دادخواست علیه قانون محدودیت سنی رابطه جنسی در فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب‌ها: برخی خطوط با فاصله آغاز شده‌اند ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در سال ۱۹۷۷، نامهای از طرف بزرگان فرانسوی خطاب به [[مجلس فرانسه]] خواستار لغو چندین ماده از قانون [[سن رضایت|سن رضایت نامه]] و جرم‌زدایی از کلیه روابط توافقی میان بزرگسالان و کودکان زیر پانزده سال (سن رضایت در فرانسه) شد. تعدادی از [[روشنفکر|روشنفکران]] فرانسوی - از جمله نامهای برجسته‌ای مانند [[لویی آراگون|لوئیس آراگون]]، [[میشل فوکو]]، [[ژان-پل سارتر|ژان پل سارتر]]، [[ژاک دریدا]]، [[لوئی آلتوسر|لویی آلتوسر]]، [[رولان بارت]]، [[سیمون دو بووار]]، [[ژیل دلوز]]، [[فلیکس گاتاری|فلیکس گواتاری]]، [[میشل لیریس]]، [[آلن رب گریه|آلن رب-گریله]]، [[فیلیپ سولرس|فیلیپ سولرز]]، [[ژاک رانسیر|ژاک رانسییر]]، [[ژان-فرانسوا لیوتار|ژان فرانسوا لیوتار]]، [[فرانسیس پونژ|فرانسیس پونگ]]، برنارد بسرت و پزشکان و روانشناسان برجسته ای - [[دادخواست]] را امضا [[دادخواست|کردند]].<ref>{{Cite web|url=http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|title=Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs|accessdate=2020-01-06|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200125093636/http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|archivedate=2020-01-25}}</ref> در این نامه آمده بود: تبدیل پدوفیلیا (میل به آمیزش جنسی با کودکان) به یک تابو، مصادره ی تحمل ناپذیر هستی و معنای زیست انسانی است. حیف است که کودکان به سبب نقش هایی که جامعه برای آنها تدوین و تببین کرده نتوانند از تجارب جنسی آزاد با بزرگسالان برخوردار شوند.<ref>{{https://www.akhbar-rooz.com/%D9%BE%D8%AF%D9%88%D9%81%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%D8%B6-%D8%AC%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D9%88%DA%A9%D9%88%D8%8C-%D8%B3/|title=پدوفیلیا (تعرض جنسی به کودکان) و فوکو، سارتر، آلتوسر، دریدا و دیگر فیلسوفان و روشنفکران فرانسه – فروغ اسدپور|}}</ref> |
در سال ۱۹۷۷، نامهای از طرف بزرگان فرانسوی خطاب به [[مجلس فرانسه]] خواستار لغو چندین ماده از قانون [[سن رضایت|سن رضایت نامه]] و جرم‌زدایی از کلیه روابط توافقی میان بزرگسالان و کودکان زیر پانزده سال (سن رضایت در فرانسه) شد. تعدادی از [[روشنفکر|روشنفکران]] فرانسوی - از جمله نامهای برجسته‌ای مانند [[لویی آراگون|لوئیس آراگون]]، [[میشل فوکو]]، [[ژان-پل سارتر|ژان پل سارتر]]، [[ژاک دریدا]]، [[لوئی آلتوسر|لویی آلتوسر]]، [[رولان بارت]]، [[سیمون دو بووار]]، [[ژیل دلوز]]، [[فلیکس گاتاری|فلیکس گواتاری]]، [[میشل لیریس]]، [[آلن رب گریه|آلن رب-گریله]]، [[فیلیپ سولرس|فیلیپ سولرز]]، [[ژاک رانسیر|ژاک رانسییر]]، [[ژان-فرانسوا لیوتار|ژان فرانسوا لیوتار]]، [[فرانسیس پونژ|فرانسیس پونگ]]، برنارد بسرت و پزشکان و روانشناسان برجسته ای - [[دادخواست]] را امضا [[دادخواست|کردند]].<ref>{{Cite web|url=http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|title=Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs|accessdate=2020-01-06|archiveurl=https://web.archive.org/web/20200125093636/http://www.dolto.fr/fd-code-penal-crp.html|archivedate=2020-01-25}}</ref> در این نامه آمده بود: تبدیل پدوفیلیا (میل به آمیزش جنسی با کودکان) به یک تابو، مصادره ی تحمل ناپذیر هستی و معنای زیست انسانی است. حیف است که کودکان به سبب نقش هایی که جامعه برای آنها تدوین و تببین کرده نتوانند از تجارب جنسی آزاد با بزرگسالان برخوردار شوند.<ref>{{https://www.akhbar-rooz.com/%D9%BE%D8%AF%D9%88%D9%81%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%D8%B6-%D8%AC%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D9%88%DA%A9%D9%88%D8%8C-%D8%B3/|title=پدوفیلیا (تعرض جنسی به کودکان) و فوکو، سارتر، آلتوسر، دریدا و دیگر فیلسوفان و روشنفکران فرانسه – فروغ اسدپور|}}</ref> |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | |||
== پیش زمینه == |
== پیش زمینه == |
||
نسخهٔ ۱۶ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۴
در سال ۱۹۷۷، نامهای از طرف بزرگان فرانسوی خطاب به مجلس فرانسه خواستار لغو چندین ماده از قانون سن رضایت نامه و جرم‌زدایی از کلیه روابط توافقی میان بزرگسالان و کودکان زیر پانزده سال (سن رضایت در فرانسه) شد. تعدادی از روشنفکران فرانسوی - از جمله نامهای برجسته‌ای مانند لوئیس آراگون، میشل فوکو، ژان پل سارتر، ژاک دریدا، لویی آلتوسر، رولان بارت، سیمون دو بووار، ژیل دلوز، فلیکس گواتاری، میشل لیریس، آلن رب-گریله، فیلیپ سولرز، ژاک رانسییر، ژان فرانسوا لیوتار، فرانسیس پونگ، برنارد بسرت و پزشکان و روانشناسان برجسته ای - دادخواست را امضا کردند.[۱] در این نامه آمده بود: تبدیل پدوفیلیا (میل به آمیزش جنسی با کودکان) به یک تابو، مصادره ی تحمل ناپذیر هستی و معنای زیست انسانی است. حیف است که کودکان به سبب نقش هایی که جامعه برای آنها تدوین و تببین کرده نتوانند از تجارب جنسی آزاد با بزرگسالان برخوردار شوند.[۲] در سال ۱۹۷۹، دو نامه سرگشاده در روزنامه‌های فرانسه منتشر شد که از افرادی که به اتهام تجاوز قانونی، در چارچوب لغو قوانین رضایت سن دستگیر شده‌اند، دفاع می‌کرد.
پیش زمینه
فوکو این استنباط عمومی که کودکان حق ندارند به طور داوطلبانه و با میل و رضایت شخصی وارد رابطه جنسی با بزگسالان شوند را در یک برنامه رادیویی به عنوان یک تعدی و سوء‌استفاده ی تحمل ناپذیر و غیرقابل پذیرش مورد بحث قرار می دهد. فوکو، سارتر و روزنامه‌هایی مانند لیبراسیون و لوموند هر یک از ایده روابط جنسی کودک و بزرگسال دفاع کردند.[۳]
دادخواست
میشل فوکو اظهار داشت که این دادخواست به امضای خود وی، توسط رمان‌نویس / فعال همجنسگرایان گای هوکنگهام، بازیگر / نمایشنامه نویس / حقوقدان ژان دان، متخصص اطفال و روانکاوان کودک، فرانسوا دولو و همچنین افراد وابسته به طیف وسیعی از مواضع سیاسی رسیده‌است.[۴]
در ۴ آوریل ۱۹۷۸، مکالمه ای با جزئیات دلایل مواضع طرفدار لغو آنها توسط رادیو فرهنگ فرانسه در برنامه " گفتگوها " پخش شد. شرکت کنندگان، میشل فوکو، ژان دانت و گای هوکوهنهم، همه به همراه سایر روشنفکران دادخواست ۱۹۷۷ را امضا کرده بودند.[۴] این مکالمه با عنوان " اخلاق جنسی و قانون " منتشر شده و بعداً به عنوان " خطر جنسیت کودک " تجدید چاپ شده‌است.[۵]
انتشار نامه‌های سرگشاده
در سال ۱۹۷۷ نامه سرگشاده ای که ۶۹ نفر از جمله میشل فوکو، رولان بارتز، ژاک دریدا، فرانسوا دولتو، فیلیپ سولرز، آلن رب-گریله و لوئیس آراگون به امضا رساندند[۶] در آستانه محاکمه سه فرانسوی در لوموند منتشر شد (برنارد دژاگر، ژان کلود گالین و ژان بورکارد) همگی به رابطه جنسی با دختران و پسران ۱۳ و ۱۴ ساله متهم شدند. دو نفر از آنها از سال ۱۹۷۳ در بازداشت موقت بودند و در نامه این واقعیت به عنوان رسوایی ذکر شده بود.[۷] در این نامه ادعا شده‌است که تناسبی بین جرم بودن اعمال آنها و ماهیت عمل ملامت شده وجود ندارد، همچنین تناقض وجود دارد زیرا نوجوانان در فرانسه از ۱۳ سالگی مسئولیت کامل اعمال خود را دارند. در متن همچنین بعنوان استدلال در مورد حق "کودکان ۱۲ و ۱۳ ساله" " برای برقراری ارتباط با هر کسی که آنها انتخاب می‌کنند آمده‌است که اگر دختران ۱۳ ساله در فرانسه حق دریافت قرص ضد بارداری را داشته باشند، پس آنها باید بتوانند رضایت دهند. "
نامه مشابهی در مقاله Libération در سال ۱۹۷۹ منتشر شد، در آن از جرارد آر، یک متهم جنسی کودک متهم که به مدت هجده ماه در انتظار محاکمه بود، با امضای ۶۳ نفر حمایت شد، بیان داشت که جرارد آر با دختران جوان ۶ تا ۱۲ سال زندگی می‌کند و آنها از شرایط راضی بودند این نامه بعداً در مقاله L'Express در شماره ۷ مارس ۲۰۰۱ منتشر شد.[۸]
جستارهای وابسته
- اصلاح سن رضایت (انگلستان)
- تبادل اطلاعات پدوفیل
منابع
- ↑ "Lettre ouverte à la Commission de révision du code pénal pour la révision de certains textes régissant les rapports entre adultes et mineurs". Archived from the original on 2020-01-25. Retrieved 2020-01-06.
- ↑ {{https://www.akhbar-rooz.com/%D9%BE%D8%AF%D9%88%D9%81%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7-%D8%AA%D8%B9%D8%B1%D8%B6-%D8%AC%D9%86%D8%B3%DB%8C-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%81%D9%88%DA%A9%D9%88%D8%8C-%D8%B3/%7Ctitle=پدوفیلیا (تعرض جنسی به کودکان) و فوکو، سارتر، آلتوسر، دریدا و دیگر فیلسوفان و روشنفکران فرانسه – فروغ اسدپور|}}
- ↑ Onishi, Norimitsu (7 January 2020). "A Victim's Account Fuels a Reckoning Over Abuse of Children in France". New York Times. Archived from the original on 9 January 2020. Retrieved 10 January 2020.
But the publication, last Thursday, of an account by one of his victims, Vanessa Springora, has suddenly fueled an intense debate in France over its historically lax attitude toward sex with minors. It has also shone a particularly harsh light on a period during which some of France’s leading literary figures and newspapers — names as big as Foucault, Sartre, Libération and Le Monde — aggressively promoted the practice as a form of human liberation, or at least defended it.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Sexual Morality and the Law, Chapter 16 of Politics, Philosophy, Culture –Interviews and Other Writings 1977-1984. Edited by Lawrence D. Krizman. New York/London: 1990, Routledge, شابک ۰−۴۱۵−۹۰۱۴۹−۹, p.275
- ↑ "The Danger of Child Sexuality – an interview with Michel Foucault" (PDF). Archived from the original (PDF) on 18 February 2017. Retrieved 31 October 2015.
- ↑ Henley, Jon (2001-02-23). "Calls for legal child sex rebound on luminaries of May 68". The Guardian. Paris: Guardian Media Group. Archived from the original on 2019-11-05. Retrieved 2019-10-20.
French law recognises in 12- and 13-year-olds a capacity for discernment that it can judge and punish," said a second petition signed by Sartre and De Beauvoir, along with fellow intellectuals Michel Foucault, Roland Barthes, Jacques Derrida; a leading child psychologist, Françoise Dolto; and writers Philippe Sollers, Alain Robbe-Grillet and Louis Aragon. "But it rejects such a capacity when the child's emotional and sexual life is concerned. It should acknowledge the right of children and adolescents to have relations with whomever they choose.
- ↑ "Le Monde of January 26, 1977". Archived from the original on August 30, 2012. Retrieved 2011-01-30.
- ↑ "Quelques pétitions ou lettres ouvertes pas sans équivoque". L'Express (به فرانسوی). March 1979. Archived from the original on 4 April 2005. Retrieved 22 August 2015.