پرش به محتوا

یخچال‌زدایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سطح دریا هنگام پسایخبندان

یخچال‌زدایی (به انگلیسی: Deglaciation)، گذار از شرایط یخبندان کامل در طول دوره‌های یخبندان، به میان‌یخچالهای گرم است که با گرم شدن کره زمین و افزایش سطح دریا به دلیل تغییر در حجم یخ‌های قاره‌ای مشخص می‌شود.[۱] بنابراین، این پدیده به عقب‌نشینی یک یخچال طبیعی، یک صفحه یخی یا لایه سطحی یخ‌زده، و در نتیجه قرار گرفتن در معرض سطح زمین اشاره دارد. کاهش یخ‌کره به دلیل کند و سوز می‌تواند در هر مقیاسی از جهانی گرفته تا محلی تا یک یخچال خاص رخ دهد.[۲] پس از آخرین بیشینه یخچالی (حدود ۲۱۰۰۰ سال پیش)، آخرین یخسارزدایی آغاز شد که تا اوایل هولوسن ادامه داشت.[۳][۴] در بسیاری از سطح زمین، کاهش یخبندان در طول ۱۰۰ سال گذشته در نتیجه دگرگونی آب و هوایی شتاب گرفته‌است که تا اندازه‌ای برخاسته از دگرگونی‌های انسانی در گازهای گلخانه‌ای است.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. IPCC AR5 (2013). "Climate Change 2013: The Physical Science Basis - Annex III: Glossary" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2016-05-24. Retrieved 2015-05-15.
  2. International Association of Cryospheric Sciences (2011). "Glossary of glacier mass balance and related terms". UNESCO Digital Library. Retrieved 2021-02-08.
  3. IPCC (2007). "What Do the Last Glacial Maximum and the Last Deglaciation Show?". Archived from the original on 2015-04-25. Retrieved 2015-05-14.
  4. Clark (2011). "Global climate evolution during the last deglaciation". PNAS. 109 (19): E1134–E1142. doi:10.1073/pnas.1116619109. PMC 3358890. PMID 22331892. {{cite journal}}: Unknown parameter |displayauthors= ignored (|display-authors= suggested) (help)
  5. "Glaciers and Climate Change". NSIDC. National Snow & Ice Data Center. 2017. Retrieved 1 June 2017.