جرج اف. کنان: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
برچسبها: پیوندبیرونی به ویکیپدیای فارسی ویرایشگر دیداری |
||
خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
در سال 1931 او در دفتر نمایندگی آمریکا در [[ریگا]] لتونی به عنوان [[دبیر سوم]] مامور به خدمت شد و در مورد امور اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی به کار پرداخت. این کار موجب علاقه عمیق کنان به مسایل شوروی شد. هنگامی که ایالات متحده پس از انتخاب [[فرانکلین روزولت]] در سال 1933 رابطه دیپلماتیک با دولت اتحاد جماهیر شوروی را شروع کرد، کنان همراه سفیر ویلیام بیلیت [[:en:William_C._Bullitt|William C. Bullitt]] به مسکو فرستاده شد. در اواسط دهه 1930 کنان همراه با چارلز بوهلن [[:en:Charles_E._Bohlen|Charles E. Bohlen]] و [[:en:Loy_W._Henderson|لوی هندرسون]] از کارمندان متخصص شوروی آمریکا در سفارت این کشور در شوروی بود. تحت تاثیر مدیر وقت وزارت امور خارجه در بخش امور شرق اروپا روبرت کلی Robert F. Kelley آنها بر این باور بودند که زمینه ناچیزی برای همکاری با شوروی وجود دارد. در این دوران، کنان [[پاکسازی بزرگ]] استالین را مطالعه کرد که عقیده او در مورد دینامیک درونی شوروی را تا بقیه عمرش شکل داد. |
در سال 1931 او در دفتر نمایندگی آمریکا در [[ریگا]] لتونی به عنوان [[دبیر سوم]] مامور به خدمت شد و در مورد امور اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی به کار پرداخت. این کار موجب علاقه عمیق کنان به مسایل شوروی شد. هنگامی که ایالات متحده پس از انتخاب [[فرانکلین روزولت]] در سال 1933 رابطه دیپلماتیک با دولت اتحاد جماهیر شوروی را شروع کرد، کنان همراه سفیر ویلیام بیلیت [[:en:William_C._Bullitt|William C. Bullitt]] به مسکو فرستاده شد. در اواسط دهه 1930 کنان همراه با چارلز بوهلن [[:en:Charles_E._Bohlen|Charles E. Bohlen]] و [[:en:Loy_W._Henderson|لوی هندرسون]] از کارمندان متخصص شوروی آمریکا در سفارت این کشور در شوروی بود. تحت تاثیر مدیر وقت وزارت امور خارجه در بخش امور شرق اروپا روبرت کلی Robert F. Kelley آنها بر این باور بودند که زمینه ناچیزی برای همکاری با شوروی وجود دارد. در این دوران، کنان [[پاکسازی بزرگ]] استالین را مطالعه کرد که عقیده او در مورد دینامیک درونی شوروی را تا بقیه عمرش شکل داد. |
||
کنان اختلاف عقیده زیادی با جانشین بیلیت، جوزف دیویس پیدا کرد. دیویس از [https://fa.wikipedia.org/w/%D9%BE%D8%A7%DA%A9%D8%B3%D8%A7%D8%B2%DB%8C%20%D8%A8%D8%B2%D8%B1%DA%AF پاکسازی بزرگ] و دیگر جنبه های حکومت استالین دفاع می کرد. کنان نمی توانست هیچ تاثیری در تصمیمات دیویس داشته باشد و حتی دیویس پیشنهاد کرده بود که کنان، به خاطر سلامتش به خارج از مسکو منتقل شود. کنان دوباره به فکر استعفا افتاد اما به جای استعفا، میز شوروی در وزارت خارجه در واشنگتن را پذیرفت. در سپتامبر سال 1938 کنان دوباره به ماموریتی در دفتر نمایندگی آمریکا در [https://fa.wikipedia.org/w/%D9%BE%D8%B1%D8%A7%DA%AF پراگ] فرستاده شد. پس از اشغال [[:en:First_Czechoslovak_Republic|چکسلواکی]] توسط [https://fa.wikipedia.org/w/%D8%A2%D9%84%D9%85%D8%A7%D9%86%20%D9%86%D8%A7%D8%B2%DB%8C آلمان نازی] بلافاصله پیش از آغاز [https://fa.wikipedia.org/w/%D8%AC%D9%86%DA%AF%20%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86%DB%8C%20%D8%AF%D9%88%D9%85 جنگ جهانی دوم] کنان به برلین فرستاده شد. او در برلین سیاست [https://fa.wikipedia.org/w/%D9%82%D8%A7%D9%86%D9%88%D9%86%20%D9%88%D8%A7%D9%85%20%D9%88%20%D8%A7%D8%AC%D8%A7%D8%B1%D9%87 وام و اجاره] را تائید کرد اما مخالف هرگونه ابراز حمایت آمریکا از شوروی بود. پس از اعلام جنگ آمریکا به آلمان در دسامبر 1941، او به مدت شش ماه زندانی (تحت نظر) بود. |
|||
== تلگرام طولانی == |
== تلگرام طولانی == |
نسخهٔ ۵ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۴۲
جرج اف. کنان | |
---|---|
سفیر ایالات متحده آمریکا در اتحاد شوروی | |
دوره مسئولیت ۱۴ مه ۱۹۵۲ – ۱۹ سپتامبر ۱۹۵۲ | |
پس از | Alan G. Kirk |
پیش از | Charles E. Bohlen |
سفیر ایالات متحده آمریکا در یوگسلاوی | |
دوره مسئولیت ۱۶ مه ۱۹۶۱ – ۲۸ ژوئیه ۱۹۶۳ | |
پس از | Karl L. Rankin |
پیش از | Charles Burke Elbrick |
اطلاعات شخصی | |
زاده | George Frost Kennan ۱۶ فوریهٔ ۱۹۰۴ میلواکی، ویسکانسین، ویسکانسین |
درگذشته | ۱۷ مارس ۲۰۰۵ (۱۰۱ سال) پرینستون، نیوجرسی، نیو جرسی |
همسر(ان) | Annelise Sorensen |
محل تحصیل | دانشگاه پرینستون (کارشناسی هنر) |
تخصص | Diplomat Political scientist Writer |
جورج فراست کنان (۱۶ فوریه ۱۹۰۴ – مارس ۱۷، ۲۰۰۵) یک دیپلمات، سیاستمدار، دانشمند و مورخ آمریکایی بود. او مشهورترین مدافع سیاست مهار شوروی در طول جنگ سرد شناخته میشود. از او سخنرانیها، و نوشتههای زیادی در مورد تاریخ روابط بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده بجا مانده است. او یکی از شش سیاستمداریست که والتر ایزاکسون، در کتابی به نام «مردان خردمند، شش دوست و جهانی که ساختند» از آنها نام برده است.
در اواخر دهه ۱۹۴۰ نوشتههای او الهام بخش دکترین ترومن و سیاست مهار اتحاد جماهیر شوروی بود. «تلگرام طولانی»[۱] او از مسکو در سال ۱۹۴۶ و پس از آن در سال ۱۹۴۷ مقاله «ریشههای اقدامات شوروی» استدلال کرد که رژیم شوروی ذاتاً توسعه طلب هست و نفوذ آن در مناطق استراتژیک برای ایالات متحده باید محدود شود. این متون توجیهی برای سیاست جدید ضد شوروی دولت ترومن بود. کنان همچنین نقش مهمی در توسعه سازمانهای مربوط به جنگ سرد، از جمله طرح مارشال داشت.
پس از اینکه سیاستهای پیشنهادی کنان به سیاست رسمی ایالات متحده شد، او شروع به انتقاد از این سیاستها کرد، با وجود اینکه در شکل گیری آنها نقشی اساسی داشت.
پیش از پایان سال ۱۹۴۸ کنان متقاعد شده بود که گفت و گوی مثبت با دولت شوروی میتواند دوباره شروع شود. پیشنهادهای او به دولت ترومن در این زمینه نادیده گرفته شد و او، خصوصاً پس از انتصاب دین آچسون به وزارت خارجه در سال ۱۹۴۹ به حاشیه رانده شد. در این سالها، ایالات متحده در جنگ سرد، استراتژیی قاطعانه تر و نظامی تر اتخاذ کرد. در طول سال ۱۹۵۰، کنان وزارت امور خارجه را ترک کرد و جز دو دوره مختصر سفارت در مسکو و یوگسلاوی فاقد سمت دولتی بود، اما به عنوان عضو هیئت علمی مؤسسه مطالعات پیشرفته در نقش یک منتقد رئالیست به تجزیه و تحلیل امور بینالملل از سال ۱۹۵۶ تا زمان مرگش در سن ۱۰۱ سالگی ادامه داد.
زندگینامه
اوایل زندگی و حرفه ای
کنان در میلواکی ویسکانسین متولد شد. پدر او Kossuth Kent Kennan، وکیل متخصص قانون مالیات [۲] و مادر او فلورانس جیمز کنان بود. مادر او دو ماه پس از تولد او به علت [[پریتونیت ]] که ناشی از پارگی آپاندیس بود، درگذشت. کنان مدتها بر این باور بود که مادرش بلافاصله بعد از تولد او درگذشته است. او زیاد با پدر یا نامادریش نزدیک نبود اما رابطه نزدیکی با خواهران بزرگترش داشت.
در سن هشت سالگی او به آلمان رفت تا با نامادریش بماند و زبان آلمانی یادبگیرد. او سپس در آکادمی نظامی سنت جان در دلفیلد، ویسکانسین به تحصیل پرداخت و نهایتاً در نیمه دوم سال ۱۹۲۱ وارد دانشگاه پرینستون شد. بی تجربگی او در برخورد با فضای آیوی لیگ و خجالتی و درونگرا بودن او، باعث شد او این دوران را به دشواری و در تنهایی سر کند. پس از دریافت مدرک لیسانس در سال ۱۹۲۵ کنان در نظر داشت که در دانشکده حقوق ادامه تحصیل دهد، اما با توجه به هزینه سنگین تحصیل در دانشکده حقوق, تصمیم گرفت اقدام به درخواست شغل از اداره تازه تشکیل یافته سرویس خارجی (Foreign Service) ایالات متحده کند. پس از قبولی در امتحان ورودی و هفت ماه دانشجویی در مدرسه سرویس خارجی در واشنگتن، او اولین شغل خود را به عنوان معاون کنسول در ژنو سویس بدست آورد. در طی یک سال او به یک پست در هامبورگ آلمان منتقل شد. در سال ۱۹۲۸ کنان در نظر داشت که سرویس خارجی را به منظور ادامه تحصیل ترک کند، اما او به یک دوره آموزشی زبان شناسی انتخاب شد و توانست بدون ترک خدمت در سرویس خارجی، سه سال در مقطع تحصیلات تکمیلی به دانش آموزی بپردازد. در سال ۱۹۲۹ کنان شروع به تحصیل در برنامه تاریخ و سیاست و فرهنگ و زبان روسی در موسسه علوم شرقی دانشگاه برلین کرد. در طول دوران کار دیپلماتیک کنان توانست در زبان های دیگری از جمله آلمانی, فرانسوی, لهستانی, پرتغالی و نروژی نیز مهارت بیابد.
در سال 1931 او در دفتر نمایندگی آمریکا در ریگا لتونی به عنوان دبیر سوم مامور به خدمت شد و در مورد امور اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی به کار پرداخت. این کار موجب علاقه عمیق کنان به مسایل شوروی شد. هنگامی که ایالات متحده پس از انتخاب فرانکلین روزولت در سال 1933 رابطه دیپلماتیک با دولت اتحاد جماهیر شوروی را شروع کرد، کنان همراه سفیر ویلیام بیلیت William C. Bullitt به مسکو فرستاده شد. در اواسط دهه 1930 کنان همراه با چارلز بوهلن Charles E. Bohlen و لوی هندرسون از کارمندان متخصص شوروی آمریکا در سفارت این کشور در شوروی بود. تحت تاثیر مدیر وقت وزارت امور خارجه در بخش امور شرق اروپا روبرت کلی Robert F. Kelley آنها بر این باور بودند که زمینه ناچیزی برای همکاری با شوروی وجود دارد. در این دوران، کنان پاکسازی بزرگ استالین را مطالعه کرد که عقیده او در مورد دینامیک درونی شوروی را تا بقیه عمرش شکل داد.
کنان اختلاف عقیده زیادی با جانشین بیلیت، جوزف دیویس پیدا کرد. دیویس از پاکسازی بزرگ و دیگر جنبه های حکومت استالین دفاع می کرد. کنان نمی توانست هیچ تاثیری در تصمیمات دیویس داشته باشد و حتی دیویس پیشنهاد کرده بود که کنان، به خاطر سلامتش به خارج از مسکو منتقل شود. کنان دوباره به فکر استعفا افتاد اما به جای استعفا، میز شوروی در وزارت خارجه در واشنگتن را پذیرفت. در سپتامبر سال 1938 کنان دوباره به ماموریتی در دفتر نمایندگی آمریکا در پراگ فرستاده شد. پس از اشغال چکسلواکی توسط آلمان نازی بلافاصله پیش از آغاز جنگ جهانی دوم کنان به برلین فرستاده شد. او در برلین سیاست وام و اجاره را تائید کرد اما مخالف هرگونه ابراز حمایت آمریکا از شوروی بود. پس از اعلام جنگ آمریکا به آلمان در دسامبر 1941، او به مدت شش ماه زندانی (تحت نظر) بود.
تلگرام طولانی
کنان تا آوریل ۱۹۴۶ معاون سفارت آمریکا در مسکو بود. نزدیک به پایان آن دوره، وزارت خزانه داری درخواست کرد که وزارت امور خارجه رفتارهای اخیر شوروی، مانند اجتناب شوروی از به رسمیت شناختن صندوق بینالمللی پول و بانک جهانی را توضیح دهد.[۳] کنان در تاریخ ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۶ با ارسال یک تلگرام طولانی ۵۵۰۰ کلمهای (گاهی اوقات بیش از ۸۰۰۰ کلمه یاد شده است) از مسکو به وزیر خارجه جیمز اف. بیرنز یک استراتژی جدید برای روابط دیپلماتیک با شوروی ترسیم کرد،[۱] بنا به کنان «ریشه دیدگاه ناآرام و عصبی کرملین، حس ناامنی سنتی و غریزی روسی هست» که پس از انقلاب روسیه این حس ناامنی با ایدئولوژی کمونیسم و «پنهانکاری و توطئهگری شرقی» مخلوط شده است.[۴]
به عقیده کنان، رفتار بینالمللی اتحاد جماهیر شوروی عمدتاً تابع نیازهای داخلی رژیم جوزف استالین بود و استالین به منظور مشروعیت بخشیدن به خود حکومت خودکامه اش، نیازمند یک جهان متخاصم بود. استالین در نتیجه مارکسیسم-لنینیسم را به عنوان «توجیهی برای ترس غریزی اتحاد جماهیر شوروی از دنیای بیرون» به کار میبرد. زیرا دیکتاتوری بدون آن نمیتواند فرمانروایی کند، خشونت رواسازد یا تقاضای فداکاری کند. امروز آنها [حاکمان شوروی] نمیتوانند بدون ترس از دشمن خارجی بسر برند، زیرا این برگ انجیر پنهان کننده شرمی هست که آنها را از لحاظ اخلاقی و فکری قابل احترام میکند.[۴]
راه حل این مشکل از دیدگاه کنان، تقویت نهادهای غربی و مقاومسازی آنها در برابر چالشهای رژیم شوروی و صبر برای نرم شدن رژیم شوروی بود.[۵]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Keene, George. "Photocopy of Long Telegram -- Truman Library" (PDF). Telegram, George Kennan to George Marshall February 22, 1946. Harry S. Truman Administration File, Elsey Papers. Retrieved 27 June 2011.
- ↑ (Kennan 1967، صص. 292–295).
- ↑ (Weiner و Crossette 2005).
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Kennan, George F. (February 22, 1946), The Long Telegram, retrieved July 30, 2009
- ↑ (Kennan 1967، صص. 292–295).
- افراد صدساله اهل ایالات متحده آمریکا
- اهالی میلواکی، ویسکانسین
- برندگان جایزه پولیتزر تاریخنگاری
- برندگان جایزه ملی کتاب
- پژوهشگران روابط بینالملل
- دانشمندان علوم سیاسی اهل ایالات متحده آمریکا
- درگذشتگان ۲۰۰۵ (میلادی)
- دریافتکنندگان مدال رئیسجمهوری آزادی
- دیپلماتهای جنگ سرد
- زادگان ۱۹۰۴ (میلادی)
- واقعگرایان سیاسی