پرش به محتوا

هم‌اتاقی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هم‌اتاقی‌ها در ۱۹۴۳

هم‌اتاقی (انگلیسی: Roommate) شخصی است که با شخصی دیگر، امکانات زندگی را به اشتراک می‌گذارد؛ امکاناتی مانند اتاق یا خوابگاه، به جز زمانی که خانواده هستند یا رابطهٔ عاشقانه دارند. اصطلاحات مشابه شامل همخوابه (به انگلیسی: dormmateهمنشین (به انگلیسی: suitemateهم‌خانه یا (به انگلیسی: housemate) فِلَت‌مِیت (به انگلیسی: flatmate) («فلت»: اصطلاح رایج در انگلیسی بریتانیایی برای یک آپارتمان است) می‌شوند. فِلَت‌مِیت[۱] اصطلاحی است که بیشتر در نیوزیلند زمانی که به اجاره یک اتاق مشترک در هر نوع خانه اشاره می‌شود، استفاده می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Ministry of Business, Innovation and Employment. "Flatting". Retrieved 24 December 2018.