ابوطاهر (خاندان)
خاندان ایرانی ابوطاهر که اهل کاشان بوده‌اند، چهار نسل از سفالگران را شامل می‌شود که بین سال‌های ۶۰۲ تا ۷۳۴ قمری (۱۲۰۵ تا ۱۳۳۳ میلادی) فعالیت می‌کردند و امضایشان بر روی آثار برجای‌مانده، به‌ویژه محراب‌های کاشی‌کاری مساجد دیده می‌شود.[۲]
اعضا[ویرایش]
- بوطاهر حسین، که نامش تنها بر روی یک کاسهٔ مینائی دیده می‌شود که به دلیل سبک به‌کاررفته در آن به اوایل قرن ششم هجری نسبتش داده‌اند؛
- محمد بن ابی‌طاهر (ش. ۱۲۰۵–۱۲۱۵ میلادی)، که با ابوزید بن محمد بن ابی‌زید در کاشی‌کاری بخش‌هایی از حرم فاطمه معصومه در قم و حرم امام رضا در مشهد همکاری داشته است؛
- علی (ش. ۱۲۴۲ میلادی)، پسر محمد؛
- یوسف (ش. ۱۳۰۵–۱۳۳۴ میلادی)، پسر علی؛
- ابوالقاسم (ش. ۱۳۰۳–۱۳۲۵ میلادی)، برادر یوسف، تاریخ‌شناس دربار اولجایتو، ایلخان مغول؛ کتاب عرائس الجواهر و نفائس الاطائب او شامل مطالعهٔ کوتاهی از علم سفالگری است.[۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- واتسون، ا. (۲۱ ژوئیه ۲۰۱۱). «ابوطاهر». دانشنامهٔ ایرانیکا. ج. I/۴ (ویراست برخط). صص. ۳۸۵–۷.
- «کاشی بخشی از یک نوار کتیبه، به تاریخ ۷۳۴ قمری / ۱۳۳۴ میلادی». موزهٔ هنر متروپولیتن.