ابن حجر هیتمی
شهاب‌الدین ابوالعباس احمد بن بدرالدین محمد بن شمس‌الدین محمد بن نورالدین علی بن حَجَر هیتمی سعدی انصاری (۹۰۹ – ۹۷۴ ه.ق) فقیه، عالم و مؤلف شافعی است. با این‌که خانواده‌اش را در شمار انصار آورده‌اند اما خود او از انتساب انصاری خودداری می‌کرد. در ۹۲۴ ه.ق به جامع الازهر رفت و شاگرد مکتب شاگردان ابن حجر عسقلانی شد. پیش از رسیدن به بیست سالگی ازسوی رملی و طبلاوی و برخی دیگر به او اجازهٔ فتوا و تدریس داده شد. او را «ناشر علوم امام شافعی» گویند. علمای مصر نظریه‌های او را شدیداً نقد می‌کردند تا جایی که به حد تکفیر می‌رسید. آثار و تألیفات او بسیار است. برخی از آن به این ترتیب‌اند:
- اتمام نعمةالکبری علی العالم بمولد سید ولد آدم
- الاعلام بقواطع الاسلام
- تحفة المحتاج فی شرح المنهاج
- الجواهر المنظم فی زیارة القبر المکرم
- الصواعق المحرقة فی الرد علی اهل البدع و الزندقة[۱]
پانویس
- ↑ فکرت، «ابن حجر هیتمی»، دائرةالمعارف اسلامی، ۳: ۳۳۱–۳۳۳.
منابع
- فکرت، محمدآصف (۱۳۶۹). «ابن حجر هیتمی». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. سوم. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۲۳-۸.