www.worldcat.org/oclc/458577807|عنوان=Radiation protection in medical radiography|نام خانوادگی=1945-|نام=Statkiewicz-Sherer, Mary Alice,|تاریخ=2011|ناشر=Mosby Elsevier|شابک=9780323066112|ویرایش=6th ed|مکان=Maryland Heights, MO|oclc=458577807}}</ref>
 == '''تغییرات تصویربرداری بافت هدف''' ==
@@ خط ۱۱۱: / خط ۱۱۲: @@
 *'''Cephalad'''  یا Cranial - زاویه تیوب به سمت سر
 *Caudal - زاویه لوله به سمت پاها
 <br />
@@ خط ۱۱۶: / خط ۱۱۸: @@
 == '''توسط ارگان هدف یا ساختار''' ==
 ''<big>پستان</big>''
+[[پرونده:Mammo breast cancer.jpg|بندانگشتی|226x226پیکسل|تصویر ماموگرافی عادی (چپ) و سرطانی (راست)]]
-تصویربرداری رادیوگرافی سینه [[ماموگرافی]] نامیده می شود. این مورد بیشتر بر روی زنان برای سرطان سینه استفاده می شود، اما همچنین برای بررسی سینه های مردان نیز  مورد استفاده قرار می گیرد و در ارتباط با رادیولوژیست یا جراح برای قرار دادن بافت مشکوک قبل از بیوپسی یا لومپلکتومی(توده برداری) استفاده می شود. ایمپلنت های پستان طراحی شده برای بزرگ کردن سینه باعث کاهش توانایی دیدن ماموگرافی می شود و نیاز به زمان بیشتری برای تصویربرداری دارد، زیرا باید دید بیشتری داشته باشد. این به این دلیل است که مواد مورد استفاده در ایمپلنت نسبت به بافت پستان بسیار متراکم است و به نظر می رسد سفید (واضح) بر روی فیلم است. پرتو مورد استفاده برای ماموگرافی تمایل دارد که ملایم باشد (انرژی فوتونی پایین تر) نسبت به آن که برای بافت سخت تر استفاده می شود. اغلب لوله با آند مولیبدنم(molybdenum) با حدود 30000 ولت (30kv) استفاده می شود که طیف وسیعی از انرژی اشعه ایکس را در حدود 15-30 کیلو الکترون ولت فراهم می کند. بسیاری از این فوتون ها "مشخصه تابش" انرژی خاصی هستند که توسط ساختار اتمی ماده هدف (تابش Mo-k) تعیین می شوند.
+تصویربرداری رادیوگرافی سینه [[ماموگرافی]] نامیده می شود. این مورد بیشتر بر روی زنان برای سرطان سینه استفاده می شود، اما همچنین برای بررسی سینه های مردان نیز  مورد استفاده قرار می گیرد و در ارتباط با رادیولوژیست یا جراح برای قرار دادن بافت مشکوک قبل از بیوپسی یا لومپلکتومی (توده برداری) استفاده می شود. ایمپلنت های پستان طراحی شده برای بزرگ کردن سینه باعث کاهش توانایی دیدن ماموگرافی می شود و نیاز به زمان بیشتری برای تصویربرداری دارد، زیرا باید دید بیشتری داشته باشد. این به این دلیل است که مواد مورد استفاده در ایمپلنت نسبت به بافت پستان بسیار متراکم است و به نظر می رسد سفید (واضح) بر روی فیلم است. پرتو مورد استفاده برای ماموگرافی تمایل دارد که ملایم باشد (انرژی فوتونی پایین تر) نسبت به آن که برای بافت سخت تر استفاده می شود. اغلب لوله با آند مولیبدنم(molybdenum) با حدود 30000 ولت (30kv) استفاده می شود که طیف وسیعی از انرژی اشعه ایکس را در حدود 15-30 کیلو الکترون ولت فراهم می کند. بسیاری از این فوتون ها "مشخصه تابش" انرژی خاصی هستند که توسط ساختار اتمی ماده هدف (تابش Mo-k) تعیین می شوند.
 ''<big>قفسه سینه</big>''
-[[پرونده:Projectional rendering of CT scan of thorax.gif|بندانگشتی|222x222پیکسل|یک رادیوگرافی قدامی خلفی PA قفسه سینه نرمال]]
+[[پرونده:Normal posteroanterior (PA) chest radiograph (X-ray).jpg|جایگزین=|بندانگشتی|259x259پیکسل|یک رادیوگرافی قدامی خلفی PA قفسه سینه نرمال]]
 [[رادیوگرافی قفسه سینه]] برای تشخیص بسیاری از شرایط شامل دیواره قفسه سینه، از جمله استخوان های آن و همچنین ساختارهای موجود در حفره های قفسه سینه از جمله ریه ها، قلب و عروق های بزرگ استفاده می شود. شرایطی که معمولا توسط رادیوگرافی قفسه سینه مشخص می شود عبارت اند از ذات الریه، دم سینه(وجود هوا یا گاز در پرده جنب)، بیماری ریوی بینابینی، نارسایی قلبی، شکستگی استخوان و فتق هیاتال. به طور معمول تصویربرداری عمودی قدامی-خلفی (PA) طرح پیشنهادی است. رادیوگرافی قفسه سینه نیز برای یافتن بیماری های مرتبط با شغل هایی در صنایع مانند صنایع معدن که در آن کارگران در معرض گرد و غبار قرار می گیرند، استفاده می شود. برای بعضی از شرایط قفسه سینه، رادیوگرافی برای ازمایش  مناسب است اما برای تشخیص ضعیف است. هنگامی که شرایط یک بیماری بر اساس تصاویر  رادیوگرافی قفسه سینه مشکوک می شود، می توان با تصویربرداری مجدد شرایط قفسه سینه را به طور قطعی تشخیص داده یا شواهدی را به نفع تشخیص پیشنهاد شده توسط رادیوگرافی اولیه قفسه سینه بدست آورد. به استثنای یک شکستگی دنده که مشکوک به وجود جابجایی است و بنابراین احتمال آسیب به ریه ها و دیگر ساختارهای بافت را ایجاد می کند، اشعه ایکس قفسه سینه ضروری نیست زیرا مدیریت بیمار را تغییر نمی دهد.
-[[پرونده:X-ray of abdomen with perforated IUD.jpg|بندانگشتی|رادیوگرافی شکمی]]
+[[پرونده:X-ray of abdomen with perforated IUD.jpg|بندانگشتی|رادیوگرافی شکمی|269x269پیکسل]]
 ''<big>شکم</big>''<br />در کودکان، رادیوگرافی شکمی در حالت حاد مشکوک به انسداد روده، پرفوراسیون دستگاه گوارش، جسم خارجی در دستگاه گوارش، مشکوک به  توده شکمی و ابتلای به انواژیناسیون (که به عنوان بخشی از تشخیص اخری است) است. با این حال سی تی اسکن بهترین روش برای تشخیص آسیب داخل شکمی در کودکان است. برای در حاد شکم در بزرگسالان، اشعه ایکس شکم دارای حساسیت و دقت کم است. توموگرافی کامپیوتری یک برنامه ریزی استراتژیک کلی برای جراحی بهتر و احتمالا لاپاروترومی های غیر ضروری را فراهم می کند. بنابراین اشعه ایکس شکمی برای بزرگسالان در بخش اورژانس با درد حاد شکم توصیه نمی شود. پروتکل استاندارد اشعه ایکس شکمی معمولا یک تک تصویر  قدامی خلفی در حالت تاق باز است. تصویر کلیه ها، حالب و مثانه یک تصویر قدامی خلفی شکمی است که سطح سیستم ادراری را پوشش می دهد اما لزوماً شامل دیافراگم نیست.
@@ خط ۱۶۷: / خط ۱۷۰: @@
 <big>تصویر AP سطح اریب خلفی 40 درجه پس از Grashey</big>
-بدن باید حدود  30 تا 45درجه نسبت به شانه چرخانده شود تا تصویربرداری انجام شود و بیمار در حالت ایستاده یا نشسته اجازه می دهد دستانش را آویزان کند. این روش شکاف مفصلی و تراز عمودی نسبت به حفرات را نشان می دهد.
+بدن باید حدود  30 تا 45درجه نسبت به شانه چرخانده شود تا تصویربرداری انجام شود و بیمار در حالت ایستاده یا نشسته اجازه می دهد
+دستانش را آویزان کند. این روش شکاف مفصلی و تراز عمودی نسبت به حفرات را نشان می دهد.
+[[پرونده:Anteroposterior glenoid (Grashey view) X-ray of a normal shoulder.jpg|بندانگشتی|231x231پیکسل|تصویر ترقوه زیر بغلی]]
 <big>تصویر ترقوه زیر بغلی</big>
@@ خط ۱۷۸: / خط ۱۸۳: @@
 * فاصله کوراکوومرر
-پروجکشن Y
+'''پروجکشن''' '''Y'''
 حد فاصله جانبی شانه ها باید در جلوی فیلم قرار گیرد و در مسیر محور طولی کتف به موازات مسیر پرتوها ادامه یابد. این روش نشان می دهد:
@@ خط ۱۸۸: / خط ۱۹۳: @@
 این تصویر دارای تلورانس کمی برای خطاها و بنابر این نیاز به اجرای مناسب دارد. پروجکشن Y را می توان به عنوان طرح ریزی cavitas-en-face منتشر شده در سال 1933 Wijnblath ردیابی کرد.
-در انگلستان، تصاویر استاندارد از شانه ها عبارتند از AP و کتف جانبی یا تصویر زیربغلی.
+در انگلستان، تصاویر استاندارد از شانه ها عبارتند از AP و کتف جانبی یا پروجکشن زیربغلی.<gallery>
+پرونده:Y-projection X-ray of a normal shoulder.jpg|پروجکشن Y
+پرونده:Transaxillary CR shoulder.jpg|ترقوه زیر بغلی
+</gallery>
 '''اندام تحتانی'''
@@ خط ۲۰۱: / خط ۲۰۸: @@
 * آرنج - AP و جانبی. تصاویر موجود سر استخوان رادیوس در صورت درخواست.
+<br /><gallery>
+پرونده:X-ray of normal elbow by lateral projection.jpg|پروجکشن جانبی
+پرونده:X-ray of normal elbow by anteroposterior projection.jpg|پروجکشن قدامی خلفی
+پرونده:X-ray of normal elbow by 30 degrees internal oblique projection.jpg|پروجکشن مایل داخلی 30 درجه آرنج چپ
+پرونده:X-ray of normal elbow by 30 degrees external oblique projection.jpg|پروجکشن مایل خارجی 30 درجه آرنج چپ
+</gallery>
+* استخوان رادیوس و اولنا - AP و جانبی
+* مچ دست - DP و جانبی
+<gallery>
+پرونده:X-ray of normal wrist by dorsoplantar projection.jpg|تصویر مچ دست چپ به واسطه dorsoplantar
+پرونده:X-ray of normal wrist by lateral projection.jpg|پروجکشن جانبی
+</gallery>
+* استخوان ناوی - DP با انحراف اولنا(Ulna)، جانبی، مایل و DP با زاویه 30 درجه
+* مفصل هیپ(Hip): AP و جانبی
+** طرح برادران انشتاین یک نوع از بررسی مفصل ران با تاکید بر رابطه استخوان ران با استخوان استابولوم است. زانو پای تحت تاثیر خم می شود و بخش میان زانو تقریبا به یک زاویه راست کشیده می شوند. به این پوزیشن، پوزیشن پای قورباغه گفته می شود.
+<gallery>
+پرونده:X-ray of a normal hip joint.jpg|AP لگن طبیعی
+</gallery><br />برنامه های کاربردی شامل اشعه ایکس دیسپلازی(dysplasia) استخوان  هیپ می باشد.
 <br />
+* دست - DP و مایل
+<gallery>
+پرونده:X-ray of normal hand by dorsoplantar projection.jpg|پروجکشن دست چپ به واسطه dorsoplantar
+پرونده:X-ray of normal hand by lateral projection.jpg|پروجکشن جانبی
+پرونده:X-ray of normal hand by oblique projection.jpg|پروجکشن مایل
+</gallery>
+* انگشتان - DP و جانبی
+* انگشت شست - AP و جانبی
+* استخوان ران(Femur) - AP و جانبی
+* زانو - AP و جانبی. پروجکشن های داخلی کندیلار(Condular) در صورت درخواست
+* استخوان کشکک - تصویر افقی مرئی
+<gallery>
+پرونده:X-ray of a normal knee by anteroposterior projection.jpg|زانوی راست، قدامی خلفی
+پرونده:X-ray of a normal knee by lateral projection.jpg|زانوی راست، جانبی
+پرونده:X-ray of a normal patella.jpg|استخوان کشکک (کمی انحراف) افق مرئی
+</gallery>
+* تیبیا (Tibia) و فیبولا (Fibula) - AP و جانبی
+* مچ (قوزک) پا - AP و جانبی
+<gallery>
+پرونده:X-ray of normal ankle - frontal.jpg|مچ پا قدامی
+پرونده:X-ray of normal ankle - 15 degrees internal rotation.jpg|چرخش داخلی 15 درجه جانبی
+پرونده:X-ray of normal ankle - lateral.jpg|جانبی (کمی کم کیفیت با دیدن مستقیم از طریق مفصل مچ پا)
+پرونده:X-ray of normal ankle - lateral oblique.jpg|صفحه جانبی مایل (برای تجسم مرز خلفی تیبیا)
+</gallery>
+* شکستگی استخوان - محوری و جانبی
+* پا / انگشتان پا - Dorsoplantar، مایل و جانبی
+<gallery>
+پرونده:X-ray of normal right foot by dorsoplantar projection.jpg|پا راست نرمال به وسیله پروجکشن dorsoplantar
+پرونده:X-ray of normal right foot by oblique projection.jpg|پروجکشن مایل
+پرونده:X-ray of normal right foot by lateral projection.jpg|پروجکشن جانبی
+</gallery>برخی شرایط مشکوک به تصاویر خاص نیاز دارند. به عنوان مثال، نشانهو علامت های اسکلتی از نرمی استخوان، به طور عمده رشد سریع در مکان مشاهده می شود، از جمله مبدأ استخوان بازو، رادیوس دور از مبدأ و هر دو استخوان پروگزیمال و دیستال تیبیا (tibia). بنابراین یک بررسی اسکلتی برای نرمی استخوان می تواند با رادیوگرافی های قدامی خلفی زانو، مچ دست و مچ پا انجام شود.
 == منابع و مراجع ==