فرای اتو: تفاوت میان نسخهها
Fatranslator (بحث | مشارکتها) جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب+تمیز (۹.۷): + رده:برندگان جایزه ولف در هنر |
جز ربات ردهٔ همسنگ (۲۶) +مرتب+تمیز (۱۱ core): + رده:اعضای فرهنگستان هنر برلین+رده:دریافتکنندگان مدال طلای سلطنتی |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
== زندگی == |
== زندگی == |
||
[[پرونده:Expo 67 Montreal Canada (4).jpg|بندانگشتی|نمای درونی پاویون آلمان غربی، [[اکسپو |
[[پرونده:Expo 67 Montreal Canada (4).jpg|بندانگشتی|نمای درونی پاویون آلمان غربی، [[اکسپو]]ی ۶۷، مونترال کانادا]] |
||
آتو در زیگمار (که از سال ۱۹۵۰ بخشی از [[کمنیتس]] محسوب میشود) به دنیا آمد. تا قبل از اینکه بهعنوان خلبان جنگی در سال های آخر [[جنگ جهانی دوم]] به نیروی هوایی بپیوندد، مشغول تحصیل معماری در [[برلین]] بود. گفته میشود که در یک اردوگاه فرانسوی کارآموز بوده است و به خاطر تمرینات مهندسی پرواز و کمبود مصالح و همچنین نیاز مبرم به سکونتگاه، دست به ساختن چادر برای سرپناه شد. بعد از جنگ، به مدت کوتاهی در [[آمریکا]] به تحصیل مشغول شد و [[اریک مندلسون|اریش مندلسون]]، [[لودویگ میس فن در روهه|میس فان در وهه]]، [[ریچارد نویترا]] و [[فرانک لوید رایت]] را ملاقات کرد. در ۱۹۵۲ شرکتی خصوصی را در آلمان به راه انداخت. با ساختن پاویون زین اسبی شکلش در نمایشگاه فدرال گاردن در کاسل اولین توجهها را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۵۴ در زمینه سازههای کششی دکترای خود را دریاقت کرد. |
آتو در زیگمار (که از سال ۱۹۵۰ بخشی از [[کمنیتس]] محسوب میشود) به دنیا آمد. تا قبل از اینکه بهعنوان خلبان جنگی در سال های آخر [[جنگ جهانی دوم]] به نیروی هوایی بپیوندد، مشغول تحصیل معماری در [[برلین]] بود. گفته میشود که در یک اردوگاه فرانسوی کارآموز بوده است و به خاطر تمرینات مهندسی پرواز و کمبود مصالح و همچنین نیاز مبرم به سکونتگاه، دست به ساختن چادر برای سرپناه شد. بعد از جنگ، به مدت کوتاهی در [[آمریکا]] به تحصیل مشغول شد و [[اریک مندلسون|اریش مندلسون]]، [[لودویگ میس فن در روهه|میس فان در وهه]]، [[ریچارد نویترا]] و [[فرانک لوید رایت]] را ملاقات کرد. در ۱۹۵۲ شرکتی خصوصی را در آلمان به راه انداخت. با ساختن پاویون زین اسبی شکلش در نمایشگاه فدرال گاردن در کاسل اولین توجهها را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۵۴ در زمینه سازههای کششی دکترای خود را دریاقت کرد. |
||
خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
[[رده:استادان دانشگاه واشینگتن در سنلوئیس]] |
[[رده:استادان دانشگاه واشینگتن در سنلوئیس]] |
||
[[رده:اعضای فرهنگستان هنر برلین]] |
|||
[[رده:اهالی کمنیتز]] |
[[رده:اهالی کمنیتز]] |
||
[[رده:برندگان جایزه پریتزکر]] |
[[رده:برندگان جایزه پریتزکر]] |
||
خط ۵۸: | خط ۵۹: | ||
[[رده:خلبان جنگ جهانی دوم آلمان]] |
[[رده:خلبان جنگ جهانی دوم آلمان]] |
||
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۵ (میلادی)]] |
[[رده:درگذشتگان ۲۰۱۵ (میلادی)]] |
||
[[رده:دریافتکنندگان مدال طلای سلطنتی]] |
|||
[[رده:زادگان ۱۹۲۵ (میلادی)]] |
[[رده:زادگان ۱۹۲۵ (میلادی)]] |
||
[[رده:سازههای غشایی کششی]] |
[[رده:سازههای غشایی کششی]] |
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۱۱
فرای اتو | |
---|---|
زادهٔ | ۳۱ مه ۱۹۲۵ |
درگذشت | ۹ مارس ۲۰۱۵ (۸۹ سال) |
ملیت | آلمانی |
فرای پل آتو (انگلیسی: Frei Paul Otto؛ زادهٔ ۳۱ مهٔ ۱۹۲۵) مشهور به پل اتو یک معمار اهل آلمان بود.
زندگی
آتو در زیگمار (که از سال ۱۹۵۰ بخشی از کمنیتس محسوب میشود) به دنیا آمد. تا قبل از اینکه بهعنوان خلبان جنگی در سال های آخر جنگ جهانی دوم به نیروی هوایی بپیوندد، مشغول تحصیل معماری در برلین بود. گفته میشود که در یک اردوگاه فرانسوی کارآموز بوده است و به خاطر تمرینات مهندسی پرواز و کمبود مصالح و همچنین نیاز مبرم به سکونتگاه، دست به ساختن چادر برای سرپناه شد. بعد از جنگ، به مدت کوتاهی در آمریکا به تحصیل مشغول شد و اریش مندلسون، میس فان در وهه، ریچارد نویترا و فرانک لوید رایت را ملاقات کرد. در ۱۹۵۲ شرکتی خصوصی را در آلمان به راه انداخت. با ساختن پاویون زین اسبی شکلش در نمایشگاه فدرال گاردن در کاسل اولین توجهها را به خود جلب کرد. در سال ۱۹۵۴ در زمینه سازههای کششی دکترای خود را دریاقت کرد.
آتو در زمینه سازههای غشایی و کششی مهمترین صاحب نظر به شمار میرود و یکی از پیشگامان ریاضیات سازهای و مهندسی عمران است. حرفه آتو شباهت بسیاری به آزمایشهای معماری باکمینستر فولر دارد؛ هر دو در اواخر دهه ۱۹۵۰ در دانشگاه واشنگتن در سنت لوییس به تحصیل پرداختند، هر دو معماران مهمترین پاویون ها در اکسپوی مونترال در سال ۱۹۶۷ بودند، هر دو به سازههای فضاکار و کارایی سازهای علاقهمند بودند، هر دو تجربه کار با سازههای بادی را داشتند. کار هر دو نفر بسیار فراتر از روشهای سنتی محاسبه تنشهای سازهای است.
آتو در سال ۱۹۶۴ موسسه سرشناس سازههای سبک را در دانشگاه اشتوتگارت پایهگذاری کرد و تا زمان بازنشستگیاش به عنوان استاد دانشگاه، سرپرست موسسه بود. آثار مهمش از جمله پاویون آلمان غربی در اکسپوی مونترال در سال ۱۹۶۷ و سقف ورزشگاه المپیک مونیخ در سال ۱۹۷۲ است.
آتو همچنان به عنوان یک معمار و یک مهندس فعالیت می کند. یکی از جدیدترین پروژههایش همکاری او با شیگرو بان در پاویون ژاپن در اکسپوی ۲۰۰۰ بود که در آن سقفی را تماماً با سازهای از کاغذ اجرا کردند. همچنین به همراه اس ال راش سقف بازشویی برای پاویون ونزوئلا طراحی کرد.
وی برنده جایزه پریتزکر در سال ۲۰۱۵ شد.
نگارخانه
منابع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Frei Otto». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۱ دسامبر ۲۰۱۴.
- «Frei Otto». دریافتشده در ۲ ژوئیه ۲۰۱۴.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ فرای اتو موجود است. |
- وبسایت فرای آتو: http://www.freiotto.com
- فرای اتو در آرکینفورم
- پاویون ژاپن در اکسپوی 2000 – About the roof structure – دیزاین بوم
- SL Rasch GmbH Homepage
- http://www.archdaily.com/tag/pritzker-prize/