پرش به محتوا

جان بارکلی راسر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان بارکلی راسر
زادهٔ۶ دسامبر ۱۹۰۷
درگذشت۵ سپتامبر ۱۹۸۹ (۸۱ سال)
ملیتایالات متحده آمریکا
محل تحصیلدانشگاه پرینستون
شناخته‌شده
برای
Church–Rosser theorem
Kleene–Rosser paradox
Rosser's sieve
پیشینه علمی
شاخه(ها)منطق ریاضی
نظریه اعداد
استاد راهنماآلونزو چرچ
دانشجویان دکتریElliott Mendelson
Gerald Sacks

جان بارکلی راسِر (به انگلیسی: John Barkley Rosser) (۱۹۸۹–۱۹۰۷) منطق‌دانی آمریکایی و استاد دانشگاه ویسکانسین-مدیسن بود.

راسر در دانشگاه پرینستون تحت نظر آلونزو چرچ دکترا گرفت. یکی از اولین و مشهورترین کارهای راسر در منطق ریاضی قوی‌ترکردنِ قضیهٔ اولِ ناتمامیت گودل بود. در اثبات اولیهٔ گودل، جمله‌ای ساخته می‌شد با این خوانشِ طبیعی که «من اثبات‌پذیر نیستم». برای نشان‌دادن ابطال‌ناپذیری این جمله، گودل از فرضی مشهور به اُمِگا-سازگاری استفاده کرد که فرضی است قوی‌تر از سازگاریِ ساده. پنج سال بعد از انتشارِ مقالهٔ گودل، راسر جمله‌ای ساخت با این خوانش طبیعی که «اگر برهانی مرا اثبات کند، برهانِ کوتاه‌تری هست که نقیضِ مرا اثبات می‌کند». راسر نشان داد که برای نشان‌دادن ابطال‌ناپذیری این جمله، سازگاریِ ساده کفایت می‌کند.

در نظریهٔ تحلیلیِ اعداد، قضیهٔ راسر از او است.

آثار

[ویرایش]
  • Rosser, J. Barkley (1936). Extensions of some theorems of Gödel and Church. The Journal of Symbolic Logic, 1: 87-91.
  • Rosser, J. Barkley (1953). Logic for Mathematicians. McGraw-Hill.

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]