حیدر میرزا (پسر حمزه میرزا)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ae/Prince_Haydar_Mirza_With_Ottoman_Army_Entering_a_city.jpg/214px-Prince_Haydar_Mirza_With_Ottoman_Army_Entering_a_city.jpg)
حیدر میرزا صفوی فرزند شاهزاده حمزه میرزا فرزند شاه محمد خدابنده چهارمین پادشاه صفوی بود.
پس از سقوط تبریز در ۲۶ شهریور ۹۶۴ خ. (۱۷ سپتامبر ۱۵۸۵ /۹۹۳ هجری قمری)، حمزه میرزا با سپاه ده هزار نفری خود چند حمله شجاعانه به عثمانیکرد و یک ستون ارتش عثمانی را در حوالی خوی نابود ساخت. حمزه میرزا در دی ۹۶۴ تصمیم گرفت تبریز را آزاد کند به همین دلیل حملات متعددی به شهر کرد و تعداد زیادی از سربازان دشمن را به قتل رسانید. ولی به علت نداشتن سرداران لایق و توپخانهٔ مجهز نتوانست قلعهٔ تبریز را تسخیر کند. یک ماه بعد به نیروهای عثمانی در ساحل رود ارس حمله بردند و ضربات شدیدی به قوای عثمانی وارد ساختند.
فرهاد پاشا بیدرنگ نیروی کمکی به تبریز فرستاد و به سرداران قزلباش پیغام داد که ادامه جنگ به نفع و صلاح ایرانیان نبوده و بهتر است راضی به صلح شوند. زیرا سلطان عثمانی از اختلافات میان آنان به خوبی آگاه است. پس از چندی نامهای نیز برای حمزه میرزا فرستاد و به وی پیشنهاد کرد درصورتیکه ایرانیان از تصرفات عثمانی چشم بپوشند، و یکی از شاهزادگان صفوی را به عنوان گروگان به باب عالی بفرستد، او سعی خواهد کرد سلطان عثمانی را به انعقاد معاهدهٔ صلح راضی کند و احتمال دارد سلطان هم تبریز را به آن شاهزاده ببخشد. حمزه میرزا این پیشنهاد را با نظر موافق تلقی کرد و قرار شد حیدر میرزا فرزند خردسال وی به همراهی یک سفیر عالیمقام به دربار عثمانی اعزام گردد.[۱]
با مرگ حمزه میرزا این اقدام به تعویق افتاد و با به سلطنت رسیدن شاه عباس حیدر میرزا با شاه محمد خدابنده و سایر شاهزادگان در ۱۵ محرم ۹۹۶ (۱۵۸۷ میلادی) به قلعه الموت و سپس در جمادی الثانی ۹۹۷ (۱۵۸۹ میلادی) به قلعه ورامین فرستاده شدند.[۲][۳] چون حیدر میرزا شرط مصالحه با عثمانی بود حیدر میرزا در شعبان ۹۹۷ (۱۵۸۹ میلادی) از قزوین به استانبول فرستاده شد و در صفر ۹۹۸ وارد استانبول شد.[۴] حیدر میرزا تا سال ۱۰۰۵ قمری (۱۵۹۶ میلادی) در استانبول میزیست و در آن سال به مرض طاعون درگذشت و مرگ او مایهٔ خرسندی دربار ایران که از داشتن گروگان نزد دولت عثمانی ناراحت بود، گردید. [۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ هوشنگ مهدوی، عبدالرضا، تاریخ روابط خارجی ایران از ابتدای دوران صفویه تا پایان جنگ جهانی دوم، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۱، صفحه ۵۶.
- ↑ «خلاصة التواریخ، ج ۲، ص ۸۶۹».
- ↑ «خلاصة التواریخ، ج ۲، ص ۸۸۲».
- ↑ «خلاصة التواریخ، ج ۲، ص ۸۹۳».
- ↑ «زندگانی شاه عباس اول، نصرالله فلسفی، ج ۲، ص ۱۶۷».