نپادوتانت
دادههای بالینی | |
---|---|
روش مصرف دارو | Injection[۱][۲] |
کد ATC |
|
دادههای فارماکوکینتیک | |
زیست فراهمی | <3% (oral)[۱] |
نیمهعمر حذف | 44 minutes (IV)[۱] |
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
کماسپایدر | |
UNII | |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C45H60N10O14 |
جرم مولی | ۹۶۵٫۰۳۱ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
| |
|
نپادوتانت (انگلیسی: Nepadutant) یک داروی سیکلوهگزاپپتید دو حلقهای گلیکوزیله است که به عنوان آنتاگونیست گیرنده NK2 بسیار انتخابی عمل میکند.[۳][۴] این دارو برای درمان اختلالات عملکردی دستگاه گوارش و آسم مورد بررسی قرار گرفت، اما هرگز به بازار عرضه نشد.[۳][۵][۶]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Annual Reports in Medicinal Chemistry. Academic Press. 8 September 1999. pp. 56–. ISBN 978-0-08-058378-5.
- ↑ Holzer P (17 June 2004). Tachykinins. Springer. pp. 224–226. ISBN 978-3-540-20690-3.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Regitz-Zagrosek V (2 October 2012). Sex and Gender Differences in Pharmacology. Springer Science & Business Media. pp. 489–. ISBN 978-3-642-30726-3.
- ↑ Royal Society of Chemistry (Great Britain) (January 2003). Amino Acids, Peptides and Proteins. Royal Society of Chemistry. ISBN 978-0-85404-242-5.
- ↑ Frank B (29 June 2011). Women's Issues in Gastroenterology, An Issue of Gastroenterology Clinics. Elsevier Health Sciences. pp. 54–55. ISBN 978-1-4557-1220-5.
- ↑ Jancso G (27 November 2008). Neurogenic Inflammation in Health and Disease. Elsevier. pp. 297–. ISBN 978-0-444-53229-9.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Nepadutant». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳.