استان لا پامپا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز ربات:اصلاح فاصلهٔ مجازی |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقهای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط [[ «خرونیمو لوئیز ده کابره را» ]] کشف شد . با وجود این اکتشاف ، اقامتگاههای دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد . اسپانیاییها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند . این مقاومت تا فرمانداری [[ خوان مانوئل ده روساس ]] و حتی پس از آن ، تا [[ عملیات «فتح صحرا» ]] (دههٔ ۱۸۷۰ م .) ادامه یافت . در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال [[ خولیو روکا ]] انجام گرفت ، منطقهٔ [[ پاتاگونیا ]] به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند . منطقه ، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاهها در آن ساخته شد . |
در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقهای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط [[ «خرونیمو لوئیز ده کابره را» ]] کشف شد . با وجود این اکتشاف ، اقامتگاههای دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد . اسپانیاییها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند . این مقاومت تا فرمانداری [[ خوان مانوئل ده روساس ]] و حتی پس از آن ، تا [[ عملیات «فتح صحرا» ]] (دههٔ ۱۸۷۰ م .) ادامه یافت . در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال [[ خولیو روکا ]] انجام گرفت ، منطقهٔ [[ پاتاگونیا ]] به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند . منطقه ، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاهها در آن ساخته شد . |
||
در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل [[ ایالت ریونگرو ]] ی کنونی نیز میشد تشکیل شد . جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید . ۴۰ سال بعد ، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد . |
در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل [[ ایالت ریونگرو ]] ی کنونی نیز میشد تشکیل شد . جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید . ۴۰ سال بعد ، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد . |
||
ایالت لاپامپا با وجود نمایهٔ روستایی ، یکی از |
ایالت لاپامپا با وجود نمایهٔ روستایی ، یکی از بالقوهترین مناطق در زمینه آموزشی ست . |
||
== جغرافیا و اقلیم == |
== جغرافیا و اقلیم == |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
== اقتصاد == |
== اقتصاد == |
||
لاپامپا با تولید ارزش ۲/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ (بیست درصد میانگین ملی) از |
لاپامپا با تولید ارزش ۲/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ (بیست درصد میانگین ملی) از فعالترین ایالات در بخش کشاورزی است . مهمترین فعالیت آن را شاید بتوان پرورش گاو با ۳۶۳۲۶۸۴ راس ، گوسفند (۲۰۲ هزار راس) ، بز (۱۴۰ هزار راس) و خوک (۶۰ هزار راس) دانست . |
||
در خاکهای حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت ، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی) ، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی) ، ذرت ، جو و سایر غلات تولید میشود . |
در خاکهای حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت ، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی) ، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی) ، ذرت ، جو و سایر غلات تولید میشود . |
||
از دیگر منابع درآمدزا میتوان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی ، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد . |
از دیگر منابع درآمدزا میتوان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی ، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد . |
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۱۰، ساعت ۰۶:۵۵
ایالت لاپامپا ، یکی از ۲۳ ایالت آرژانتین ، واقع در منطقه پامپاس در مرکز کشور میباشد . این ایالت با ایالات سان لوییز ، کوردوبا ، بوئنوس آیرس ، ریونگرو ، نئوکن و مندوزا مرز مشترک دارد .
مشخصات
- مرکز : سانتاروزا
- مساحت : ۱۴۳۴۴۰ کیلومترمربع
- جمعیت : ۲۹۹۲۹۴ (تا ۲۰۰۱)
- فرماندار : اسکار خورخه
تاریخچه
در سال ۱۶۰۴ میلادی ارنانداریاز پا به منطقهای (لاپامپای کنونی) گذاشت که بعدها در سال ۱۶۶۲ توسط «خرونیمو لوئیز ده کابره را» کشف شد . با وجود این اکتشاف ، اقامتگاههای دائمی از سدهٔ ۱۸ در منطقه ایجاد شد . اسپانیاییها پس از مهاجرت با مقاومت بومیان محلی روبرو شدند . این مقاومت تا فرمانداری خوان مانوئل ده روساس و حتی پس از آن ، تا عملیات «فتح صحرا» (دههٔ ۱۸۷۰ م .) ادامه یافت . در این عملیات نظامی که به فرماندهی ژنرال خولیو روکا انجام گرفت ، منطقهٔ پاتاگونیا به دست مهاجران افتاد و بومیان از آنجا بیرون رانده شدند . منطقه ، بین افسران نظامی تقسیم شد و نخستین اقامتگاهها در آن ساخته شد . در سال ۱۸۸۴ منطقه زیر نام «قلمروی ملی لاپامپای مرکزی» که شامل ایالت ریونگرو ی کنونی نیز میشد تشکیل شد . جمعیت این خطه که در آن زمان ۲۵ هزار نفر بود تا سال ۱۹۱۵ به ۱۱۰ هزار نفررسید . ۴۰ سال بعد ، خطهٔ مزبور تجزیه شد و لاپامپا استقلال خود را به عنوان یک ایالت به دست آورد . ایالت لاپامپا با وجود نمایهٔ روستایی ، یکی از بالقوهترین مناطق در زمینه آموزشی ست .
جغرافیا و اقلیم
ایالت لاپامپا در مرکز منطقهٔ پامپاس قرار گرفتهاست . میزان بارش سالانه در این استپ هموار و کم ارتفاع ، ۵۰۰ میلیمتر میباشد . رطوبت کم و هوای معتدل اختلاف دمای زیادی بین روز و شب به وجود اوردهاست که در پوشش گیاهی منطقه تاثیر زیادی دارد . شمال غرب ایالت - در همسایگی ایالت بوئنوس آیرس – منطقه پرباران «پامپا اومیدا» (پامپای مرطوب) نام دارد . تاثیر منطقهٔ خشک کویو با کوههای کم ارتفاع نیز در غرب دیده میشود . رودهای جاری در لاپامپا عبارتند از : رود کلرادو (در مرز با ایالت ریونگرو) و رود سالادو .
اقتصاد
لاپامپا با تولید ارزش ۲/۳ میلیارد دلار در سال ۲۰۰۶ (بیست درصد میانگین ملی) از فعالترین ایالات در بخش کشاورزی است . مهمترین فعالیت آن را شاید بتوان پرورش گاو با ۳۶۳۲۶۸۴ راس ، گوسفند (۲۰۲ هزار راس) ، بز (۱۴۰ هزار راس) و خوک (۶۰ هزار راس) دانست . در خاکهای حاصلخیز بخش شمال شرق ایالت ، محصولاتی چون گندم (۱۰ درصد تولید ملی) ، آفتاب گردان (۱۳ درصد تولید ملی) ، ذرت ، جو و سایر غلات تولید میشود . از دیگر منابع درآمدزا میتوان به صنعت لبنیات سازی با ۳۰۰ مرکز و ۲۵ کارخانه پنیر سازی ، تولید عسل و استخراج نمک اشاره کرد . اگر چه توریسم در ایالت چندان رشدی نداشته اما شهر سانتا روزا (مرکز ایالت) و پارک ملی لیوئه کالل در شمار جاذبههای جهانگردی ایالت میباشند .
تقسیمان سیاسی
ایالت به ۲۲ بخش (دپارتمان) تقسیم میشود .
۱ – بخش آترئوکو
۲ – بخش کالئو کالئو
۳ – بخش مرکزی (با مرکزیت سانتا روزا)
۴ – بخش کاتریلو
۵ – بخش چالیلئو
۶ – بخش چاپالئوفو
۷ – بخش چیکال کو
۸ – بخش کونه لو
۹ – بخش کوراکو
۱۰ – بخش گاتراچه
۱۱ – بخش اونکال
۱۲ – بخش لیوئه کالل
۱۳ – بخش لیمای مائویدا
۱۴ – بخش لوونتوئه
۱۵ – بخش ماراکو
۱۶ – بخش پوئلن
۱۷ – بخش کمو کمو
۱۸ – بخش رانکول
۱۹ – بخش رئالیکو
۲۰ – بخش توآی
۲۱- بخش تره نل
۲۲ – بخش اوتراکان
منبع
- ویکیپدیای انگلیسی