جرج اف. کنان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جرج اف. کنان
Head and shoulders portrait of a balding man, wearing a suit and tie.
سفیر ایالات متحده آمریکا در اتحاد شوروی
دوره مسئولیت
۱۴ مه ۱۹۵۲ – ۱۹ سپتامبر ۱۹۵۲
پس ازAlan G. Kirk
پیش ازCharles E. Bohlen
سفیر ایالات متحده آمریکا در یوگسلاوی
دوره مسئولیت
۱۶ مه ۱۹۶۱ – ۲۸ ژوئیه ۱۹۶۳
پس ازKarl L. Rankin
پیش ازCharles Burke Elbrick
اطلاعات شخصی
زاده
George Frost Kennan

۱۶ فوریهٔ ۱۹۰۴
میلواکی، ویسکانسین، ویسکانسین
درگذشته۱۷ مارس ۲۰۰۵ (۱۰۱ سال)
پرینستون، نیوجرسی، نیو جرسی
همسر(ان)Annelise Sorensen
محل تحصیلدانشگاه پرینستون (کارشناسی هنر)
تخصصدیپلمات
محقق علوم سیاسی
نویسنده
Head and shoulders portrait of a dignified man in his forties, wearing a suit and tie.
کنان در سال ۱۹۴۷

جورج فراست کنان (۱۶ فوریه ۱۹۰۴ – ۱۷ مارس ۲۰۰۵) یک دیپلمات، سیاستمدار، دانشمند و مورخ آمریکایی بود. او مشهورترین مدافع سیاست مهار شوروی در طول جنگ سرد شناخته می‌شود. از او سخنرانی‌ها، و نوشته‌های زیادی در مورد تاریخ روابط بین اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده بجا مانده‌است. او یکی از شش سیاستمداری است که والتر ایزاکسون، در کتابی به نام «مردان خردمند، شش دوست و جهانی که ساختند» از آنها نام برده‌است.

در اواخر دهه ۱۹۴۰ نوشته‌های او الهام بخش دکترین ترومن و سیاست مهار اتحاد جماهیر شوروی بود. او در «تلگرام طولانی»[۱] از مسکو در سال ۱۹۴۶ و پس از آن در مقاله «ریشه‌های اقدامات شوروی» به سال ۱۹۴۷ استدلال کرد که رژیم شوروی ذاتاً توسعه طلب هست و نفوذ آن در مناطق استراتژیک برای ایالات متحده باید محدود شود. این متون پشتوانه سیاست جدید ضد شوروی دولت ترومن شدند. کنان همچنین نقش مهمی در توسعه سازمانهای مربوط به جنگ سرد، از جمله طرح مارشال داشت.

پس از اینکه سیاستهای پیشنهادی کنان به سیاست رسمی ایالات متحده تبدیل شد، او شروع به انتقاد از این سیاستها کرد، با وجود اینکه در شکل‌گیری آنها نقشی اساسی داشت.

پیش از پایان سال ۱۹۴۸ کنان متقاعد شده‌بود که گفتگوهای سازنده با دولت شوروی می‌تواند دوباره شروع شود. پیشنهادهای او به دولت ترومن در این زمینه نادیده گرفته شد و او، خصوصاً پس از انتصاب دین اچسون به وزارت خارجه در سال ۱۹۴۹ به حاشیه رانده شد. در این سالها، استراتژی ایالات متحده در جنگ سرد، قاطعانه تر و نظامی تر شد. در طول سال ۱۹۵۰، کنان وزارت امور خارجه را ترک کرد و جز دو دوره مختصر سفارت در مسکو و یوگسلاوی فاقد سمت دولتی بود، اما به عنوان عضو هیئت علمی مؤسسه مطالعات پیشرفته در نقش یک منتقد رئالیست به تجزیه و تحلیل امور بین‌الملل از سال ۱۹۵۶ تا زمان مرگش در سن ۱۰۱ سالگی ادامه داد.

زندگی‌نامه[ویرایش]

اوایل زندگی و حرفه ای[ویرایش]

کنان در میلواکی ویسکانسین متولد شد. پدر او Kossuth Kent Kennan، وکیل متخصص قانون مالیات[۲] و مادر او فلورانس جیمز کنان بود. مادر او دو ماه پس از تولد او به علت پریتونیت که ناشی از پارگی آپاندیس بود، درگذشت. کنان مدتها بر این باور بود که مادرش بلافاصله بعد از تولد او درگذشته است.[۳] او زیاد با پدر یا نامادریش نزدیک نبود، اما رابطه نزدیکی با خواهران بزرگترش داشت.

در سن هشت سالگی او به آلمان رفت تا با نامادریش بماند و زبان آلمانی بیاموزد.[۴] او سپس در آکادمی نظامی سنت جان در دلفیلد، ویسکانسین به تحصیل پرداخت و نهایتاً در نیمه دوم سال ۱۹۲۱ وارد دانشگاه پرینستون شد.[۵] بی تجربگی او در برخورد با فضای آیوی لیگ و خجالتی و درونگرا بودن او، باعث شد او این دوران را به دشواری و در تنهایی سر کند.[۶] پس از دریافت مدرک لیسانس در سال ۱۹۲۵ کنان در نظر داشت که در دانشکده حقوق ادامه تحصیل دهد، اما با توجه به هزینه سنگین تحصیل در دانشکده حقوق، تصمیم گرفت از اداره تازه تشکیل یافته سرویس خارجی (Foreign Service) ایالات متحده درخواست شغل کند.[۷][۸] پس از قبولی در امتحان ورودی و هفت ماه دانشجویی در مدرسه سرویس خارجی در واشینگتن، او اولین شغل خود را به عنوان معاون کنسول در ژنو سویس بدست آورد. در طی یک سال او به یک پست در هامبورگ آلمان منتقل شد. در سال ۱۹۲۸ کنان در نظر داشت که سرویس خارجی را به منظور ادامه تحصیل ترک کند، اما او به یک دوره آموزشی زبان‌شناسی انتخاب شد و توانست بدون ترک خدمت در سرویس خارجی، سه سال در مقطع تحصیلات تکمیلی به دانش آموزی بپردازد.[۷] در سال ۱۹۲۹ کنان شروع به تحصیل در برنامه تاریخ و سیاست و فرهنگ و زبان روسی در مؤسسه علوم شرقی دانشگاه برلین کرد.[۹] در طول دوران کار دیپلماتیک کنان توانست در زبان‌های دیگری نیز، از جمله آلمانی، فرانسوی، لهستانی، پرتغالی و نروژی مهارت بیابد.

در سال ۱۹۳۱ او در دفتر نمایندگی آمریکا در ریگا لتونی به عنوان دبیر سوم مأمور به خدمت شد و در مورد امور اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی به کار پرداخت. این کار موجب علاقه عمیق کنان به مسایل شوروی شد.[۱۰] هنگامی که ایالات متحده پس از انتخاب فرانکلین روزولت در سال ۱۹۳۳ رابطه دیپلماتیک با دولت اتحاد جماهیر شوروی را شروع کرد، کنان همراه سفیر ویلیام بیلیت William C. Bullitt به مسکو فرستاده شد. در اواسط دهه ۱۹۳۰ کنان همراه با چارلز بوهلن Charles E. Bohlen و لوی هندرسون از کارمندان متخصص شوروی آمریکا در سفارت این کشور در شوروی بود (لوی هندرسون همانست که بعدتر، از ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۴، سفیر آمریکا در ایران شد). تحت تأثیر مدیر وقت وزارت امور خارجه در بخش امور شرق اروپا، روبرت کلی Robert F. Kelley آنها بر این باور بودند که زمینه ناچیزی برای همکاری با شوروی وجود دارد. در این دوران، کنان پاکسازی بزرگ استالین را مطالعه کرد که عقیده او را در مورد دینامیک درونی شوروی تا بقیه عمرش شکل داد.[۱۰]

کنان اختلاف عقیده زیادی با جانشین بیلیت، جوزف دیویس پیدا کرد. دیویس از پاکسازی بزرگ و دیگر جنبه‌های حکومت استالین دفاع می‌کرد. کنان نمی‌توانست هیچ تأثیری در تصمیمات دیویس داشته باشد و حتی دیویس پیشنهاد کرده بود که کنان، به خاطر سلامتش به خارج از مسکو منتقل شود.[۱۰] کنان دوباره به فکر استعفا افتاد اما به جای استعفا، میز شوروی در وزارت خارجه در واشینگتن را پذیرفت.[۱۱] در سپتامبر سال ۱۹۳۸ کنان دوباره به مأموریتی در دفتر نمایندگی آمریکا در پراگ فرستاده شد. پس از اشغال چکسلواکی توسط آلمان نازی بلافاصله پیش از آغاز جنگ جهانی دوم کنان به برلین فرستاده شد. او در برلین سیاست وام و اجاره را تأیید می‌کرد اما مخالف هرگونه ابراز حمایت آمریکا از شوروی بود. پس از اعلام جنگ آمریکا به آلمان در دسامبر ۱۹۴۱،[۱۲] او به مدت شش ماه زندانی (تحت نظر) بود.[۱۳]

کنان به خاطر کتاب «خاطرات» (Memoirs) در سال ۱۹۶۸ برنده جایزه پولیتزر در زمینه زندگینامه شد.[۱۴] پیش از آن، او به خاطر کتاب "روسیه جنگ را ترک می‌کند: روابط آمریکا و شوروی ۱۹۱۷–۱۹۲۰" (Russia Leaves the War: Soviet-American Relations, 1917-1920) برنده جایزه پولیتزر تاریخ در سال ۱۹۵۷ شده بود.[۱۵] زندگینامه کنان، نوشته جان لویس گادیس در سال ۲۰۱۲ برنده جایزه پولیتزر در زمینه زندگینامه و خود زندگینامه شده‌است.

تلگرام طولانی[ویرایش]

کنان تا آوریل ۱۹۴۶ معاون سفارت آمریکا در مسکو بود. نزدیک به پایان آن دوره، وزارت خزانه داری درخواست کرد که وزارت امور خارجه رفتارهای اخیر شوروی، مانند اجتناب شوروی از به رسمیت شناختن صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی را توضیح دهد.[۸] کنان در تاریخ ۲۲ فوریه سال ۱۹۴۶ با ارسال یک تلگرام طولانی ۵۵۰۰ کلمه‌ای (گاهی اوقات بیش از ۸۰۰۰ کلمه یاد شده‌است) از مسکو به وزیر خارجه جیمز اف. بیرنز یک استراتژی جدید برای روابط دیپلماتیک با شوروی ترسیم کرد،[۱] بنا به کنان «ریشه دیدگاه ناآرام و عصبی کرملین، حس ناامنی سنتی و غریزی روسی هست» که پس از انقلاب روسیه این حس ناامنی با ایدئولوژی کمونیسم و «پنهانکاری و توطئه‌گری شرقی» مخلوط شده‌است.[۱۶]

به عقیده کنان، رفتار بین‌المللی اتحاد جماهیر شوروی عمدتاً تابع نیازهای داخلی رژیم جوزف استالین بود و استالین به منظور مشروعیت بخشیدن به حکومت خودکامه اش، نیازمند یک جهان متخاصم بود. استالین در نتیجه مارکسیسم-لنینیسم را به عنوان «توجیهی برای ترس غریزی اتحاد جماهیر شوروی از دنیای بیرون» به کار می‌برد؛ زیرا دیکتاتوری بدون آن نمی‌توانست فرمانروایی کند، خشونت رواسازد یا تقاضای فداکاری کند. «امروز آنها [حاکمان شوروی] نمی‌توانند بدون ترس از دشمن خارجی بسر برند، زیرا این برگ انجیر پنهان کننده شرمی هست که آنها را از لحاظ اخلاقی و فکری قابل احترام می‌کند.»[۱۶]

راه حل این مشکل از دیدگاه کنان، تقویت نهادهای غربی و مقاوم‌سازی آنها در برابر چالشهای رژیم شوروی و صبر برای نرم شدن رژیم شوروی بود.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

متن انگلیسی تلگرام طولانی در ویکی سورس

کتابشناسی[ویرایش]

منابع[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Keene, George. "Photocopy of Long Telegram -- Truman Library" (PDF). Telegram, George Kennan to George Marshall February 22, 1946. Harry S. Truman Administration File, Elsey Papers. Archived from the original (PDF) on 12 December 2014. Retrieved 27 June 2011.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ (Kennan 1967، صص. 292–295).
  3. (Gaddis 1990، ص. 199).
  4. http://www.nytimes.com/2005/03/18/politics/18kennan.html?pagewanted=3
  5. (Isaacson و Thomas 1986، ص. 73).
  6. (Lukacs 2007، ص. 17).
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ (Miscamble 2004، ص. 22).
  8. ۸٫۰ ۸٫۱ (Weiner و Crossette 2005).
  9. (Miscamble 2004، صص. 22–23).
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ (Miscamble 2004، ص. 23).
  11. (Paterson 1988، ص. 122).
  12. Adolf Hitler's Declaration of War against the United States in Wikisource.
  13. (Paterson 1988، ص. 123).
  14. "History". Past winners & finalists by category. The Pulitzer Prizes. Retrieved 2012-03-17.
  15. (Hixson 1989، ص. 221).
  16. ۱۶٫۰ ۱۶٫۱ Kennan, George F. (February 22, 1946), The Long Telegram, retrieved July 30, 2009
  17. George Frost Kennan (1984). American Diplomacy. University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-43147-5.
  18. books.google.com
  19. www.amazon.com
  20. books.google.com
  21. books.google.com
  22. books.google.com
  23. books.google.com
  24. books.google.com
  25. books.google.com
  26. books.google.com
  27. books.google.com
  28. books.google.com
  29. books.google.com
  30. books.google.com
  31. books.google.com
  32. books.google.com
  33. books.google.com
  34. books.google.com
  35. books.google.com