پرش به محتوا

تالار فنلاندیا

مختصات: ۶۰°۱۰′۳۳″ شمالی ۲۴°۵۵′۵۹″ شرقی / ۶۰٫۱۷۵۸۳°شمالی ۲۴٫۹۳۳۰۶°شرقی / 60.17583; 24.93306
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تالار فنلاندیا
Finlandia-talo
تالارفنلاندیا در سال ۲۰۰۸
Map
اطلاعات کلی
سبک معماریمعماری مدرن
موقعیتهلسینکی
کشورفنلاند
مختصات۶۰°۱۰′۳۳″ شمالی ۲۴°۵۵′۵۹″ شرقی / ۶۰٫۱۷۵۸۳°شمالی ۲۴٫۹۳۳۰۶°شرقی / 60.17583; 24.93306
آغاز ساختدسامبر ۱۹۶۷
پایان۲ دسامبر ۱۹۷۱
طراحی و ساخت
معمارآلوار آلتو

تالار فنلاندیا (انگلیسی: Finlandia Hall) مکانی برای برگزاری کنفرانس و مراسم و نمایشگاه در مرکز هلسینکی واقع در خلیج تولو است.[۱][۲]

پیشینه

[ویرایش]

این بنا که توسط معمار فنلاندی آلوار آلتو در سال ۱۹۶۲ طراحی شده بود، طی سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۱ تکمیل شد. بال کنگره در سال ۱۹۷۰ طراحی و در ۱۹۷۳تا ۱۹۷۵ ساخته شد. در سال ۲۰۱۱، ساختمان با امکانات جدید نمایشگاه و جلسات توسعه یافت.[۳][۴]

افتتاح

[ویرایش]

مراسم افتتاح این تالار شهر هلسینکی در ۲ دسامبر ۱۹۷۱ با اجرای ارکستر فلارمونیک هلسینکی و همراهی اینویوهانی رائوتاوارا و آیزاک استرن انجام شد.[۵][۶][۷]

تالار فنلاندیا محل اجلاس سازمان امنیت و همکاری اروپا در اوت ۱۹۷۵ بود. این گردهمایی با حضور ۳۵ رهبر جهان از جمله رهبر اتحاد جماهیر شوروی، لئونید برژنف و رئیس‌جمهور ایالات متحده جرالد فورد برگزار شد.[۸]

معماری

[ویرایش]
ساختمان تالار فنلاندیا

تالار فنلاندیا و بال کنگره آن تنها بخشی از یک طرح یک مرکز بزرگ در حوالی منطقه خلیج تولو بود که توسط آلوار آلتو در سال ۱۹۵۹–۱۹۷۶ طراحی شد. ویژگی اصلی ساختمان تالار فنلاندیا قسمت برج مانند با سقف شیب دار آن است. ایده‌آلوار آلتو در طراحی این بود که فضای خالی زیاد صدای صوتی بهتری را فراهم می‌کند. در واقع استفاده از سقف مشبک اجازه می‌دهد تا پژواک عمیق ایجاد شود. آلتو از سنگ مرمر ایتالیایی کارارا در سطح داخلی و خارجی به عنوان تضاد با گرانیت سیاه استفاده کرد. از نظر وی، سنگ مرمر کارارا نماد فرهنگ مدیترانه‌ای بود، که او می‌خواست آن را به فنلاند بیاورد.[۹][۱۰]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Pekka Suhonen, Petri Mustonen, Eeva-Kaarina Holopainen, Finlandia-talo: tapahtumia, ihmisiä, musiikkia [Finlandia Hall: Events, People, Music]. Otava, Helsinki, 2001.
  2. «Frontpage». Finlandia Hall (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۴.
  3. Aalto, Alvar (1998). Schildt, Goran (ed.). Alvar Aalto in His Own Words. Helsinki, Finland: Rizzoli. ISBN 978-0-8478-2080-1.
  4. Brown, Theodore M. (1969). "Alto, Hugo Alvar Henrik". In Myers, Bernard S. (ed.). McGraw-Hill Dictionary of Art. I: AA-Ceylon. New York, NY: McGraw-Hill Book Company. LCCN 68026314.
  5. Tiikkaja, Samuli (2019). Paired Opposites: The Development of Einojuhani Rautavaara’s Harmonic Practices (Ph.D. thesis). Acta Musicologica Fennica, 35. Helsinki: The Finnish Musicological Society. ISBN 978-951-51-5568-9. ISSN 0587-2448.
  6. Tiikkaja, Samuli (2014). Tulisaarna: Einojuhani Rautavaaran elämä ja teokset (in Finnish). Helsinki: Teos. ISBN 978-951-851-573-2.
  7. Glaister, Dan (December 9, 2004). "Children in court battle over Isaac Stern's estate". The Guardian. Retrieved April 12, 2015.
  8. «Architecture and history». Finlandia Hall (به انگلیسی). بایگانی‌شده از اصلی در ۹ مه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۱۴.
  9. Hipeli, Mia, ed. (2014). Paimio Sanatorium 1929-33: Alvar Aalto Architect Volume 5. Helsinki: Alvar Aalto Foundation. ISBN 978-952-267-074-8.
  10. «alvar aalto zentrum deutschland e.v. wolfsburg». aalto-wolfsburg.com. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۶ اكتبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در 2020-12-14. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)