ترانزیستور تکپیوندی قابلبرنامهریزی
ظاهر
نوع | Passive |
---|---|
اختراع شده | جنرال الکتریک[۱] |
تنظیمات پین | آند، گیت و کاتد |
نمادهای الکترونیک | |
ترانزیستور تکپیوندی قابلبرنامهریزی (PUT) یک قطعه نیمرسانا الکترونیکی سه-سَر است که از لحاظ خصوصیات مشابه ترانزیستور تکپیوندی است، با این تفاوت که قابلبرنامهریزی است. در یک ترانزیستور یکپیوندی، ناحیه بیس توسط امیتر به دو قسمت تقسیم میشود. دو قسمت بیس یک تقسیم ولتاژ تشکیل میدهد که نقطه کار UJT را تنظیم میکند. این تقسیمکننده ولتاژ را میتوان با دو مقاومت فیزیکی متصل به ترمینال گیت PUT برنامهریزی کرد. این به طراحی اجازه میدهد تا نقطه کار PUT را کنترل کند.[۲]
روش ساختن
[ویرایش]در ساختن، ترانزیستور تکپیوندی قابلبرنامهریزی مشابه یکسوساز کنترل شده سیلیکونی است. از چهار لایه، دو لایه نوع p و دو لایه نوع n به نسبت برابر تشکیل شدهاست.
کاربردها
[ویرایش]- برای تحریک تریستورها استفاده میشود.
- همچنین از آن به عنوان یک نوسانساز آرامشی استفاده میشود.
از سال ۲۰۱۲ آن سمیکانداکتر قطعه: 2N6028 را تولید کرد. 2N6027 نیز در گذشته ساخته شده بود.
منابع
[ویرایش]- ↑ Jim Keith. "Programmable Unijunction Transistor Flasher".
- ↑ "PUT - Programmable Unijunction Transistor - Working, Construction, Biasing - D&E notes". www.daenotes.com.