پرش به محتوا

سامانه کمکی پیش‌رانش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصویری از ریچارد ماستراکیو در حالی که مجهز به سامانه کمکی پیش‌رانش یا سافر است در حال انجام کار

سامانه کمکی پیش‌رانش (انگلیسی: Simplified Aid For EVA Rescue) یا ابزار نجات فرانقلیه‌ای با نام اختصاری (SAFER - سافر)، یک سازوکار مستقل و پیش‌ران (همانند جت پک) است که در طول راه‌پیمایی فضایی، در پشت فضانوردان تعبیه می‌شود و فقط در مواقع اضطراری از آن استفاده می‌شود. چنانچه فضانورد فاقد تسمهٔ اتصال فیزیکی به فضاپیما باشد و در فضای بیکران شناور شود، به کمک سامانه کمکی پیش‌رانش می‌تواند موقعیت خودش را تثبیت کرده و مجدداً به سمت ایستگاه فضایی یا فضاپیما برگردد.

سافر (سامانه کمکی پیش‌رانش) در پیاده‌روی‌ها و فعالیت‌های تعمیری فضایی خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی و همچنین شاتل فضایی پوشیده می‌شود. تاکنون، هیچ مورد اضطراری وجود نداشته‌است که در آن، نیاز به کمک سافر احساس شود.[۱][۲] همچنین این وسیله، یک نسخهٔ کوچک و ساده‌شده از واحد مانور سرنشین‌دار یا به اختصار (MMU) است که برای مانورهای منظم استفاده می‌شد.[۳]

منابع

[ویرایش]
  1. NASA (2000). "STS-92 Day 8 Highlights". NASA. Archived from the original on 11 اكتبر 2008. Retrieved October 6, 2008. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)
  2. APOD (2001). "Astronomy Picture of the Day A Flying Astronaut Over Earth". NASA. Retrieved October 6, 2008.
  3. NASA (1993). "SAFER Assembly". NASA. Archived from the original on June 13, 2011. Retrieved October 6, 2008.

پیوند به بیرون

[ویرایش]