بلاغیان
بلاغیان (Grands rhétoriqueurs) گروهی از شاعران فرانسوی که در اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم در دربار Burgundy و در پاریس ظهور کردند.
شاعران دشوار و غامضی بودند که شعرشان با وزن و قافیه پیچیده جنبهٔ کاملاً تمثیلی داشت و ویژگی‌های بلاغی و صورت گرایی در آن بسیار قوی بود.[۱]
از جمله مشهورترین آنان:
- ژرژ شاستلن (۱۴۱۵–۱۴۷۴)
- ژان مولینه (۱۴۳۵–۱۵۰۷)
- ژان مارو (۱۴۵۰–۱۵۲۶) پدر کلمان مارو
- Jean Meschinot (۱۴۲۰–۱۴۹۱) (فعال از ۱۴۵۰–۱۴۹۰)
- ژان روبرت (فعال از ۱۴۶۰–۱۵۰۰)
- گیوم کرتین (۱۴۶۱–۱۵۲۵)
- ژان لمر دو بلژ (۱۴۷۳–۱۵۱۶)
- ژان بوشه (۱۴۷۶–۱۵۵۵)
- آندره دو لا وین (فعال از ۱۴۸۵–۱۵۱۵)
- Octavien de Saint-Gelays (فعال از ۱۴۹۰–۱۵۰۵)
- Jean d'Auton (فعال از ۱۴۹۹–۱۵۲۸)
- پیر گرینگور (۱۴۷۵–۱۵۳۸) (فعال از ۱۵۰۰–۱۵۳۵)
منابع
[ویرایش]- ↑ فرهنگ ادبیات و نقد، جان آنتونی کادن، کاظم فیروزمند، نشر شادگان، ۱۳۸۰.
- (به فرانسوی) Simonin, Michel, ed. Dictionnaire des lettres françaises – Le XVIe siècle. Paris: Fayard, 2001. شابک ۲-۲۵۳-۰۵۶۶۳-۴
