گولیلمو استنداردو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
گولیلمو استنداردو
اطلاعات شخصی
زادروز ۶ مهٔ ۱۹۸۱ ‏(۴۲ سال)
زادگاه ناپل، ایتالیا
قد ۱٫۹۰ متر[۱]
پست مدافع
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی (گل)
۱۹۹۷–۱۹۹۸ باشگاه فوتبال ناپولی ۱ (۰)
۱۹۹۹–۲۰۰۲ باشگاه فوتبال سمپدوریا ۳۲ (۰)
۲۰۰۲–۲۰۰۳ باشگاه فوتبال سالرنیتانا ۱۷ (۴)
۲۰۰۳–۲۰۰۵ باشگاه فوتبال پروجا ۳۹ (۳)
۲۰۰۳–۲۰۰۴باشگاه فوتبال کاتانیا (قرضی) ۴۲ (۰)
۲۰۰۵–۲۰۱۲ باشگاه فوتبال لاتزیو ۸۵ (۶)
۲۰۰۸باشگاه فوتبال یوونتوس (قرضی) ۵ (۱)
۲۰۰۸–۲۰۰۹باشگاه فوتبال لچه (قرضی) ۲۱ (۰)
۲۰۱۲باشگاه فوتبال آتالانتا (قرضی) ۱۶ (۰)
۲۰۱۲–۲۰۱۶ باشگاه فوتبال آتالانتا ۹۵ (۷)
۲۰۱۷–۲۰۱۸ باشگاه فوتبال دلفینو پسکارا ۱۰ (۰)
  • تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است.

گولیِلمو استنداردو (زاده ۶ می ۱۹۸۱) بازیکن فوتبال سابق ایتالیایی که به عنوان مدافع مرکزی بازی می‌کرد.

حرفه باشگاه[ویرایش]

استنداردو در سال ۱۹۹۷ فعالیت خود را در ناپولی آغاز کرد و برای تعدادی از باشگاه‌های برتر فوتبال ایتالیا از جمله سامپدوریا، لاتزیو و یوونتوس و همچنین تیم ابتدایی سلرنیتانا بازی کرده‌است. در دوران حضور او در ناپولی در یک انتقال موقتی برای فصل ۲۰۰۴ به صورت قرضی به کاتانیا اعزام شد.[۲]

سبک بازی[ویرایش]

علی‌رغم کمبود سرعت و مهارت‌های فنی قابل توجه، استنداردو نام خود را به عنوان یک مدافع مرکزی بزرگ، قد بلند، از نظر جسمی قوی و سرسخت معرفی کرده‌است.[۲][۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

برادر استنداردو، ماریانو، نیز فوتبالیست است. گولیلمو در طول فعالیت بازیگری خود موفق به اخذ مدرک حقوق شد.[۳] در دسامبر ۲۰۱۲، هنگامی که از مسابقه Coppa ایتالیا مقابل رم خارج شد، به منظور نشستن امتحان در سالرنو برای مدرک حقوق خود، منبع بحث و جدل بود و متعاقباً توسط آتالانتا جریمه شد.[۴][۵]

منابع[ویرایش]

  1. Atalanta profile (in Italian)
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Stefano Bedeschi (7 May 2013). "Gli eroi in bianconero: Guglielmo STENDARDO" (به ایتالیایی). TuttoJuve.com. Retrieved 23 August 2016.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Cristiano Gatti (18 January 2016). "Stendardo escluso: vincerà la fidanzata oppure l'allenatore?" (به ایتالیایی). Corriere.it. Retrieved 23 August 2016.
  4. "Stendardo 'storm in a teacup'". Football Italia. 16 December 2016. Retrieved 23 August 2016.
  5. David Hills (15 December 2012). "Said & Done". The Guardian. Retrieved 23 August 2016.

پیوند به بیرون[ویرایش]