لودویگ ادینگر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
لودویگ ادینگر
زادهٔ۱۳ آوریل ۱۸۵۵
ورمس، آلمان
درگذشت۲۶ ژانویهٔ ۱۹۱۸
فرانکفورت، آلمان
ملیتآلمانی

لودویگ ادینگر (آلمانی: Ludwig Edinger؛ ۱۳ آوریل ۱۸۵۵ – ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۱۸) کالبدشناس، متخصص اعصاب، روانپزشک و یکی از پایه‌گذاران دانشگاه گوته فرانکفورت بود. او در سال ۱۹۱۴ میلادی، نخستین «استاد تمام» رشتهٔ نورولوژی (مغر و اعصاب) در آلمان شد.

وی از خانواده‌ای یهودی[۱] و دانش‌آموختهٔ رشتهٔ پزشکی در دانشگاه هایدلبرگ و دانشگاه استراسبورگ بود.

ابداع واژه‌های «گنوسی» (gnosis) و پراکسی (praxis) در پزشکی را به او نسبت می‌دهند که در مفاهیمی همچون آگنوسی و آپراکسی بکار رفته‌است.[۲] او همچنین نخستین کسی بود که «راه‌های نخاعی مخچه‌ای شکمی» و «راه‌های نخاعی مخچه‌ای پشتی» را شرح داد و مابین «مخچهٔ دیرینی» (Paleocerebellum) و «نومخچه» (Neocerebellum) افتراق قائل شد.[۳]

اصطلاح‌ها[ویرایش]

  • راه‌های ادینگر: راه‌های هدایتی مربوط به درک درد، دما، فشار و لمس در نخاع
  • هستهٔ ادینگر-وستفال: هستهٔ فرعی عصب سوم مغزی که به افتخار وی و کارل فریدریش اتو وستفال نامگذاری شده‌است. ادینگر این هستهٔ عصبی را نخستین بار در سال ۱۸۸۵ در جنین و وستفال ۲ سال بعد، آنرا در بالغین شرح داد.[۳][۴]

منابع[ویرایش]

  1. Marion A. Kaplan, Jewish Daily Life in Germany, 1618-1945, Oxford University Press (2005), p. 231
  2. Ludwig Edinger (1855-1918): founder of modern neuroanatomy Clin Anat. 2012 Mar;25(2):155-7. doi:10.1002/ca.21224. Epub 2011 Jul 28.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Eminent Neuroscientists Their Lives and Works by Kalyan B Bhattacharyya
  4. Edinger-Westphal nucleus Who Named It