پرش به محتوا

خاندان سمیعی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خاندان سمیعی یکی از خانواده‌های اصیل گیلانی است.[۱] که افراد مختلفی از آن عهده‌دار مناصب مختلف در دوران قاجاریه و پهلوی بوده‌اند. افراد متعددی از خاندان سمیعی نقش‌های مهمی در پیشرفت فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و علمی ایران داشته‌اند. در حال حاضر، خانواده‌های ادیب سمیعی، میرآب سمیعی، ابتهاج سمیعی، ساعد سمیعی، رحمت سمیعی، رئیس سمیعی، منشی‌زاده سمیعی، مهربان سمیعی، نجد سمیعی، آزاد سمیعی و هاشم سمیعی به این دودمان وابسته‌اند. جد این خاندان ادیب‌السلطنه از بازماندگان شیخ سمیع میلانی بود. گفته شده وی «در سلامت نفس و صحت عمل و صدق گفتار و حفظ بیت‌المال از سرآمدان عصر خود بود.»[۲] به گفتهٔ احمد سمیعی، «این خاندان به غیر از خود دختر نمی‌دادند و این باعث ازدیاد سمیعی‌ها شد که خیلی از آنها به شهرت رسیدند».[۳]

حسینقلی خان سلطانی کلهر در کتاب تحفةالحسنیه شرح زندگانی این خانواده را نوشته‌است.[۴]

سرشناسان

[ویرایش]

فهرستی از افراد شناخته‌شده این خانواده:[۲]

منابع

[ویرایش]
  1. بهنود، مسعود (۲۰۱۰-۰۸-۱۰). «ایران - مهدی سمیعی، از نخبگان دوران پهلوی درگذشت». BBC فارسی. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۵-۱۲.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ موضوعات (۲۰۱۴-۱۱-۱۵). «خاندان سمیعی». سایت پژوهه پژوهشکده باقرالعلوم. دریافت‌شده در ۲۰۱۷-۰۴-۰۴.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «مصاحبه با آقای احمد سمیعی». رنگ ایمان. ۲۰۱۱-۱۱-۰۶. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۵-۱۲.
  4. نیکوهمت، ا (۱۳۲۷). «شرح حال آقای حسین سمیعی (ادیب السلطنه)». ارمغان (۳۱۰): ۴۵۵–۴۵۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۶-۰۵-۱۲.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Amini, N. The Days After the Years (به انگلیسی). p. 136. Retrieved 2018-03-27.

۷-بامداد، مهدی، شرح حال رجال ایران، تهران، زوار، ۱۳۶۶، ج۱، ص۳۹۱