پرش به محتوا

یحیی بن عدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یحیی بن عدی (۲۷۲ش – ۳۶۴ ش ۸۹۳–۹۷۴ م) پزشک فیلسوف و مترجم بوده‌است. وی از مترجمین نهضت ترجمه بوده و در دارالحکمه حضور پیدا می‌کرده‌است.

وی در تکریت متولد شد و خانواده او از مسیحیان یعقوبی سوری بودند.

یحی بن عدی هم‌عصر ابن الندیم بود.[۱]* او بعضی آثار ارسطو و افلاطون را به زبان عربی ترجمه کرد و در علم منطق سرآمد هم‌عصران خود بود. برخی از مورخان معتقدند که وی طب و منطق را نزد رازی آموخته‌است.[۲]

از دیگر استادان او ابی بشر متی بن یونس و ابونصر فارابی را نام می‌برند.[۳] ابن قفطی چهل کتاب از او برشمرده‌است.

ابن‌الندیم از تفسیر طوبیقای ارسطو و مقالهٔ در بحوث اربعه و رسالهٔ در نقض حجج قائلین به تعلق افعال بخدای تعالی را نام برده‌است.

وی ترجمه متی بن یونس را از شرح تمیستیوس بر (السما و العالم) ارسطو اصلاح کرد و شرح اسکندر افرودیسی (ن ک نیمه اول سده سوم) را بر آثار العلویه ارسطو به عربی برگرداند. ابن عدی در هشتاد و یک سالگی درگذشت و در بغداد به خاک سپرده شده‌است.

پانویس

[ویرایش]
  1. تاریخ تولد و مرگش در الفهرست افتادگی دارد. لیکن ابن ندیم نقل می‌کند که با وی دیدار داشته‌است (ابن ندیم ۴۷۵)
  2. محمود نجم‌آبادی، صفحهٔ ۲۹
  3. علی‌اکبر دهخدا، صفحهٔ۳۲۹

منابع

[ویرایش]
  • ابن ندیم، محمد بن اسحاق (۱۳۸۱الفهرست، ترجمهٔ محمدرضا تجدد، تهران: اساطیر، شابک ۹۶۴-۳۳۱-۱۱۸-X
  • نجم‌آبادی، محمود (۲۵۳۵شاهنشاهیمحمد زکریا رازی، تهران: انتشارات دانشگاه رازی تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  • دهخدا، علی‌اکبر (۱۳۳۴لغت‌نامه دهخدا، جلد۲ شماره مسلسل۱، به کوشش زیر نظر دکتر محمد معینتهران: دانشگاه تهران، سازمان لغت‌نامه، ص. ۵۰۲
  • دهخدا، علی‌اکبر (۱۳۳۴لغت‌نامه دهخدا، جلد50 شماره مسلسل۱۹۴، به کوشش زیر نظر دکتر محمد معین.، تهران: دانشگاه تهران، سازمان لغت‌نامه، ص. ۳۳۴

جستارهای وابسته

[ویرایش]