آی‌او (زبان برنامه‌نویسی)
(تغییرمسیر از Io (زبان برنامه‌نویسی))
 | |
| طراحی شده توسط | استیو دکورت |
|---|---|
| توسعه‌دهنده | استیو دکورت، جاناتان رایت، جرمی ترگونه |
| ظهوریافته در | ۲۰۰۲ |
| وبگاه | |
| پیاده‌سازی‌های بزرگ | |
| آی‌او، اکیوت | |
آی‌او (به انگلیسی: Io) یک زبان برنامه‌نویسی بر پایه پیش‌نمونه پویا است[۱]. ایده‌های این زبان اکثراً از زبان‌های اسمال‌تاک (تمام مقدارها شی هستند)، سلف (بر پایه پیش‌نمونه)، نیوتن‌اسکریپت (ارث‌بری تفاضلی)، اکت۱ (اکتورها و فیوچرها برای هم‌روندی)، لیسپ (کد یک درخت قابل بررسی و قابل تغییر در زمان اجراست)، و لوا (کوچک، قابل توکاری) برگرفته شده‌است[۱].
مثال‌ها[ویرایش]
"Hello, world!" println
پیاده‌سازی تابع فاکتوریل به صورت غیربازگشتی:
factorial := method(n,
if(n == 0, return 1)
res := 1
Range 1 to(n) foreach(i, res = res * i)
)
به این دلیل که تخصیص res * i به res آخرین عمل انجام شده‌است، تابع به صورت غیر صریح این مقدار را به عنوان نتیجه برمی‌گرداند و نیازی به عبارت صریح بازگرداندن نیست.