بحث:اینانا

Page contents not supported in other languages.
افزودن مبحث
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد


جعبه اطلاعات اینانا[ویرایش]

آخرین نظر: ۲ سال پیش۶ نظر۲ شخص در بحث

سلام @Jeeputer: گرامی. پس از زحمتی که برای به روز کردن جعبه اطلاعات کشیدید، هنوز دو فیلدش به انگلیسی است (در ته جعبه Elamite و Hurrian). آیا به «ترجمه مستندات الگو» برمی‌گردد که در اینجا گفتید باقی مانده است؟ RousouR (بحث) ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۳:۱۴ (UTC)پاسخ

@RousouR: سلام. خیر، این‌ها مربوط به خود الگو نیستند. این دو واژه از پارامترهای |equivalent1_type= و |equivalent2_type= می‌آیند. این دو را هم باید به فارسی برگردانید (در خود مقاله و نه در الگو). {{کاربر|جـیپیوتر}} بحث ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۴۹ (UTC)پاسخ
@RousouR در ویژه:تفاوت/33470400 اصلاحش کردم. {{کاربر|جـیپیوتر}} بحث ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۵۰ (UTC)پاسخ
@Jeeputer: ممنونم، دقت نکردم اصلا. الان متوجه قرمز بودن «سیاره» شدم که در انگلیسی آبی هست. با سپاس RousouR (بحث) ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۰ (UTC)پاسخ
@RousouR: خواهش می‌کنم. مقالهٔ سیاره (en:Classical planet) هم در ویکی‌پدیای فارسی موجود نیست. اگر فرصت داشتید ایجادش کنید و خبرم کنید که در الگو تغییرش دهم. {{کاربر|جـیپیوتر}} بحث ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۱۸ (UTC)پاسخ
@Jeeputer: گیج‌بازی درآوردم. ممنونم. RousouR (بحث) ‏۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۳ (UTC)پاسخ

روایت‌ها و بررسی‌های تطبیقی[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۱ نظر۱ شخص در بحث

روایت پ[ویرایش]

پس از انوما الیش و آداپا (داستانهای آفرینش-چگونگی شدنِ اینگونگی اوضاع فعلی) / اینانا (سومری) سپس در بابل ایشتار، الهه باروری و نیروی زندگی سرشار lady of myriad offices (بانوی هزاران قدرت) / پرستش اینانا از ابتدای تمدن سومر (ح ۴٬۰۰۰ پیشا دوران مشترک) تا ح ۱٬۰۰۰ پیشا دوران مشترک و سپس با نام ایشتار پرستش شد تا تغییر دوره. / نخستین اشاره‌ها به اینانا او را در کنار Dumuzi-Ama-ushumgal-anna (خدایی شبانی و نماد خرما) قرار می‌دهد. اینانا همسر وی است و نماد انباری که خرما در آن نگهداری می‌شود (فراوانی مادی). همچنین در ارتباط با زمین بارور. مایه حیات و فراوانی در گیاهان و حیوانات.
hieros gamos مراسم سالانه‌ای که در آن خدایان توسط کاهنه و پادشاه نمایندگی می‌شوند. جزئیات خیلی روشن نیست ولی گویا مناسک شامل رابطه جنسی کاهنه و پادشاه شهر بوده است. احتمالا در تخت‌خوابی مخصوص در معبد اینانا. هدف از این مناسک، تضمین باروری سرزمین از طریق نمایش سمبولیک رابطه جنسی اینانا و دموزی بود. / این مناسک ارتباط اینانا با باروری (به طور مشخص رابطه‌اش با همسرش دموزیرا با تمایل جنسی فعال او و رابطه جنسی) را نشان می‌دهد. در اسطوره اینانا اشتیاق خود را به رابطه جنسی نشان می‌دهد به خصوص با دموزی، و رابطه جنسی آنها به ایده‌های مربوط به باروری می‌رسد.
برای مثال در یک سرود، اینانا به دموزی اصرار می‌کند بدنش را شخم بزندهمانگونه که کشاورز زمین بارور را شخم می‌زند. در همین حال تمایل جنسی او نشان خطر با خود دارد در یک شعر دموزی از اینانا می‌خواهد آزادش گذارد پس از آنکه پنجاه باز پشت سر هم با هم همخوابگی کرده‌اند.

منابع :

  • Dalley, Stephanie, ed. and trans. Myths from Mesopotamia: Creation, the Flood, Gilgamesh, and Others. Oxford World's Classics. Rev. ed.. New York: Oxford University Press, 1989.
  • Wolkstein< Diane, and Samuel Noah Kramer. Inanna, Queen of Heaven and Earth: Her Stories and Hymns from Sumer. New York: Harper & Row, 1983.

اولی، ص ۱۵۴ تا ۱۶۴.

دومی، ص ۳ تا ۱۱۰.

برای مطالعه:

  • Jacobsen, Thorkild. The Treasures of Darkness: A History of Mesopotamian Religion. New Haven, CT: Yale University Press, 1976.

ص ۱۳۵ تا ۱۴۳.

RousouR (بحث) ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۰۴ (UTC)پاسخ

نکاتی برای گسترش[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۲ نظر۱ شخص در بحث
  • Ashur was not called Anshar in Akkadian, the name Anshar was used as a logogram to designate Ashur as superior to Marduk in neo-Assyrian state propaganda (discussed in virtually every recent study of Ashur); Bel was Marduk's title, not his brother; I do not think the Gugalanna = Bull of Heaven equation is in the vogue today, A. R. George doesn't even bother to bring it up in his extensive commentary on all known versions of Gilgamesh;
    • the god of Umma, portrayed in Inanna's Descent as her servant and occasionally as the son of Inanna of Zabalam (who is not the same deity as Inanna of Uruk) is named Shara, not "Cara"; Dagan was not a weather god (see literature linked in the Dagan article here); Enkidu was rarely, if ever regarded as a god (restoration of An = Anum placing him alongside Gilgamesh has been questioned, see discussion in George's Gilgamesh commentary from 2003), and he definitely was not a "god of the forests and the wild";
      • Enlil was not "absorbed into Marduk" and especially not during the reign of Hammurabi, Marduk's rise didn't happen before the late second or early first millennium BCE and even then, Enlil continued to be worshiped, especially in "conservative" Nippur and to a smaller degree Uruk (some discussion is present in Julia Krul's monograph on Seleucid Uruk, the rise of Marduk is described in detail in W. G. Lambert's Babylonian Creation Myths from 2013 which sadly isn't open access but which you can find on De Gruyter's site if you have institutional access);
        • "Ereshkigal was an important and much feared goddess whose consort was the Bull of Heaven until he was killed by Enkidu" is basically crossover fanfiction, also Ereshkigal's cult had a very limited scope according to Frans Wiggermann and other authors;
          • saying "Inanna was known to Assyrians as Ishtar" is technically not incorrect but seems to indicate mr. Mark isn't exactly aware how labels like "Akkadian," "Assyrian," "Babylonian" work; asserting that Inanna's character was not sexualized before the Babylonians did it would indicate complete unfamiliarity with Sumerian poetry;
            • it's spelled "Papsukkal," not "Papsukkel; ... Sherida was, as far as I am aware, never a big deal and especially not one of the primary deitites (the oldest attested goddesses are Inanna of Uruk, Inanna of Zabalam, Ezina and Nisaba; Sherida does not show up in the Early Dynastic zami hymns to city deities, only in god lists, see Asher-Greve & Westenholz for list of deities who do); Tiamat is a one off antagonist from a single relatively late myth, not a "primordial mother goddess of Mesopotamia"; ...
              • I am also pretty sure that in an article I cannot locate now he claimed Inanna was the original deity of Babylon before being replaced by Marduk; as far as I am aware, the oldest confirmed reference to a tutelary deity of Babylon is a puzzling "Nergal of TIN.TIRki" (=Babylon) in a document from the Ur III period, it comes up in Tonia Sharlach's Foreign Influences on the Religion of the Ur III Court. There was an "Ishtar of Babylon" but she obviously does not predate Marduk, who is already firmly attested as the god of Babylon during the reign of first dynasty of Babylon, so basically for as long as Babylon was a city of any historical relevance.



  • In the light of these issues, I personally think his publications should be avoided and replaced with better sources where they were used. Reallexikon der Assyriologie is free to use and contains more detailed, better sourced information, for instance. It also does not gloss over the spouses of major deities, which Mark does non stop.
    • I completely agree with you... In conclusion, I would agree that Joshua J. Mark is generally not a reliable source for information about ancient history or religion.
  • At the very least these three articles would basically need to be rewritten from scratch. I frankly think the Inanna article needs that too but I'm never going to touch it again so I will not discuss it, I consider it a lost cause. I will only note that Pirjo Lapinkivi is a disciple of Parpola and her book was basically mocked by Andrew R. George, but then much of the rest of the discussion of "sacred marriage" is of dubious quality.
  • I'm sorry, I won't deny that I'm a bit frustrated with this state of affairs, especially since in some cases the dubious sources are fiercely defended by other users. It makes everything feel a bit futile because what good is there in fixing the page of some minor deity when it will still link to an Inanna article which proudly quotes Campbel, Wolkstein, Mark and multiple sources with no knowledge of Mesopotamian religion (Ereshkigal was a marginal figure), on top of some astrology magazine (not to mention statements like "the character Buffy Summers in television series Buffy the Vampire Slayer (1997-2003) bears remarkably strong similarities to Ishtar") or to an Enlil article which is stuck in the 1970s?
  • Inanna, Enlil, Anu, Ninurta, Utu
  • The Inanna article was the only article that was any longer than start length, but even that one had a lot of statements that were completely uncited and the works that it did cite were, by and large, not very good. The more reputable sources include Samuel Noah Kramer’s book History Begins at Sumer and Thorkild Jacobsen’s The Treasures of Darkness (both of which I am now aware, thanks to you, are apparently wildly outdated and full of inaccuracies). The plurality of the sources cited are goddess movement publications, including Anne Baring’s book The Myth of the Goddess (1991), a book by someone named Gavin White titled The Queen of Heaven (self-published in 2013 by White's own small independent press), Suzanne Banay Santo's book From the Deep: Queen Inanna Dies and Comes Back Again (2014), Voorbij de Zerken, which the article itself describes as "a Dutch book which 'contains' both Ereshkigal and Inanna" (whatever that is supposed to mean), and a book by Sylvia Brunton Pereira titled Descent to the Goddess (1981), which the article describes as "a Jungian interpretation of the process of psychological 'descent and return', using the story of Inanna as translated by Wolkstein & Kramer 1983."
  • Some of the other works cited in the article include an article by Joshua J. Mark titled "Inanna’s Descent: A Sumerian Tale of Injustice" and a book by someone named Clyde Hostetter published by an publisher that focuses on books about astrology titled Star Trek to Hawa-i'i (1991), which apparently argues that the ancient Sumerians had something to do with Polynesian expansion. There are also multiple citations to a BDSM writer writing under the pseudonym "Anne O. Nomis," who is hilariously quoted in the main text of the article as an "archaeologist and historian." I cleared all of these sources I have mentioned out when I rewrote the article, aside from Kramer and Jacobsen.
  • You accuse me of relying on wildly outdated sources and "push[ing] Parpola insanity" during my time editing Wikipedia... At the time, I also did not know that Parpola was considered a completely untrustworthy fringe source; I knew that he was a professional academic Assyriologist and professor emeritus of Assyriology and therefore assumed that his views were worth including...


  • The statement that Enlil was never represented anthropomorphically is also my fault. As you can tell from this comment I wrote on the talk page:, I was having trouble finding any verifiable ancient Mesopotamian artistic depictions of Enlil. Then, I found the passage in the book Iconography of Religions: An Introduction by Albert C. Moore, originally published in 1977, which claims that Enlil was never represented anthropomorphically. All of a sudden, the fact that I couldn't seem to find any verifiable anthropomorphic depictions of Enlil seemed to make sense. I don't know if what Moore says in his book reflects the scholarly view of his time and his book is outdated or if his book was already demonstrably wrong when it was published, but, in any case, it seems his statement is incorrect. I have therefore removed both the claim that Enlil was never represented anthropomorphically and the citation to Moore with this edit.
  • I have removed all statements in the Enlil article that were exclusively cited to Joshua J. Mark with this edit, including his claim about people smashing statues and destroying temples of Enlil after the collapse of the Neo-Assyrian Empire. I don't pretend to know where Mark got this claim from, but I will note that his articles about late antiquity and early Christianity, including his 2012 article "The Passing of Philosophy to Religion: The Death of Hypatia," which I referenced earlier, focus very heavily on the idea of Christians smashing statues of pagan deities and destroying pagan temples. Christians in late antiquity really did this to some extent, but Mark makes it sound like the destruction of statues and temples was far more systematic and widespread than it really was; in reality, it was more sporadic acts of vandalism by individual Christians and groups of Christians, rather than a centrally-directed empire-wide campaign to eliminate statues and temples. My guess is that Mark is probably imagining that the collapse of any powerful empire must necessarily be accompanied by religious turmoil and fanatical zealots of the new order destroying statues and temples affiliated with the old.
  • I have removed the statement about the "seven gods who decree" with this edit. That one was my fault. I placed way too much faith in Kramer while I was editing here. You may also notice that, in deciding which articles to edit, I especially focused on articles about deities whom Kramer labelled as belonging to the "seven gods who decree." (I also worked on the articles en:Dumuzid, en:Ninshubur, and en:Geshtinanna because of those deities' roles in the myths of Inanna, who, as you may have guessed, is my favorite Mesopotamian deity.)
  • You have not specified which aspects of the paragraph in the Inanna article about sacred marriage you take issue with, other than the reference to Pirjo Lapinkivi. I actually don't know why I apparently credited Lapinkivi in that paragraph. The main source I was using when I wrote that is the book Ishtar by the scholar of the ancient Near East Louise M. Pryke, published in 2017 as part of Routledge's "Gods and Heroes of the Ancient World" series. I am aware from reading some of the posts on your Tumblr blog that you apparently hold nothing but the most intense disdain for Pryke's book, but I went back just now to look at what Pryke actually says nonetheless. I found that she does recommend Lapinkivi's work on the sacred marriage ritual early on in her section on the subject, but she goes on in the same section to recommend several other works by other scholars and she does not say that Lapinkivi's work is responsible for changing scholarly opinion on the subject. In any case, with this edit, I have revised the paragraph about the sacred marriage ritual. Among other changes, I have now removed both the extended summary of Kramer and the reference to Lapinkivi. I also found the review of Lapinkivi's book by Andrew R. George that you have mentioned here and added a citation to it in the paragraph.
  • I did not add the passage in the Inanna article about Joseph Campbell's interpretation of the myth of Inanna's descent; that one was already there before I came along, as you can see from this archived revision. I personally think Campbell is a crank. (I wrote an entire post on my blog in December 2020 about why the "hero's journey" is nonsense.) I am fairly certain that I already held this opinion of him by the time I started nominating articles for "Good Article" status. The reason I left that passage there is because I knew that Campbell's work is widely read and he is widely seen by the general public as the mythologist par excellence. I therefore figured at the time that his interpretation met the standards of en:WP:N and that it would violate en:WP:NPOV for me to remove it just because I personally thought his interpretation is psychobabble nonsense that pays no attention to the context of ancient Mesopotamian society or culture. I have now, however, changed my mind. I think that notability should be judged based on notability within the field of ancient Near Eastern studies and have therefore removed the Campbell passage with the same edit in which I also removed all references to Mark.
  • The book Inanna: Queen of Heaven and Earth: Her Stories and Hymns from Sumer, coauthored by Diane Wolkstein and Samuel Noah Kramer, was already referenced in the Inanna article four times in the revision of the article before I made my first edit, as you can see from the archived version of that revision I have already linked. I did, however, reference the book extensively in rewriting the article, partly because I felt Kramer's coauthorship gave it credibility and partly because the book is referenced in so many sources, especially those by non-Assyriologists analyzing the myths of Inanna through comparative mythology. I have now removed the paragraph about Wolkstein's interpretation of the descent myth, but I have not gone through and removed every reference to the book in the article. I think most of the citations to the book are to Kramer's portions, but I haven't gone through and checked.
  • Regarding the line about Buffy in the "In popular culture" section of the Inanna article, as I know you are already well aware, Pryke devotes the final chapter of her book Ishtar (pages 185–204) to a detailed discussion of Inanna's reception and influence, including her reception and influence in modern times. In that section, Pryke devotes nearly a full page and half to a discussion of the supposed reception of Inanna in Buffy the Vampire Slayer. I personally happen to think that the parallels Pryke describes are tenuous, but evidently Pryke, a professional scholar of the ancient Near East, felt that these supposed parallels between Inanna and Buffy were important enough to the modern reception of Inanna to talk about them at some length in a book that is meant to present scholarship on Inanna to non-specialist audiences. When I was rewriting the Inanna article, I removed the "In popular culture" section that was there before because it was just a bullet list of random pop culture references that various visitors to the article had added, without any citations to any reliable sources: whatsoever to establish notability or relevance, as you can see from the archived revision I have already referenced. After removing that section, I eventually wrote a new section about the modern reception of Inanna in paragraph format, which relied to a large extent on Pryke's "Reception and Influence" chapter. I included mention of Buffy because Pryke talks about Buffy at some length. In response to your comment here, I have now removed the "In popular culture" section entirely, including the statement about Buffy the Vampire Slayer.


  • With that out of the way: I'm replying so late because I focused my free time on rewriting the en:Anu article almost entirely this week, leaving only the mythology section for the future (there are probably details one could add here and there but I think enough is enough). It revealed a few small problems in the process (Belili's career as an eternal redirect comes to mind, I think this was a problem from long before either of us started working on wikipedia articles though, well over a decade ago a fair number of redirects which were in reality separate deities were created, I keep stumbling into examples often - en:Aštabi and en:Ninkarrak come to mind as major examples) but that's beside the point. It's mostly meant to be an example of the level I'd like to aim at with upcoming rewrites of articles we've discussed - I plan to tackle Utu and Geshtinanna (and, while at it, Belili as well) next.
  • To clear up a misunderstanding: I am not opposed to showing influence of Mesopotamia on Greece. I take issue with two things, though: first, Greek examples of Mesopotamian influence seem to take precedence over cultures within the core sphere of Mesopotamian cultural influence, like various Hurrian and Syrian states and "statelets," which, in my opinion, reduces history just to succession of "major" cultures. My second issue is that the primary authors dealing with this topic from the side of ancient Greece are not particularly rigorous in their study of Mesopotamia, exclusively pick from a small "canon" of texts relevant due to being translated early. I would personally count "the myth of Athena's birth was derived from Inanna's Descent" as a particularly grotesque example, there is a pretty close analog in the Kumarbi cycle instead which never gained steam in this field as far as I am aware (granted, most comparative studies are 40 years behind with Kumarbi translations which is a problem in itself).


  • Your rewrite of the article en:Anu looks absolutely awesome from what I can tell, but, as we've seen, I have maybe less of a purview to comment on these things than I once thought.
  • You make an incisive point regarding comparative studies between Mesopotamia and Greece. I can't really argue with what you've said.


  • George, Andrew R. (2006), "Review: The Sumerian Sacred Marriage in the Light of Comparative Evidence by Pirjo Lapinkivi", Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, Cambridge University Press, 69 (2): 315–317, doi:10.1017/S0041977X06210140, JSTOR 20182041, S2CID 59020637
  • George, Andrew R. (2015). "The Gods Išum and Ḫendursanga: Night Watchmen and Street-lighting in Babylonia". Journal of Near Eastern Studies. University of Chicago Press. 74 (1): 1–8. doi:10.1086/679387. ISSN 0022-2968. S2CID 161546618.

RousouR (بحث) ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۵ (UTC)پاسخ



از بازنگری:

[۱], [۲], [۳]

RousouR (بحث) ‏۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۴ (UTC)پاسخ

گزیده مقاله‌های تازه ایجاد یا بازنویسی شده[ویرایش]

آخرین نظر: ۷ ماه پیش۱ نظر۱ شخص در بحث

RousouR (بحث) ‏۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۴۷ (UTC)پاسخ

منابع بیشتر[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۱ نظر۱ شخص در بحث

RousouR (بحث) ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۲ (UTC)پاسخ

درخواست[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۳ نظر۱ شخص در بحث

سلام Atheist عزیز. با توجه به استفاده بهینه اندرو جرج از آهنگها در سخنرانی شیکاگویش (در یادداشت شماره چهار مقاله)، میخوام زحمتی برایتان داشته باشم. هر زمان که مناسب بود ممنون میشم en:Oh, Pretty Woman و en:Be My Baby را ایجاد کنید. با سپاس پیشاپیش RousouR (بحث) ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۵۹ (UTC)پاسخ

پی‌نوشت: دیدن اصل آن هم شاید خالی از لطف نباشد. RousouR (بحث) ‏۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۰۴ (UTC)پاسخ

@Atheist: شاید کار نکرده باشد. RousouR (بحث) ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۵ (UTC)پاسخ

سخنرانی اندرو جرج در دانشگاه شیکاگو[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۲ نظر۱ شخص در بحث

برای یک آشورشناس فرصت خیلی خوبی است که به موسسه خاور بیاید چون در اینجاست که چیزی جادویی اتفاق افتاده است (در حدود صد سال از ۱۹۲۲ تا ۲۰۱۱). یکی از ثمره‌های بزرگ علوم انسانی در قرن بیستم دیکشنری آشوری دانشگاه شیکاگو است. اثری چند جلدی و فوق‌العاده که همه آشورشناسان به آن بسیار مدیون هستند. تنها یک دیکشنری نیست، تنها معادل‌های انگلیسی واژگان آشوری (یا همان اکدی و بابلی) در آن قرار ندارد بلکه نمایه یک تمدن سراسری است. زیرا در این دیکشنری صدها و صدها و صدها هزاران متن وجود دارد که کاربرد واژگان را در آنها می‌یابید. اینها واژگانی است که برای دو هزار سال مرده بودند و این دیکشنری این واژگان را دوباره زنده کرد و این اجازه را داد که با کمک این متن‌ها معنای آنها دریافته شود و نمایه تمدنی باشند که سالهاست مرده است. برای من در طی سالهای کاری‌ام که نمی‌گویم چند دهه شده است یکی از ابزار اساسی کار من و همکارانم بوده است و سختی کار نسل قبلی را به چشم دیدیم که بدون این دیکشنری باید به کار خود ادامه می‌دادند. مطالبی که امشب درباره متنهای مختلف به شما میگویم بر اساس دیکشنری شیکاگو است. اما میخواهم درباره یکی دیگر از شگفتیهای علوم انسانی در قرن بیستم بگویم و آن بازیافتن متون ادبیات سومری است. ممکن است تعجب کنید که چرا اینکار را میکنم در حالی که قرار است درباره زبان بابلی صحبت کنم. بگذارید مطلبی را روشن کنم: زبان بابلی گونه‌ای از زبان اکدی است که دیکشنری آشوری به آن آشوری میگوید زیرا آنقدر در زمان گذشته این کار شروع شد که در آن زمان رسم این بود. بابلی، آشوری، اکدی هر کدام را که میخواهید بگویید، زبانهای سامی هستند. اما زبان دیگری از بین‌النهرین باستان میشناسیم (به خصوص متون قدیمی‌تر) که سومری است و قدیمیترین زبان نوشتار است که در بین‌النهرین و به خط میخی نوشته شده است. در قرن بیستم بازیافتن قدیمیترین متون ادبیات بشری که در ابتدا به سومری نوشته شد (و سپس به بابلی) موضوعی فوق‌العاده‌ای است چون زبان سومری هیچ خویشاوندی ندارد. تنها از دیچه چشم بابلیها است که میتوانیم به این زبان نگاهی کنیم. میخواهم به دو فرد فوق‌العاده بپردازم که هر دو با موسسه خاور در ارتباط بودند، با ساموئل نوا کریمر شروع میکنم که در اوکراین به دنیا آمد و زندگی وی با کشتاری که بر علیه یهودیها در ۱۸۹۰ به راه افتاد، دگرگون شد. خانواده او به آمریکا آمدند (در سال ۱۹۰۵ که حدودا هشت ساله بود) و در نیویورک با تربیتی یهودی رشد کرد. در فیلادلفیا دانشجو بود و بعد به موسسه خاور آمد و در دهه دوم دیکشنری آشوری به کار کردن بر آن پرداخت. اما او دریافت که متون سومری بیشتر جذبش میکنند تا متون بابلی (آشوری). در همان دوره در دهه ۱۹۳۰ مرد جوان دیگری به نام تورکیلد یاکوبسن به موسسه آمد که دانمارکی بود. گرچه در حال نوشتن رساله دکتری خود در کپنهاگ بود اما برای تکمیلش در دهه ۱۹۳۰ به موسسه آمد و لیست پادشاهان سومری را نوشت و به عنوان رساله دکتری خود در کپنهاگ ارائه داد. آن دو در اینجا یکدیگر را دیدار کردند و دو فرد بسیار متفاوت بودند. با ذهنیتی بسیار متفاوت و رویکردی متفاوت به خاور نزدیک باستان. کریمر به دانشگاه پنسیلوانیا در فیلادلفیا رفت تا بر متون سومری کار کند و تورکیلد یاکوبسن چند دهه در همین دانشگاه بود و سپس به هاروارد رفت. هر دو مرده‌اند، یکی از همکاران درباره آن دو که نه فقط برای همکاران آشور شناس خود بلکه برای عموم آدمها مینوشتند، چنین دیدگاهی دارد. کریمر در متونی که میخواند آشنا را میدید (کریمر مردی عملگرا بود)، یاکوبسن ذهنیتی بسیار متفاوت داشت و ذهنیتی شاعرانه و معنوی داشت. این همکار میگفت: به نظر میرسد کریمر در نوشته هایش میخواهد سومریها را تبدیل به آمریکاییها بکند. اما تورکیلد یاکوبسن میخواهد کاری برعکس انجام دهد و آمریکاییها را تبدیل به سومریها بکند. این را گفتم چون در قلب کاری که انجام میدهیم قرار دارد. چگونه شعور، ذهنیت و قلب و روح مردمی را درک میکنیم که این متنها را برای ما به جا گذاشتند از صدها هزار(!!!) سال پیش و به زبانهای گوناگون در بین‌النهرین باستان به خصوص در عراق. امروز چند متن را مرور میکنیم تا پلی باشد بین ما مدرنهای غربی و فردهایی باستانی که این متون را برای ما گذاشتند. درباره فرایند خواندن متنی که هیچ درباره اش نمیدانیم هم صحبت خواهم کرد که هیچ کس پیش از آن برای حداقل چهار هزار سال نخوانده است. چگونه از این لوح به بعدی با خط میخی (که در قرن نوزدهم خوانده شد) به ترجمه ای میرسیم که معنایش را میفهمیم. (گیلاس سوم!) لوح کوچک و کاملی داریم که در نروژ است و به بابلی باستان. نقاشی آن را در سمت راست داریم (۱۸۰۰ قبل از میلاد - تقریبا چهار هزار سال پیش) و میخواهیم به ذهن این فرد (زن است یا مرد، خواهیم فهمید) که آن را نوشته راه یابیم. اولین مرحله طراحی این شی سه بعدی به تصویری دو بعدی است که نشانهای میخی را با دقت بسیار بالا نشان دهند تا بتوانیم با دوستان سهیم شویم. خود لوح را نمیشود کاری کرد و باید برای امنیت در موزه و پشت در بسته بماند. اما وقتی که طراحی شد میشود سهیمش شد و دربارش صحبت کرد و تلاشی جمعی برای درکش انجام داد. این دو خط که بیشتر هستند جایی است که یک متن تمام میشود و متن بعدی آغاز میشود. پس متن بسیار کوتاهی داریم که طلسمی سومری است. «گیرپادرا» به معنای استخوان است. طلسمی که در پی می‌آید هیچ ربطی به استخوان ندارد و میگوید «دریا به خدای نانشه تعلق دارد دریا به الهه اینانا تعلق دارد و مدفوع به استپ تعلق دارد (چون در آنجاست که این کار را انجام میدهند) در استپ مردی فریاد میزد و سرش را به آسمان بلند کرده بود.» طلسم در اینجا به پایان میرسد. از آن استخوانی که آمده احتمالا میشود این نتیجه را گرفت که این طلسمی است که دکتر استخوان هنگام معالجه میخوانده است. چیز جالبی نیست و دربارش بیشتر صحبتی نمیکنیم. فقط میخواستم متنی را نشان دهم که هدقی جادویی دارد تا دنیا را به شکلی تغییر دهد تا به نتیجه مطلوب خود برسد، در این مورد بهبود یافتن استخوان. جراح موقع درست کردن استخوان آن را بیان میکرده است. سومی هم سومری است که تا پشت لوح ادامه پیدا میکند و نمیتوانیم آن را ببینیم. خیلی سختتر از اولی است و نمیشود فهمید درباره چه چیز است اما مسلما آن هم طلسم است. پس متن دوم هم باید طلسمی جادویی باشد. اما دومی به سومری نیست و به اکدی است. در اینجا حرفنویسی آن را داریم. نشانها با حروف رومی نشان داده میشوند و واژه به واژه قرار میگیرند. نشانهایی که یک واژه را تشکیل میدهند با هایفن به هم وصلند. پس واژه اول با آن سه نشان و واژه دوم با چهار نشان نمایش داده شده اند. خوبی خط میخی این است که هم مصوت دارد و هم صامت. البته احتمالا بابلها تلفظ امروزی ما را نمیفمیدند اما تلاش خودمان را میکنیم تا ماشین زمانی اختراع شود و یک بابلی بیاید اینجا تا تلفظ من را نقد کند (خواندن متن: آسوخ آشتم آزاروم کارانم .... آمرانی). در اینجا آوانویسی آن را داریم و میتوانیم ترجمه اش کنیم. (میخواند و ترجمه میکند: آمرانی (پیدا کن مرا)). یک شعر است. تمام قواعد شعر بابلی را داراست. طلسمی جادویی به اکدی که بابلی برای آن اکثرا از صورت شعری استفاده میکردند. شعری با یک صدا است، صدای «من». بخش اول شعر درباره «من» است، کاری که «من» انجام دادم و کاری که «من» میخواهم انجام دهم. بخش دوم شعر درباره شخص دیگری است. خطاب آن «تو» است. در زبان بابلی هم مونث داریم و هم مذکر و ضمیر «تو» به مذکر برمیگردد. این متن ویژگی شعر عاشقانه را دارد. میگوید عاشقم باش، پیدایم کنم، جستجویم کن. گرچه طلسم است ولی در واقع ژانر آن شعر عاشقانه است. هنوز شعری که عشق مرد به مرد یا زن به زن در آن باشد در بین‌النهرین باستان پیدا نکرده ایم و میشود با اطمینان گفت این شعر خطاب یک دختر جوان به یک پسر جوان است. پس میشود خطاب شعر را دریافت. (توضیح کلاسی ترجمه شعر + ترجمه آزادتر - استفاده از thistle) ساختار خیلی دقیقی در این شعر میبینید، مثلا فعلها در سطر اول، اولی گذشته است و دومی آینده. اولی درباره از ریشه در آوردن است و دومی درباره خواستن. مفعول فعل اول گل‌خار لعنتی است و مفعول دومی انگورهای تاکستان. درد و لذت. پس صدا دارد میگوید درد را به اندازه کافی تجربه کردم و میخواهم زندگی خود را به شیرینی ببرم (you can not sow a vineyard) این صدای دختری است که به زندگی کشاورزی در بین‌النهرین خو کرده است. (نشان دادن تصویر و توضیحات مفصل - درو گندم توسط دختران جوان و سیگار کشیدن پیرزن) این تصویر همانی را در ۱۹۷۰ نشان میدهد که بیشک در ۱۹۷۰ قبل از میلاد نیز همان بوده است. دختر ماجرای ما اینجاست و از وضعیت خود خسته است «آیا باید برای همیشه این کار را انجام دهم؟ نه، کار دیگری میخواهم بکنم» تصویر را در پسزمینه قرار میدهم. میگوید آتش سوزان را با آب خاموش کردم. شعر عاشقانه است، ممکن است فکر کنیم آتش همان شور است (fire is passion) شور جنسی به خصوص (jim morrison and the doors - come on baby light my fire) اما آتش در اینجا استعاره از چیز دیگری است. استعاره است از نگرانی و ترس و تب. او تب داشته و خوب شده است. بگذارید کمی بیشتر درباره این دختر فکر کنیم. روی زمین کار میکند، دختر جوانی است آرزوی زندگی بهتری را دارد. روی زمین برای پدر و مادرش کار میکند. در خانه، برده‌ای خانگی است، آتش را شب خاموش میکند و صبح باید آن را بر پا کند. سناریوی بسیار خانگی است. و مانند بسیاری از دختران جوان در تاریخ درباره زندگی اش فکر میکند و آنکه چه در پیش روی دارد. فکر میکند شاید بتواند برود و زندگی خود را عوض کند. به تصمیمی میرسد. آتش سوزان را با آب خاموش کرده و تبش تمام شده است. اکنون آرام است و میداند چه کاری میخواهد انجام دهد. احتمالا به عنوان یک دختر جوان در نقطه ای از زندگی خود است که بدنش تغییر کرده است و باید از خانه والدینش به خانه دیگری برود. همان که سرنوشت دختران در بسیاری از جوامع سنتی است و باید به عنوان عروس به خانه دیگری برود. مراسم گذری است که برای او تغییر بزرگی است. باید یاد بگیرد خانواده جدیدی را دوست داشته باشد باید بکارت خود را از دست دهد و بچه به دنیا آورد. نگران از به دنیا آوردن بچه است چون در جوامع سنتی که امکانات دنیای مدرن در آن نبود بسیاری از دختران به هنگام زایمان زنده باقی نمیماندند. پس رویای داشتن یک خانواده ممکن است به مرگ او ختم شود. مانند بسیاری از دختران میداند که مسیری است که پیش روی او است و در حال فکر کردن به آن است. چیزی توجهش را جلب میکند که فکر میکنم نیمه دوم شعر درباره آن است. خطاب او به یک پسر است. نکته جالبی است، تمرکز جغرافیایی و اقتصادی شعر عوض میشود و از زندگی در زمین زراعی خانواده به شخص دیگری میرسد که به هیچ کدام از اینها تعلق ندارد. این شخص دیگر به روشنی یک چوپان است. (نشان دادن تصویر زندگی دامی از شمال ایران در دهه ۱۹۷۰ (از بین‌النهرین پیدا نکرده در آن کتاب که برابری کند با پنج زن سیگارکش)) اهمیت گوسفند و بز که هر دو را با هم در بین‌النهرین باستان نگهداری میکردند. گاهی میشد گله را به زمین زراعی برد اما در زمان خیلی محدودی و باید خیلی زود از آن خارج میشدند وگرنه محصول از بین میرفت. خانواده باید مهاجرت فصلی میکرد و همراه با گوسفند و بز مسیر بسیار زیادی را از زمینهای کم ارتفاع به مراتع بلند طی میکردند. پسری که خطاب او است به اینجا تعلق دارد و نه به زمین زراعی. این شعر جدید (Dumuzi-Inanna C) شعر بسیار کوتاه ولی عمیقی است که درباره آرزوی این دختر اطلاعات بیشتری به ما میدهد. فرهنگی است که چون بابلی نیستیم نمیتوانیم درک کنیم اما میشود نگاهی به آن کرد. در تفکر اسطوره‌ای بابلی پیوند سمبلیکی بین الهه سکس و عشق و جنگ و خدای چوپان وجود دارد. معاشقه کهن‌الگویی بین اینانا الهه سکس و جنگ و دموزی چوپان الهی انجام میگیرد. پس هر گاه در ادبیات بابلی سخنی از معاشقه است تا حدی بازتاب این پیش نمونه عشق بازی بین اینانا است که در شهر زندگی میکند و دموزی که در خارج از شهر با گله اش است. ماجرای دختر داستان ما با اینانا و دموزی پیوند میخورد. بخشی از شعر (به سومری (و نه اکدی)) در اینجا آورده ام. از اینها بسیار است. (میخواند متن را let him bring, let him bring, let him bring things in abundance! my sister I shall bring ...). اینانا و دموزی در زیر شعر ما قرار دارند اما درباره دختر جوانی است که برای اولین بار در زندگی خود به عشق فکر میکند. میتوان گفت معنای عمیقی به عشق زن جوان به مرد جوان میدهد چون دو نیمه کاملا مجزا در زندگی، جامعه و اقتصاد بابلی را به هم می‌آورد. میگوید شگفت نیست اگر بشود عشق این دو جوان دو جهان را به هم پیوند زند در اقتصاد بابلی (چادرنشین و کشاورز). برای اولین بار یا آخرین بار در تاریخ نیست که ایده عشق مرهم دردهاست وجود دارد (اشتیاق انسانهای جوان). تمام آن آهنگهای دهه شصت (میلادی) (love healing the world). ایده ای جهانی مابین ایده آلیستها. به نظر میرسد این دختر را میشناسیم و ذهنی دارد که میشود با آن ارتباط برقرار کرد. این بابل یاکوبسن نیست بلکه بابل کرامر است. آمریکایی نیست ولی مثل خودمان است. دختری در طلب یک پسر. میگوید من اینجام پیدایم کن.ممکن است زمانی که رفته از چاه آب بیاورد پسر را دیده که با گله برای آب آمده است. ممکن است یکی از آن زمانهایی باشد که دختران بابلی در خیابان میرقصیدند و پسران نگاهشان میکردند «از این یکی خوشم میاد» اما این دختر است که پسر را دیده است و برای او (استعاری) دست تکان میدهد اینجام به من نگاه کن. اونی که میخوای منم و آمادم. دختران بسیاری مانند این در ادبیات جهان وجود دارند. بسیاری از آنها را در رمانهای قرن نوزدهم دیدیم، ناتاشا روستاوا را در جنگ و صلح.(توضیح مفصل، با جزئیات و تصویر درباره ناتاشا)(be my baby)(نمیدانم موسسه خاور به این کار عادت دارد یا نه و بزرگان آشورشناسی (خدا رحمتشان کند) نظرشان درباره این کار چیست اما آهنگهای پاپ ...) خیلی آهنگها را میشد انتخاب کنم، دوریس دی، دارلینگ لاو، هلن شاپیرو یا کریستالز (then he kissed me) اما به جای همه The Ronettes را انتخاب کرده ام (be my baby). ندیدم کسی برقصه مثل اینکه هنوز آماده برای رقص نیستید. رانی اسپکتر را زمانی برای اولین بار دیدم که در خانه مان در همپشایر پیژامه پوشیده بودم و اجازه داده بودند بیدار بمانم تا برنامه top of the pops را ببینم. Ronetts از راه رسید و این دختران اغواگر آمریکایی منِ هشت ساله را در سال ۱۹۶۴ مجذوب خودشان کردند. کراش کوچکی روی رانی داشتم تا همین حالا.(صدایی در پاپ چون واگنر) (wall of sound) به واژگان نگاه کنیم. (میخواند و با جزئیات توضیح میدهد) همان کاری را انجام میدهد که دختر داستان ما در شعر انجام داد.(آمرانی) درباره تمایل دختر به پسر گفتیم، درباره تمایل پسر به دختر نیز بگوییم Be My Baby in Babylonia girl meets boy and vice versa . پخش آهنگ Oh, Pretty Woman (Roy Orbison) (40:40) زن زیبا، سال بعدی است ۱۹۶۴، روی اوربیسن که به اندازه رانی اسپکتر رویم تاثیر نداشت، حتما در حضار کسانی هستند که علاقه عمیقتری به او دارند. من افراط کاری نکردم چون دقیقا شعری سومری است که با همین عنوان شروع میشود: زن زیبا. و دقیقا همان شرایطی است که روی اوربیسن با آن روبرو بوده، روی دیواری نشسته بوده و در خیابان کاری نداشته است و ناگهان این دختر گذر میکند. داستان شعر این است دیگر، او چیزهای خوب درباره این زن میگوید ولی وی او را نادیده میگیرد. وی میگوید تو هم مثل همه من را ندیده میگیری و در آخر میبینیم که وی برمیگردد و او میفهمد که دلش را به دست آورده. زن زیبا در سومری، این همان تصویر اول بزرگی است که نشانتان دادم. این لوح طلسمهای متفاوتی دارد. یکی از آنها این است: کیسیکیل ساگا که معنایش همان زن زیبا است. و نه فقط زنی زیبا است که «سیلآ گوپا» در خیابان ایستاده است. چهار هزار سال قبل از روی اوربیسن. تصویر لوح در سمت چپ است و طراحی در سمت راست. و در اینجا حرفنویسی متن هست. این به زبان آشوری بابلی اکدی نیست بلکه به زبان سومری است. «کیسیکیل کارکیدمو هینانا» دختر روسپی من اینانا. «ایشدمتا گوپا» در میخانه ایستاده. تا اینجایش خوب است. او دختری است، روسپی است. آ... فیلم «زن زیبا» با بازی ریچارد گر و جولیا رابرتز. نمیتوانستم در مقابل قرار دادنش در اسلاید مقاومت کنم. بعضی وقتها خواندن یک لوح عالی است و نتیجه آن خوب است، چه خوب که آن را خواندم. بعضی دیگر به خود میگویید خدایا با این چه کار کنم. چون اصلا نمیشود جوری آن را خواند که اصلا معنایی داشته باشد. این یکی از آنهاست. «شرشرا شرشرا» بسیار بسیار. باشه. «آبگال شه» به فرزانه. معنا ندارد. باید زور بزنیم. «گا نوندوماه اینیم انکی» مال من. عالی. لبها. (جولیا رابرتز؟) به واژگان انکی. اصلا معنی نمیدهد. «کیسیکیل» دختر. «آمانی» مادرش. «کیری» دماغ. «خشور» سیب. «اورمو» دامان من. «ا» اُ. چیه اینها اصلا. این چرت و پرت است. میفهمید که چیزی اینجا غلط است. و این درست است چون دو متن دیگر داریم که اینها درست نوشته شده‌اند. همین طلسم هستند و یکی در ماساچوست است و دیگری در ادینبورگ اسکاتلند. و این دو نسخه درست نوشته شده‌اند. زن زیبا در خیابان ایستاده است. به جای «شرشرا» «آبشرام» داریم و به جای «آبگال شه» «آب گال ماه ایناناکم» داریم و به جای «گا نوندوما» «گانون ماه» داریم و ... خیلی بهتر شد. چون در سومری واقعا اینها معنا دارند. ببینیم معنایشان چیست. واژگان قرمز آنهایی است که نسخه ها با هم فرق دارند. اگر بر مبنای لوح ماساچوست و ادینبورگ پیش برویم معنا این است. دختر زیبا در خیابان ایستاده است. دختر روسپی، فرزند اینانا (همه روسپیان فرزندان اینانا هستند، اینانا حامی روسپیان است). او گاوی شیرده است. خیلی بهتر از «فراوان» است که داشتیم. او vulva (فرج) گاو شیرده اینانا است. سومری زبانی صریح است. و واژگان را متفاوت از بابلی به کار میبرد که محافظه کارانه اینکار را انجام میدهد. سومری بسیار تصویری است به خصوص درباره سکس یا هر چیز دیگری استعاره تصویری به کار میبرد. اینانا الهه سکس است و این روسپی فرج گاو شیرده اینانا است. او انبار عالی انکی است. وقتی دختر نشست، باغ پر از سیبی است که میوه بسیار دارد. زمانی که دراز میکشد، شاخه سدری است که سایه می افکند. خیلی بهتر شد از «دختر، مادرش، دماغ، سیب، دامان من، اُ». خیلی خیلی بهتر شد. اما هنوز چیزی درباره این شعر وجود دارد که نمیفمیم. لوح اولی که نشانتان دادم مسلما از سنتی می آید که نوشتن با تخریب بسیار انجام میشد. دیگر رونویسی نمیکردند و اصلا نمیفهمیدند چی مینویسند. چرت و پرت بود. اما در متن به شکل مناسبش، شعری سومری است، استعاره های سکسی در آن هست نسبت به شعر بابلی تصویریتر است ، استعار هایی دارد که میتوانیم درک کنیم مثلا در آنجا که مینشیند احتمالا درباره چاک سینه است و سینه ها زیر یقه دیده میشوند. وقتی دراز میکشد میشود دربارش حرف زد اما شاید فضولی شود. این هم طلسمی درباره عشق است. خیلی روشن است که یک مرد در حال صحبت است. او درباره دختری حرف میزند که دیده در خیابان است و در چشم او، دختر به این تصویر است که روسپی اینانا است. پس در دسترس است و سکسی و هوس برانگیز. زیباست و نگاه کردن به او خوب است. و مسلما زیبایی است که میشود از او لذت برد. به نظرم این رویکری مذکر به عشق است و چشم انداز سکس. خیلی متفاوت است از آنچه در شعر بابلی دیدیم. اگر ساموئل کرامر بودیم بیشتر با این متن درگیر میشدیم تا تورکیلد یاکوبسن که دیدی رازگونه داشت. این دو با روح سومری به دو شکل گوناگون برخورد میکردند. اما چیزی که میشود دید این است که این دو شعر خیلی متفاوت هستند. در یکی از آنها به سرعت میتوانیم به ذهن صدای شعر راه پیدا کنیم (دختر شعر). خیلی سریع تشخیصش میدهیم چون در خیلی از کارهای ادبی دیگر هم دیده ایم او را. در فیلمها، آهنگها و ادبیات. دختری است که میشناسیمش. اما فکر میکنم این یکی ذهنی است که راه یافتن به آن سختتر است (ذهن سومری). من خودم را با صدای این شعر به آن شکلی که با شعر دیگر توانستم، بازنمی یابم. همچنین دیدم که شعر بابلی به دلیلهای مختلف لذت بیشتری داشت. به نظرم عمیقتر بود و در چند سطح بود.هر چند کوتاه بود ولی یک شاهکار کوچک بود به نظرم. همچنین دیدیم که یکی از این شعرها را راحت میشوند خواند و ترجمه کرد تا این یکی را که رنج بسیار داشت تا بتوانیم به ذهن صدای آن راه پیدا کنیم. لذت و درد. یا ما و آنها. در این طلسم همه اینها را دیدیم. بله، بابلیها و مردم بین‌النهرین باستان گاهی ما را به شدت به یاد خودمان می اندازند. میتوانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم و به دنیایشان دست یابیم. اما مواردی دیگری هم هست که خیلی بیگانه هستند و جدا از ما. نه فقط زمانی و مکانی بلکه در خیلی از چیزهای دیگر. ممنون که گوش دادید. اما قبل از اینکه دست بزنید با این شروع کردیم Be My Baby In Babylonia. میخواهم در پایان کار بانوهایی که حضور دارند بگویند atta lū mārī و آقایان باید یاد بگیرند atti lū mārtī. واقعا ممنونم.


RousouR (بحث) ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۱۷ (UTC)پاسخ

واژگان[ویرایش]

Assyrian Dictionary: M (volume 10, part one): mārtu 1. daughter, 2. (young) girl, woman; p.300

RousouR (بحث) ‏۲۱ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۶ (UTC)پاسخ

سخنرانی جری کوپر در دانشگاه شیکاگو[ویرایش]

آخرین نظر: ۲۰ روز پیش۴ نظر۲ شخص در بحث

خوشحالم که به اینجا بازگشتم و خوشحالم که یکی از پیشگامان واقعی تمایلات جنسی در تمدن بابل، باب بیگز (the Babylonian Sexual Potency Texts) ، را در میان حضار میبینم... (tongue in cheek, B-) بین‌النهرین تمدن بین دجله و فرات و مناطق اطراف آن است. سومر در جنوب است، سومریان چند قرن قبل از هزاره سوم پیش از میلاد خط را اختراع کردند. اکد که سرزمین گویشوران زبان سامی اکدی است در شمال قرار دارد (جنوب بغداد). آشور در شمال است و زبان در آنجا همان زبان اکدی است اما گویشی محلی از آن. میشود اینجور در نظر گرفت که سومریهای، شیعه؛ اکدیها، سنی؛ و آشوریها، کرد هستند تا جغرافیا بهتر دستتان بیاید: نیپور، اوروک، اور، آشور، بیشتر متون از نینوا هستند. از نظر زمانی قدیمیترینها از حدود ۲۸۰۰ پیش از میلاد شروع میشود و نهایتا به دوره ساسانیان (در واقع پارتیها) قرن یکم پیش از میلاد و قرن یکم پس از میلاد میرسیم. (Sex and Marriage) برای بیشتر بین‌النهرینیها بیشک سکس چیزی بود که در چارچوب ازدواج روی میداد. این زوج از نیپور (ح. ۲۴۰۰ ق.م.) به دست آمده اند. همانگونه مارتا راس (Martha Roth) نشان داده است سنتهای ازدواج در بین‌النهرین از سنتهای مدیترانه ای پیروی میکرد: مردها در حدود سی سال بودند و زنان جوانتر بودند (اواسط و یا اواخر دوره تین ایجر). احتمالا تا موقع ازدواج، پدر مرد مرده بود و او در راس خانواده قرار داشت. مکان سکس هم بیشک تختخواب ازدواج بود. پلاک گلی که میبینید سه بعدی است، تشک از نی است. از این پلاکها بسیار پیدا شده است (۱۶۰۰ یا ۱۷۰۰ ق. م.)، در خانه ها؛ انگار تنها هنری بوده که اکثر مردم توانایی تهیه آن را داشتند. مطمئن نیستیم که کارکردش چیست؛ دو احتمال وجود دارد، یکی آنکه نوعی از تحریکگر اروتیک بوده است و یا آنکه به سادگی فقط برای دور کردن شیاطین و چیزهای بد استفاده میشده است (مانند روم که آنجا هم معنای سکسی ندارد و نوعی محافظ است). محدوده تجربه سکس برای زن بین‌النهرینی به احتمال زیاد همین تختخواب بوده است، مردان در بین‌النهرین آزادی بیشتری داشتند و گاهی به خشونت جنسی دست میزدند. چنین ارتباطی چگونه آغاز میشد؟ (Young love, the fantasy ...) دو گونه منبع داریم؛ یکی ادبی و دیگری حقوقی. در منابع ادبی عشق دوره جوانی بسیار رمانتیک است. زوج پارادایمی در این مورد اینانا (الهه جنگ و عشق) و دموزی (معشوق و سپس شوهرش) هستند. دو نوع متن درباره این دو داریم؛ یکی در مورد عشق آن دو در دوره جوانی به یکدیگر و دیگری متونی که درباره زندگی آن دو پس از ازدواج است؛ اولی تصویری بسیار زیباتر ارائه میدهد. در این متن (O! that you would do all the sweet things to me! / In the bedroom's honey-sweet corner, / Let us enjoy over and over your charms and sweetness! /// My girlfriend was strolling with me in the square, / To the playing of drum and flute she danced with me ... and time went by.) میبینید که بخش اول متن گفته اینانا است و سپس متن جالبی است که دموزی سعی کرده اینانا را ترغیب به ماندن با خود در عصرگاه کند و اینانا به او میگوید به پدر و مادرم چه بگویم، نمیتوانم این کار را انجام دهم. دموزی به او نیمه دوم متن را میگوید تا تحویل آنها دهد. متن دوم زیبایی هم هست (More fantasy / My sweetheart brought me into his house, / He lay me down on the honey-fragrant bed, / And when my dear sweetheart had lain very close to me, /// One-by-one, making tongue, one-by-one, / As if dumb-struck I moved toward him, / Trembling below, I pushed quietly to him, My sweetheart, my hand placed on his thigh, / So did I pass the time with him there!) احتمالا نخستین متن ادبی از لذت جنسی یک زن است. این فانتزی بود؛ واقعیت کاملا با این فرق داشت، دختران جوان به هیچ عنوان این آزادی را نداشتند و انتظار میرفت تا زمان ازدواج باکره باقی بمانند. عقده ای (وسواسی) درباره باکرگی وجود داشت که در فرهنگهای گوناگون دیده میشود و در واقع روشی برای کنترل کردن تمایل جنسی زنان توسط مردان است. این قانون درباره باکرگی در آشور (۱۲۰۰ ق. م.) است: (Virginity / If a man forcibly seizes and rapes a maiden ...who has not had intercourse ... the father of the maiden shall take the wife of the fornicator and hand over to be raped ... The father shall give his daughter ... in marriage to her fornicator... the fornicator shall give triple the silver of the value of a maiden to her father... if the father /// ) از دیدگاه امروزی بخش اول قانون که جزیی از قوانین چشم در برابر چشم است را نمیشود درک کرد. در ادامه، پدر دخترش را به کسی میدهد که به او تجاوز کرده است... این عمل در واقع نه توهینی به دختر بلکه توهینی به پدر دختر محسوب شده است. ادامه متن قانون ... (doesn't want to, he shall recieve triple the silver for the maiden, and shall give his daughter in marriage to whomever he likes. / if a maiden willingly gives herself to a man ... the shall have no claim to his wife; the fornicator shall pay triple the silver of the value of a maiden; the father shall treat his daughter as he likes. (Middle Assyrian Laws, ca 1200 BC)) اگر دختر با تمایل خودش انجام داده باشد (همانگونه که در متن ادبی دیدیم اینانا انجام داد) در زندگی واقعی اینگونه است... پدر با دخترش به آن شکلی که دوست دارد رفتار میکند، هر کاری که خواست. راستی این موضوع را باید بگویم که همه متون حقوقی از کتاب فوق العاده مارتا راس است. شاید بشود اینگونه نیز دید که این قوانین حالتی را تصور میکنند که یک زوج میتوانند فرار کنند، و شاید پدر اجازه ازدواج دهد اگر پول خوبی بابت غرامت دریافت کند. البته همیشه این ریسک هم بود که نپذیرد و دختر به شکل وحشتناکی مجازات شود. (Sex Outside of Marriage: 1. Rape 2. Adultery 3. Prostitution 4. Performance and ritual 5. Same sex relationship 6. Bestiality) تجاوز به یک باکره را بررسی کردیم و به سراغ تجاوز به یک زن که ازدواج کرده است نیز خواهیم رفت. زنا، که توصیه نمیشود و جرمی علیه شوهر زن ازدواج کرده ای است که در عمل زنا دخیل بوده است. یک مرد میتواند در این جرم گناهکار باشد اگر با زن یک مرد دیگر بخوابد اما شوهر زن میتواند با هر زن در دسترسی بخوابد (که البته گروه کمی بودند) و مجازاتی نصیبش نشود. راه دیگر روسپیگری بود و مانند هر جامعه ای که سرکوب جنسی زیادی در آن باشد روسپیگری زیادی هم رواج دارد. درباره گزینه آیینی خیلی کم میدانیم . سکس با همجنس و در پایان سکس با حیوانات. درباره تجاوز، متون ادبی نیز وجود دارد و جالب است که این متون با واقعیت زندگی فاصله زیادی دارند. متنی درباره انلیل (رئیس خدایان بین‌النهرین) و نینلیل (همسر آینده او) وجود دارد که در زمانی روی میدهد که هر دو بسیار جوان هستند. مادر نینلیل به او هشدار میدهد که در آب نرود چون خدایی هست که میبیندش و به او حمله میکند. نینلیل به سرعت برای استحمام به رود میرود و انلیل به او نزدیک میشود (Rape / My vagina is small and has not learned to stretch! / My lips are small and have not learned to kiss! / My mother will learn of it and slap my hand! / My father will learn of it and lay hold of me! / And then, when I tell my girl friend ...!) انلیل با وجود التماس او، سکس را انجام میدهد و آنچنان جرمی مرتکب شده که از شهر نیپور رانده میشود. زمانی که شهر را ترک میکند، نینلیل به جای خوشحالی با خود میگوید من باردار از او هستم و به دنبالش میرود. انلیل سه بار خود را به شکل دیگری در می آورد و سه بار دیگر با نینلیل سکس میکند. پایان متن افتادگی دارد اما میدانیم که آن دو خدای حاکم و همسرش در پانتیون خدایان بین النهرینی میشوند و چهار خدا را به عنوان فرزند دارا میشوند. این پایان این یکی. متن ادبی دیگری درباره تجاوز داریم که این خوبی پایان نمیابد. (Anothe rape / Shukaletuda noticed her from his garden plot ... He undid her loincloth ... and lay down where she rested. He had intercourse with her and kissed her there, and after he had intercourse and kissed her, he went back to his garden plot. When day broke ... holy Inana inspected herself closely ... Inana considered what should be destroyed because of her vulva.) یک باغبان نه چندان موفق به نام شوکالیتودا، اینانا را در حال استراحت در باغ کناری میبیند که در زیر درختی به خواب رفته است. به آن باغ میرود و به او تجاوز میکند (اینانا در سراسر عمل خواب است)، به باغش برمیگردد. اینانا بیدار میشود و به خود نگاه میکند و متوجه میشود به او تجاوز شده است. مصمم میشود که تجاوزگر را مجازات کند. به ئنبال شوکالیتودا است که در میان سومریان پنهان شده است. نمیتواند پیدایش کند و در نتیجه بدبختی های بسیاری بر سرزمین وارد میکند. سراغ خدای خرد (انکی) میرود و به او میگوید کجاست؟ انکی سرانجام جایگاه شوکالیتودا را برملا میکند. اینانا با تبدیل کردن خود به رنگین‌کمان در آسمان او را پیدا میکند. به یاد باید داشت که اینانا، ونوس است و ونوس تنها چند درجه از افق فاصله میگیرد (در روز و شب)، ونوس مانند ژوپیتر و ساترن در اوج آسمان قرار نمیگیرد. پس با تبدیل کردن خود به رنگین‌کمان در آسمان، سرزمین را دقیق میبیند و مجبور نیست از فاصله کمی از افق به آن نگاه کند. اینانا او را پیدا میکند و شوکالیتودا برای جانش التماس میکند. اینانا به او میگوید گریزی ندارد، خواهی مرد اما مساله ای نیست. مردم درباره تو سرود خواهند خواند «شوکالیتودا و چگونه به اینانا تجاوز کرد» و میکشدش. اگر خدا باشید، راه گریزی هست اما اگر میرا باشید و به خدا تجاوز کنید، پایان خوشی در راه نیست. (Babylonian adultery / If a man's wife should be seized lying with another male, they shall bind them and cast them into the water; if the wife's master allows his wife to live, then the king shall allow his subject to live. (Laws of Hammurabi, ca. 1750 BC)) سراغ گونه ای دیگر از سکس خارج از ازدواج میرویم: زنا. کد حمورابی. اگر مرد مثلا برای بچه هایش از گناه زنش میگذشت، باید مرد را هم رها شده در نظر میگرفت. جرمی علیه شوهر است همانگونه که تجاوز جرمی علیه پدر دختر بود. زن ازدواج کرده نمیتوانست شوهرش را به زنا متهم کند. در این مُهر تصویری را که میبینید مردی است که زنش را در حال همخوابگی با مردی یافته و به نظر میرسد قصد دارد کار خطرناکی با او کند (البته مطمئن نیستیم (متنی همراه با تصویر نیست)). (Assyrian adultery / If a man forcibly rapes a married woman, "they shall kill the man; there is no punishmentfor the woman." / If a man fornicates with a married woman knowing she's married, the man is punished as the husband wishes his wife to be punished. / If a man fornicates with a married woman not knowingshe's married, the man goes free and the husband can punish the wife as he wishes. (Middle Assyrian Laws,ca 1200 BC) ) در تمدن آشور نیز قوانینی برای زنا داشتند اما قوانین آنها نسبت با قوانین بابلی همراه با بربریت بیشتری است. خود قوانین بابلی از قاعده چشم در برابر چشم پیروی میکند اما قوانین آشوری خیلی بیشتر این کار را انجام میدهند. بخش دوم قانون به شکلی شبیه به همان قانون حمورابی است. روسپیگری رسما در بین‌النهرین وجود داشت، زمانی که مردان دیر ازدواج میکنند و گزینه های کمی برای تخلیه جنسی دارند روسپیگری نرمال است هرچند نظر خوبی از جنبه اجتماعی به آن نداشته باشند. روسپیگری در بین‌النهرین با میخانه پیوند داشت. (شش تصویر، سه در ردیف بالا و سه در ردیف پایین از ایران) از همان دوره ای که تختخواب را نشانتان دادم پلاکهای گلی زیادی پیدا شده اند که دو نفر در حال سکس هستند و زن از طریق لوله بسیار بلندی در حال نوشیدن از کوزه ای است که باید در آن آبجو باشد. به این شکل نیست که در واقع دقیقا همین اتفاق میفتاده است، منظور نوشیدن در میخانه (محل روسپیگری) است. یکبار در دهه هفتاد و هشتاد همین را در کلاسی نشان دادم و دختری گفت شاید زن در حال بالا آوردن است. بعضی از اینها بسیار عجیب هستند، در این یکی معلوم نیست زن در حال نوازش سر مرد است یا از خودش او را دور میکند. در این یکی مرد ظرفی برای نوشیدن در دست دارد و معلوم نیست بر سر زن آن را میزند یا در حال سلامتی برای بخت خوب خود است. حتی اگر به جنوب سومر برویم (خلیج فارس) بعضی از مهرهای ایرانی از همین زمان صحنه ای مشابه دارند. مرد پایین است و زن بر روی او قرار دارد و مانند آن دو زن دیگر در حال نوشیدن است. این پلاکها اغلب در نیمه هزاره دوم ق. م. پسدا شده اند (۱۶۰۰ یا ۱۷۰۰). این موتیف و ارتباط سکس و الکل (سکس و میخانه) ادامه پیدا کرد و مثلا در مهرهای کتیبه ای حصار پرسپولیس همین صحنه وجود دارد (تشخیصش خیلی سخت است). در پایان مهر پارتی را میبینید که شبیه به سکه هستند، در یک طرفش صحنه ای نظامی است و در طرف دیگرش باز زنی را میبینید که در حال نوشیدن است و مرد از عقب با او سکس میکند. پس با ۱۸۰۰ سال تداوم این موتیف رو به رو هستیم. آنهایی که با حماسه گیلگمش آشنا هستند از نقش محوری روسپیگری در آن داستان آگاه هستند. به یاد دارید که گیلگمش پادشاه جوان و قدرتمندی است که همه باکرگی همه عروسان به او تعلق دارد و مردان را با بیگاری و فعالیتهای ورزشی از پای در می آورد. مردم به خدایان پناه میبرند و خدایان همتایی را برای گیلگمش خلق میکنند، مردی وحشی به نام انکیدو که در دنیای وحش به دنیا می آید و با حیوانات زندگی میکند. این تصویر از کتابی برای کودکان است، آن شاخ روی سر انکیدو را ندیده بگیرید، انکیدو شاخ نداشته (مثل موسی میکل آنجلو شده). روزی یک صیاد میبیند کسی همه تله های او را خراب و حیوانات را رها کرده است. به نزد گیلگمش در اوروک میرود و شکایت میکند. گیلگمش میگوید یک روسپی زیبا را برای اغوای این مرد وحشی میفرستیم تا مانع از رها کردن حیوانات از تله های تو شود چون زمانی که تمایل جنسی و انسانیت را در خود متوجه شود دست از زندگی با حیوانات بر می دارد. اینجا تصویر کودکانه دیدار انکیدو و روسپی را میبینید. و تصویر دیگر تصویری هنری و مدرن برای بالغان از همان دیدار است. واقعا سکسی ترین متن در همه ادبیات بین النهرینی است. زمانی که در سال ۱۹۵۰ دانشگاه شیکاگو ترجمه آلکساندر هایدل از گیلگمش را منتشر کرد این متن به لاتین در آن آمد. روسپی انکیدو را به شهر می آورد و او گیلگمش را به چالی میکشد. آن دو نبرد میکنند و در آخرش همدیگر را بغل میکنند و میفهمند با یکدیگر برابر هستند و بهترین دوست برای میشوند. تصمیم میگیرند به جنگل سدر بروند و نگاهبان آن را بکشند و سر از تنش جدا کنند و به بابل و معبد انلیل برگردانند. خدایان ناراحت میشوند، البته معلوم نیست چرا. چون زمانی که آن دو به جنگل سدر رفتند، محافظشان خدای خورشید بود پس خدایان باید میدانستند. دوباره، ادبیات است و پس نیابد زیاد گیر داد. خدایان تصمیم میگیرند یکی از آن دو باید بمیرند و آن انکیدو است. انکیدو در رویایی از سرنوشت خود آگاه میشود و بیمار و بیمارتر میشود. در نهایت فکر میکند که همه اش تقصیر روسپی بوده است که به زندگی ایده آل او با حیوانات پایان داده است. روسپی را نفرین میکند. (THE DYING ENKIDU CURSES THE PROSTITUTE / A household to delight in you shall not acquire, / Never to reside in the midst of a family! / In the young woman's chamber you shall not sit! / Your finest garment the ground shall defile! / Your festive gown the drunkard shall stain with dirt! / Things of beauty you shall never acquire! / No table for a banquet shall be laid in your house! / The bed you delight in shall be a miserable bench! / The junction of highways shall be where you sit! / A field of ruins shall be where you stand! / Thorn and briar shall skin your feet! / Drunk and sober shall strike your cheek!) این تصویری حزن آلود اما واقعی از یک روسپی است که تک و افتاده در حاشیه جامعه زندگی میکند. اما پس از آن خدای خورشید به انکیدو میگوید، صبر کن یک لحظه، اگر به خاطر روسپی نبود هیچگاه لذت دوستی با گیلگمش را تجربه نمیکردی و به ماجراجویی نمیرفتید. نمیدانستی انسانیت یعنی چه. انکیدو نرم میشود و نمیتواند نفرین را پس بگیرد اما دعایش میکند: (ENKIDU RELENTS AND ADDS A BLESSING FOR THE PROSTITUE / My mouth that cursed you shall bless you as well: / Governors shall love you and noblemen too! / At one league off men shall slap their thighs, / At two leagues off they shall shake out their hair! / No soldier shall be slow to drop his belt for you, / Obsidian he shall give you, lapis and gold! / Earrings and jewelry shall be what he gives you! / Ishtar, the ablest of gods, shall gain you entrance / To the man whose home is established and wealth heaped high! / For you his wife shall be deserted, though mother of seven!) این نیز تصویری واقعی از فرهنگهایی است که روسپیگری در آن نهادینه شده است. روسپیهای درباری هستند که برای مدتی کوتاه با مردان ثروتمند زندگی پرتجملی دارند. پس هر دو جنبه روسپیگری را دیدیم، روسپی خیابانی و روسپی درباری. در متون حقوقی هم درباره خطرهایی که روسپیگری برای یک ازدواج در بر دارد، برخورد میکنیم. حامی روسپیان اینانا است که در بعضی از متنها به عنوان یک عاشق سیری ناپذیر تصویر میشود. به یاد داریم در گیلگمش زمانی که به او پیشنهاد ازدواج میدهد، گیلگمش او را رد میکند، فهرست بلند عاشقان او را برمی شمارد و زیانی که بر آنان وارد شده است (در اثر پذیرفتن پیشنهاد اینانا) را روایت میکند. متن روشنگر دیگری نیز در اینباره وجود دارد (Since I am ready to give you all what you want, / Get all the young men of your city together, / Let's go to the shade of the wall! /// Seven for her midriff, seven for her loins, / Sixty the sixty satisfy themselves in turn upon her nakedness. / The young men have tired, Ishtar never tires. /// Put it to my lovely vulva, fellows! /// As the girl demanded, / The young men heeded, gave her what she asked for.) ایشتار در متن یک روسپی است. تتوصیفی روشنتر از تمایل جنسی زنانه فعال نمیتوانید پیدا کنید و البته این را روشن میکند نیز که مردان از چه چیز در تمایل جنسی زنان هراس دارند؛ گونه ای از سیری ناپذیری که متفاوت از تمایل جنسی مردان است و حداقل در میانه فروکش میکند. * ادامه دارد * (Sex Omens / If a woman mounts a man, that womanwill take his vigor; he will have no luck for a month. / If a man causes a woman to repeatedly take hold of his penis, he is not pure; god will not accept his prayer. / If, when a man is facing his woman, she handles her vagina, that man is not pure; for the rest of his days his hands will tremble. / If a man keeps saying to his wife, "Bring me your anus!" that man will have indigestion.) متن ازدواج مقدس (اوایل هزاره دوم ق. م.)(سکس اینانا و پادشاه) ... تصاویر سکس گروهی آیینی (مطمئن نیستیم) از هزاره اول ق. م. (Sexual Dysfunction / My vagina is the vagina of a bitch! His penis is the penis of a dog! / As the vagina of a bitch / holds fast the penis of a / dog, (so may my vagina / hold fast his penis!) / May your penis become / long as a club!) مثل دوره مدرن مردان گاهی در زمانی که باید راست نمیکردند (Bob Biggs) و جالب است که راهش مانند سکس درمانی مدرن بود، زن به مرد کثیف‌گویی میکرد و پنیس او را روغن میمالید... ادموند لانگز، ۱۸۷۵، Babylonian marriage market. هرودوت این داستان را روایت میکند که در بابل سالی یکبار همه زنان در سن ازدواج گرد آورده میشدند و به حراج گذاشته میشدند. پولی که از حراج زیباترین زنان به دست میامد برای مهریه زنانی استفاده میشد که زیبایی کمتری داشتند. هرودوت این روند را ستایش میکند (از نادر مطالبی که از بابلیها ستایش میکند) ... هرودوت نظرات کاملا اشتباه یا مغشوشی درباره تمایلات جنسی در بابل داشت. بابل تفاوت چندانی با یونان و زمان خود ما تا همین اواخر نداشت. اول اینکه کنترل پدرسالارانه بر تمایلات جنسی زنانه حاکم بود، دختران و همسران زیر سلطه پدران و شوهران بودند. دوم اینکه استاندارد دوگانه ای برای تمایلات جنسی در مردان زنان وجود داشت (یکی را تنها فرصت محدود میکرد و آن یکی سرکوب میشد). سوم اینکه همجنسگرایی طرد میشد. چهارم روسپیگری (برای مردان) نهادینه بود. پنجم، دسترسی جنسی به بردگان. فکر میکنم اگر هرودوت واقعا به بابل رفته بود آنجا را نیز نه چندان متفاوت از آتن از این جنبه ها میدید.

RousouR (بحث) ‏۱۲ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۲۳ (UTC)پاسخ

@RousouR: درود این رهنمود را بخوانید: MOS:MISC ویکی پدیا که وبلاگ، خبرگزاری یا تریبون نیست که بخواهد سخرانی فلانی در فلان دانشگاه را بازتاب دهد. Pereoptic Talk   ‏۳ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۵ (UTC)پاسخ
اول گفتید «تحقیق دست اول» است که نبود. اکنون موضوع دیگری را مطرح می‌کنید. از نادر منابع مربوط به شعر سومری است. بهتر است مطلب را برگردانید. RousouR (بحث) ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۲ (UTC)پاسخ
@RousouR: درود، تحقیق دست اول هم هست اما موضوع مهم تر این است که طبق همان سیاستی که خدمتتان پیوند دادم ویکی پدیا باید خلاصه و گزینشی از این قبیل تحقیق های دست اول باشد مثلا یک بخش کوچکی از آن را به صورت وپ:گفتاورد بیاورید. سیاست چیزهای بی اهمیت را ما در مقالات پزشکی نیز داریم. مثلا به وضح تاکید شده که نیایید مثلا شرح یک آزمایش پزشکی را بنویسید: «۸ هزار نفر در آزمایشی که به وسیله فلان و بهمان و با حمایت بیسار درباره بیماری وبا صورت گرفته بود، ۳۰٪ تا پایان آزمایش مراحل را گذراندند. بین داده های آماری واریانس ۱۴ و شرح های پیش نگر صورت پذیرفت و .....». Pereoptic Talk   ‏۱۸ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۶ (UTC)پاسخ

اوگاریت[ویرایش]

آخرین نظر: ۱ سال پیش۱ نظر۱ شخص در بحث

مطالب گردآوری شده به، پس از ایجاد چرخه بعل، به بحث:چرخه بعل#اوگاریت انتقال یافت. RousouR (بحث) ‏۳۰ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۶ (UTC)پاسخ

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بحث:اینانا&oldid=39325314»