پیچش (ریاضیات)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از پیچ (ریاضیات))
یک پیچش تابعی چون است که وقتی دوبار اعمال شود، به نقطهٔ آغاز بر می‌گردد.

در ریاضیات، یک پیچش (به انگلیسی: Involutionتابعی چون است که برای تمام های عضو دامنه معکوس خودش باشد:

[۱]

به طور معادل، با دو بار اعمال روی خودش، همان مقدار اولیه باز تولید می شود.

عبارت پاد-پیچش به پیچش هایی بر اساس پاد-همریختی اشاره دارد:

چنان که:

خواص عمومی[ویرایش]

هر پیچش یک تناظر دوسویه است.

نگاشت همانی مثال بدیهی از یک پیچش است. مثال های نابدیهی از پیچش ها در ریاضیات شامل ضرب توسط ۱- در حساب، معکوس گیری، متمم گیری در نظریه مجموعه ها و مزدوج مختلط است. مثال های دیگر شامل معکوس گیری دایره ای در هندسه مسطحه، دوران نیم صفحه و رمزکننده های معکوس چون تبدیل روت۱۳ و رمزکنندگان چند الفبایی بیفورت می باشند.

تعداد پیچش ها، شامل پیچش همانی، روی مجموعه ای با تعداد عنصر، توسط هاینریش آگوست روث در ۱۸۰۰ ارائه شد:

و برای :

اولین جمله از این دنباله را اعداد تلفونی گویند که تعداد تابلو یانگ با کمک آن تعداد خانه را می دهد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Russell, Bertrand (1903), Principles of mathematics (2nd ed.), W. W. Norton & Company, Inc, p. 426, ISBN 9781440054167
  2. Knuth, Donald E. (1973), The Art of Computer Programming, Volume 3: Sorting and Searching, Reading, Mass.: Addison-Wesley, pp. 48, 65, MR 0445948.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]