قاعده اتلاف: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳: | خط ۳: | ||
یکی از مشهورترین قواعد فقهی قاعده اتلاف است و فقها بسیار از آن استفاده کردهاند. مفاد این قاعده همان معنای '''«من أتلف مال الغیر فهو له ضامن»''' است. و معنای این قاعده این است که اگر کسی مال غیر را از بین ببرد یا مصرف کند و یا از آن استفاده کند و از صاحب مال اجازه نداشته باشد، ضامن است.<ref>موسوی بجنوردی، محمد، قواعد فقهیه، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، ج1، ص 3، 1379</ref> |
یکی از مشهورترین قواعد فقهی قاعده اتلاف است و فقها بسیار از آن استفاده کردهاند. مفاد این قاعده همان معنای '''«من أتلف مال الغیر فهو له ضامن»''' است. و معنای این قاعده این است که اگر کسی مال غیر را از بین ببرد یا مصرف کند و یا از آن استفاده کند و از صاحب مال اجازه نداشته باشد، ضامن است.<ref>موسوی بجنوردی، محمد، قواعد فقهیه، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، ج1، ص 3، 1379</ref> |
||
== مقصود |
== مقصود از قاعده اتلاف == |
||
معنای تلف هلاکت و نابودی است؛ و در اینجا منظور همان هلاک کردن و نابود کردن مال است. تلف کردن مال یا در مورد خود مال صورت میگیرد و یا به ارزش مالی آن در حالی که خود مال باقی میماند.<ref>موسوی بجنوردی، محمد، قواعد فقهیه، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، ج1، ص 7، 1379</ref> |
معنای تلف هلاکت و نابودی است؛ و در اینجا منظور همان هلاک کردن و نابود کردن مال است. تلف کردن مال یا در مورد خود مال صورت میگیرد و یا به ارزش مالی آن در حالی که خود مال باقی میماند.<ref>موسوی بجنوردی، محمد، قواعد فقهیه، تهران، مؤسسه چاپ و نشر عروج، ج1، ص 7، 1379</ref> |
||
نسخهٔ ۱۷ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۹:۳۹
این مقاله در هیچ ردهٔ محتوایی قرار نگرفته است. لطفاً با افزودن چند رده کمک کنید تا این مقاله در کنار سایر مقالههای مشابه فهرست شود. (ژانویه ۲۰۱۷) |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (ژانویه ۲۰۱۷) |
یکی از مشهورترین قواعد فقهی قاعده اتلاف است و فقها بسیار از آن استفاده کردهاند. مفاد این قاعده همان معنای «من أتلف مال الغیر فهو له ضامن» است. و معنای این قاعده این است که اگر کسی مال غیر را از بین ببرد یا مصرف کند و یا از آن استفاده کند و از صاحب مال اجازه نداشته باشد، ضامن است.[۱]
مقصود از قاعده اتلاف
معنای تلف هلاکت و نابودی است؛ و در اینجا منظور همان هلاک کردن و نابود کردن مال است. تلف کردن مال یا در مورد خود مال صورت میگیرد و یا به ارزش مالی آن در حالی که خود مال باقی میماند.[۲]
این مساله چه از طریق جملهی «حرمهٔ مال المسلم کحرمهٔ دمه» و چه از طریق جملهی '«من اتلف مال الغیر»،' با استفاده از هر یک بیان شود منظور از بین بردن خود مال و نفس و ذات آن است و نه تلف ارزش مالی و مالیت آن.[۳]