نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط PRDM 9(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
نسخهٔ ویرایششده در تاریخ ۲۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۶:۱۵ توسط PRDM 9(بحث | مشارکتها)
اعتراضات شیلی (انگلیسی: 2019 Chilean protests) اعتراضات مردمی است که در چندین شهر شیلی در واکنش به بالا بردن هزینه متروی سانتیاگو، بالارفتن هزینه زندگی، نابرابری رایج در کشور و خصوصیسازی شعلهور شد. اعتراضات از پایتخت شیلی سانتیاگو آغاز شد و دانشآموزان برای نپرداختن هزینه ایاب و ذهاب دست به کارزار هماهنگی زدند و با تصرف ایستگاههای اصلی شهر با پلیس درگیر شدند.[۵][۶][۷][۸]
در ۱۸ اکتبر وضعیت هنگامی شدت گرفت که گروههای سازماندهی شده به شورش در سراسر شهر پرداختند؛ و به تصرف بسیاری از ایستگاههای شبکه متروی شهری پرداختند و آنها را از کار انداخته و خساراتی وارد کردند، آنچنانکه شبکه متروی زیرزمینی متوقف شد.[۹][۱۰]
در همان روز، رئیسجمهور شیلی سباستین پینیهرا اعلام وضعیت اضطراری کرد و ارتش شیلی را برای برقراری نظم و جلوگیری از تخریب اموال عمومی و سرکوب نیروهای معترض به مناطق مختلف اعزام کرد.[۱۱]در ۱۹ اکتبر در منطقه شهری سانتیاگو بزرگ حکومت نظامی اعلام شد.[۱۲][۱۳]
این اعتراضات بزرگترین ناآرامیها پس از دوران دیکتاتوری نظامی آگوستو پینوشه از نظر تعداد معترضین، میزان آسیب به زیرساختهای عمومی و مداخلات دولت لقب گرفت.[۱۴] در ۲۸ اکتبر، رئیسجمهور پینیهرا در واکنش به ناآرامیها هشت تن از وزاری کابینه خود را تغییر داد و وزیر کشور خود آندرس چادویک را برکنار کرد.[۱۵][۱۶] در ۱۵ نوامبر، بیشتر احزاب سیاسی که در کنگره ملی نماینده داشتند توافقنامهای برای فراخوان همهپرسی ملی در آوریل ۲۰۲۰ در مورد ایجاد یک قانون اساسی جدید امضا کردند.