خویشتنآگاهی: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش برچسبها: برگرداندهشده ویرایشگر دیداری ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
برچسب: خنثیسازی |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{همچنین ببینید|خودآگاهی}} |
{{همچنین ببینید|خودآگاهی}} |
||
⚫ | '''خویشتنآگاهی''' {{انگلیسی|Self-awareness}}، آگاهی از خویشتن، جدا از افکاری است که در نقطهای از زمان در حال روی دادن هستند. بدون خویشتنآگاهی، فرد، افکاری را که در حال روی دادن هستند بهعنوان خویشتن درک و باور میکند. خویشتنآگاهی به یک فرد امکان انتخاب افکاری که اندیشیده میشوند را بهجای اندیشیدن افکار برانگیخته از رویدادهای انباشتهشده که منجر به شرایط آن لحظه میشوند، میدهد. خویشتنآگاهی موجب لحظاتِ خاموشِ ظهور، با درک و آگاهی خویشتن از متفکربودن فکرها، بهجای اندیشههایی که لحظهٔ آگاهی را پر میکنند میشود. خویشتنآگاهی از [[خودآگاهی]] متمایز است. خود اگاهی به شناخت عمیق و احساس و ادراک اشاره می کند. |
||
'''ابن سینا دانشمند و پزشگ و فیلسوف بزرگ ایرانی در کتاب اشارات باره خویشتن آگاهی فرضیه ای دارد به نام انسان در خلاء یا انسان در فضا که برخی به غلط آن را انسان پرنده ترجمه کرده اند. در این نظریه ابن سینا می گوید: اگر فرض کنیم رابطه انسان با تمام حواسش را قطع کنیم. نه ببیند، نه بشنود، نه لمس کند(حتی انگشتانش به هم تماس نداشته باشند و در حالت بی وزنی در فضا معلق باشد) نه بویی حس کند، این انسان خود را درک می کند. مشابه نوزاد که در لحظه اول تولد هیچ علم و ذهنی ندارد، ولی خود و حالات خود مانند رنج و درد و لذت خود را به طور نا خود آگاه درک می کند. این نظریه چند موضوع را اثبات می کند. از جمله اثبات می کند که تجربه درونی انسان نیز تجربه و حس است و باید به تجربه و حواس بیرونی افزوده شود. همچنین اثبات می کند که نفس و روح علاوه بر پیکر انسان وجود دارد و انسان فقط پیکر مادی نیست.''' |
|||
⚫ | {{انگلیسی|Self-awareness}}، آگاهی از خویشتن، جدا از افکاری است که در نقطهای از زمان در حال روی دادن هستند. بدون خویشتنآگاهی، فرد، افکاری را که در حال روی دادن هستند بهعنوان خویشتن درک و باور میکند. خویشتنآگاهی به یک فرد امکان انتخاب افکاری که اندیشیده میشوند را بهجای اندیشیدن افکار برانگیخته از رویدادهای انباشتهشده که منجر به شرایط آن لحظه میشوند، میدهد. خویشتنآگاهی موجب لحظاتِ خاموشِ ظهور، با درک و آگاهی خویشتن از متفکربودن فکرها، بهجای اندیشههایی که لحظهٔ آگاهی را پر میکنند میشود. خویشتنآگاهی از [[خودآگاهی]] متمایز است. خود اگاهی به شناخت عمیق و احساس و ادراک اشاره می کند. |
||
== منابع == |
== منابع == |
نسخهٔ ۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۸:۲۰
خویشتنآگاهی (به انگلیسی: Self-awareness)، آگاهی از خویشتن، جدا از افکاری است که در نقطهای از زمان در حال روی دادن هستند. بدون خویشتنآگاهی، فرد، افکاری را که در حال روی دادن هستند بهعنوان خویشتن درک و باور میکند. خویشتنآگاهی به یک فرد امکان انتخاب افکاری که اندیشیده میشوند را بهجای اندیشیدن افکار برانگیخته از رویدادهای انباشتهشده که منجر به شرایط آن لحظه میشوند، میدهد. خویشتنآگاهی موجب لحظاتِ خاموشِ ظهور، با درک و آگاهی خویشتن از متفکربودن فکرها، بهجای اندیشههایی که لحظهٔ آگاهی را پر میکنند میشود. خویشتنآگاهی از خودآگاهی متمایز است. خود اگاهی به شناخت عمیق و احساس و ادراک اشاره می کند.