پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک

پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک موادی هستند که به‌طور طبیعی وجود دارند و در انواع غذاها و منابع گیاهی یافت می‌شوند. آن‌ها فلاونول‌های بی‌نظیری هستند که از قابلیتهای آنتی‌اکسیدانی قوی و دستیابی حیاتی فوق‌العاده‌ای برخوردارند.

عملکرد

آزمایش‌های بالینی نشان می‌دهد که پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک، از نظر فعالیت آنتی‌اکسیدانی پنجاه بار قویتر از ویتامین E و بیست برابر قوی‌تر از ویتامین C می‌باشد. این مواد علاوه بر فعالیت آنتی‌اکسیدانی خود، بافت پیوندی، از جمله سیستم قلبی و عروقی را تقویت نموده، آن را ترمیم می‌کنند و با کاهش میزان تولید هیستامین، واکنش‌های حساسیت‌زا و التهاب‌آور را متعادل می‌سازند.

منابع تأمین

پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک در سراسر زندگی گیاهی یافت می‌شود و دو منبع اصلی آن عصاره پوست درخت کاج (پیکنوژنول) و عصاره دانه انگور می‌باشد. پیکنوژنول، نخستین منبع پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک بود، و روش عصاره‌گیری آن در دهه ۱۹۵۰ به ثبت رسید. در نتیجه، هر چند پیکنوژنول نام تجارتی برای عصاره پوست درخت کاج می‌باشد، اغلب برای اشاره به منابع دیگر پروآنتوسیانیدین‌های اولیگومریک، و به خصوص عصاره دانه انگور، به‌طور غیررسمی از این نام استفاده می‌کنند.

منابع

• مارتین‌دِیل