باستان‌شناسی دیجیتال
باستان‌شناسی دیجیتال (به انگلیسی: Digital archaeology) استفاده از فناوری اطلاعات و رسانه‌های دیجیتال در باستان‌شناسی است. به همین ترتیب، باستان‌شناسی دیجیتال به عنوان راهی برای کشف رابطه بین باستان‌شناسی و فناوری اطلاعات و ارتباطات تعریف شده‌است.[۱][۲] این رویکرد شامل استفاده از عکاسی دیجیتال، اسکن لیزری، واقعیت افزوده، واقعیت مجازی و چاپ سه بعدی و سایر فنون است.[۳] باستان شناسی رایانه ای که روش های تحلیلی مبتنی بر رایانه را در بر می گیرد ، همانند باستان شناسی مجازی می تواند زیر مجموعه ای از باستان شناسی دیجیتالی در نظر گرفته شود.[۴] در بحث های نظری این رویکرد در مورد عناصر نظریه های باستان شناختی بحث کرده و نشان می دهد که چگونه می توان از رایانه ها در ادغام سوالات نظری برای کارهای میدانی و تجزیه و تحلیل ها داده ها استفاده نمود.[۵]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Evans, Thomas Laurence; Daly, Patrick T. (2006). Digital Archaeology: Bridging Method and Theory. London: Routledge. ISBN 978-0-415-31048-2 – via Google Books.
- ↑ Morgan, Colleen; Eve, Stuart (2012-12-01). "DIY and digital archaeology: what are you doing to participate?". World Archaeology. 44 (4): 521–537. doi:10.1080/00438243.2012.741810. ISSN 0043-8243.
- ↑ Richter, Ashley (18 July 2014). "So What is Digital Archaeology?". Popular Archeology. Retrieved 2017-07-08.
- ↑ «Charter on the Preservation of Digital Heritage: UNESCO». portal.unesco.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۸-۰۸.
- ↑ Daly, Patrick (2012-03-29). "Routledge Handbook of Heritage in Asia". doi:10.4324/9780203156001.
{{cite journal}}: Cite journal requires|journal=(help)