سانشوی مباشر: تفاوت میان نسخه‌ها
علیرضا درویش (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سانشوی مباشر''' (Sanshō Dayū) {{به ژاپنی|山椒大夫}} فیلمی [[ژاپن|ژاپنی]] به کارگردانی [[کنجی میزوگوچی]] محصول [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] می‌باشد. |
'''سانشوی مباشر''' (Sanshō Dayū) {{به ژاپنی|山椒大夫}} فیلمی [[ژاپن|ژاپنی]] به کارگردانی [[کنجی میزوگوچی]] محصول [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] می‌باشد. |
||
{{جعبه اطلاعات فیلم |
|||
| عنوان مورب = خیر |
|||
| عنوان = <!-- به‌صورت پیش‌فرض عنوان صفحه در این پارامتر قرار می‌گیرد --> |
|||
| تصویر = |
|||
| عرض تصویر = |
|||
| متن جایگزین = |
|||
| حاشیه = بله |
|||
| زیرنویس = |
|||
| عنوان فیلم = سانشوی مباشر |
|||
| کارگردان = [[کنجی میزوگوچی]] |
|||
| تهیه‌کننده = [[ماسائیچی ناگاتا]] |
|||
| نویسنده = |
|||
| فیلمنامه‌نویس = [[یاهیرو فوجی]]{{سر خط}}[[یوشیکاتا یودا]] |
|||
| داستان = |
|||
| بر اساس = داستانی از [[اوگائی موری]] |
|||
| بازیگران = [[کینویو تاناکا]]{{سر خط}} [[یوشیاکی هانایاگی]]{{سر خط}} [[کیوکو کاگاوا]]{{سر خط}} [[ایتارو شیندو]]{{سر خط}} [[آکیتاکه کونو]]{{سر خط}} [[ماسائو شیمیزو]] |
|||
| راوی = |
|||
| موسیقی = [[فومیو هایاساکا]] |
|||
| فیلم‌برداری = [[کازوئو میاگاوا]] |
|||
| تدوین = |
|||
| استودیو = <!-- از پارامتر «شرکت‌های تولید» هم می‌توانید استفاده کنید که خاصیت خودش را دارد. --> |
|||
| توزیع‌کننده = |
|||
| تاریخ انتشار = [[۱۹۵۴ (میلادی)|۱۹۵۴]] |
|||
| مدت = ۱۲۴ دقیقه |
|||
| کشور = [[ژاپن]] |
|||
| زبان = [[زبان ژاپنی|ژاپنی]] |
|||
| بودجه = |
|||
| فروش = |
|||
}} |
|||
== خلاصه داستان == |
== خلاصه داستان == |
||
{{خطر لوث‌شدن}} |
{{خطر لوث‌شدن}} |
||
ژاپن قرن یازدهم. فرماندار تایرو به‌خاطر مخالفتش با فساد فئودالی برکنار و تبعید می‌شود. همسرش «تاماکی» (تاناکا)، پسرش «زوشیو» (هانایاگی) و دخترش «آنجو» (کاگاوا) عازم ملحق شدن به او در تبعیدگاه هستند. در طول راه مردانی آنان را به زور به بردگی می‌گیرند؛ «تاماکی» به یک خانه بدنام فرستاده می‌شود و بچه‌ها نیز در املاکی خصوصی که زیر نظر «سانشوی مباشر» بی‌رحم اداره می‌شود، به خدمت گرفته می‌شوند. سال‌ها بعد که آنان بزرگ شده‌اند، خبر زنده بودن مادرشان را می‌شنوند و «آنجو»، «زوشیو» را به فرار ترغیب می‌کند و خود می‌ماند و خودکشی می‌کند. «زوشیو» خود را به کیوتو می‌رساند و اصل و نسبش به رسیمت شناخته می‌شود. او به سمت فرماندار جدید تایرو منصوب می‌شود و فوراً دستور لغو بردگی را صادر می‌کند و شخصاً «سانشو» را به تبعید می‌فرستد. پس از شنیدن خبر خودکشی «آنجو»، استغفا می‌دهد و عازم یافتن مادرش، که اینک «ناکاگیمی» نام دارد، می‌شود و او را تنها و کور در ساحل سادو می‌یابد ... |
ژاپن قرن یازدهم. فرماندار تایرو به‌خاطر مخالفتش با فساد فئودالی برکنار و تبعید می‌شود. همسرش «تاماکی» (تاناکا)، پسرش «زوشیو» (هانایاگی) و دخترش «آنجو» (کاگاوا) عازم ملحق شدن به او در تبعیدگاه هستند. در طول راه مردانی آنان را به زور به بردگی می‌گیرند؛ «تاماکی» به یک خانه بدنام فرستاده می‌شود و بچه‌ها نیز در املاکی خصوصی که زیر نظر «سانشوی مباشر»ِ بی‌رحم اداره می‌شود، به خدمت گرفته می‌شوند. سال‌ها بعد که آنان بزرگ شده‌اند، خبر زنده بودن مادرشان را می‌شنوند و «آنجو»، «زوشیو» را به فرار ترغیب می‌کند و خود می‌ماند و خودکشی می‌کند. «زوشیو» خود را به کیوتو می‌رساند و اصل و نسبش به رسیمت شناخته می‌شود. او به سمت فرماندار جدید تایرو منصوب می‌شود و فوراً دستور لغو بردگی را صادر می‌کند و شخصاً «سانشو» را به تبعید می‌فرستد. پس از شنیدن خبر خودکشی «آنجو»، استغفا می‌دهد و عازم یافتن مادرش، که اینک «ناکاگیمی» نام دارد، می‌شود و او را تنها و کور در ساحل سادو می‌یابد ... |
||
{{پایان خطر لوث‌شدن}} |
{{پایان خطر لوث‌شدن}} |
||
== درباره فیلم == |
== درباره فیلم == |
||
این ملودرام جان‌گداز و تکان‌دهنده، از بزرگ‌ترین آثار تاریخ سینماست. در این فیلم، سادگی توهمی بیش نیست و هم مضمون و هم سبک، به شبکه‌ای پیچیده و به دقت طراحی شده می‌مانند. تراژدی فراز و نشیب‌ها و جدائی‌های خانوادگی در هر |
این ملودرام جان‌گداز و تکان‌دهنده، از بزرگ‌ترین آثار تاریخ سینماست. در این فیلم، سادگی توهمی بیش نیست و هم مضمون و هم سبک، به شبکه‌ای پیچیده و به دقت طراحی شده می‌مانند. تراژدی فراز و نشیب‌ها و جدائی‌های خانوادگی در هر لحظه بیش از آن‌که توسلی صرف به احساسات تماشاگر باشد، آگاهی جدید و مکاشفه گونه‌ای به او می‌بخشد. تصاویر جائی میان واقعیت، شعر، کابوس و رویا سیر می‌کنند. میزوگوچی جهان خشن و بی‌ترحم را در منتهای بی‌پروائی و تقدیرگرائی به تصویر می‌کشد. پایان فیلم، تجدید دیدار مادر و پسر و آن کرین شگرف دوربین به بالا، شکوه محض است و حصار زمان و مکان را در می‌نوردد. <ref>http://www.aftabir.com/glossaries/instance/films</ref> |
||
== پانویس == |
== پانویس == |
||
| خط ۱۳: | خط ۴۲: | ||
== منابع == |
== منابع == |
||
* [//en.wikipedia.org/wiki/Sansho_the_Bailiff |
* [http://en.wikipedia.org/wiki/Sansho_the_Bailiff ویکی پدیای انگلیسی] |
||
[[رده:فیلم‌های ژاپنی]] |
[[رده:فیلم‌های ژاپنی]] |
||
نسخهٔ ۷ نوامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۰۶
سانشوی مباشر (Sanshō Dayū) (به ژاپنی: 山椒大夫) فیلمی ژاپنی به کارگردانی کنجی میزوگوچی محصول ۱۹۵۴ می‌باشد.
سانشوی مباشر | |
|---|---|
| کارگردان | کنجی میزوگوچی |
| تهیه‌کننده | ماسائیچی ناگاتا |
| فیلمنامه‌نویس | یاهیرو فوجی یوشیکاتا یودا |
| بر پایه | داستانی از اوگائی موری |
| بازیگران | کینویو تاناکا یوشیاکی هانایاگی کیوکو کاگاوا ایتارو شیندو آکیتاکه کونو ماسائو شیمیزو |
| موسیقی | فومیو هایاساکا |
| فیلم‌بردار | کازوئو میاگاوا |
تاریخ‌های انتشار | ۱۹۵۴ |
مدت زمان | ۱۲۴ دقیقه |
| کشور | ژاپن |
| زبان | ژاپنی |
خلاصه داستان
الگو:خطر لوث‌شدن ژاپن قرن یازدهم. فرماندار تایرو به‌خاطر مخالفتش با فساد فئودالی برکنار و تبعید می‌شود. همسرش «تاماکی» (تاناکا)، پسرش «زوشیو» (هانایاگی) و دخترش «آنجو» (کاگاوا) عازم ملحق شدن به او در تبعیدگاه هستند. در طول راه مردانی آنان را به زور به بردگی می‌گیرند؛ «تاماکی» به یک خانه بدنام فرستاده می‌شود و بچه‌ها نیز در املاکی خصوصی که زیر نظر «سانشوی مباشر»ِ بی‌رحم اداره می‌شود، به خدمت گرفته می‌شوند. سال‌ها بعد که آنان بزرگ شده‌اند، خبر زنده بودن مادرشان را می‌شنوند و «آنجو»، «زوشیو» را به فرار ترغیب می‌کند و خود می‌ماند و خودکشی می‌کند. «زوشیو» خود را به کیوتو می‌رساند و اصل و نسبش به رسیمت شناخته می‌شود. او به سمت فرماندار جدید تایرو منصوب می‌شود و فوراً دستور لغو بردگی را صادر می‌کند و شخصاً «سانشو» را به تبعید می‌فرستد. پس از شنیدن خبر خودکشی «آنجو»، استغفا می‌دهد و عازم یافتن مادرش، که اینک «ناکاگیمی» نام دارد، می‌شود و او را تنها و کور در ساحل سادو می‌یابد ... الگو:پایان خطر لوث‌شدن
درباره فیلم
این ملودرام جان‌گداز و تکان‌دهنده، از بزرگ‌ترین آثار تاریخ سینماست. در این فیلم، سادگی توهمی بیش نیست و هم مضمون و هم سبک، به شبکه‌ای پیچیده و به دقت طراحی شده می‌مانند. تراژدی فراز و نشیب‌ها و جدائی‌های خانوادگی در هر لحظه بیش از آن‌که توسلی صرف به احساسات تماشاگر باشد، آگاهی جدید و مکاشفه گونه‌ای به او می‌بخشد. تصاویر جائی میان واقعیت، شعر، کابوس و رویا سیر می‌کنند. میزوگوچی جهان خشن و بی‌ترحم را در منتهای بی‌پروائی و تقدیرگرائی به تصویر می‌کشد. پایان فیلم، تجدید دیدار مادر و پسر و آن کرین شگرف دوربین به بالا، شکوه محض است و حصار زمان و مکان را در می‌نوردد. [۱]