قضیه منحنی ژوردان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Mojtabakd (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

تصویر قضیه منحنی ژوردان. یک منحنی جردن (که با رنگ سیاه کشیده شده‌است) صفحه را به یک ناحیه «داخلی» (آبی روشن) و یک منطقه «خارجی» (صورتی) تقسیم می‌کند.

در توپولوژی، منحنی ژوردان (به انگلیسی: Jordan Curve Theorem) (یا خم ژوردن یا خم جوردن)، که گاهی اوقات آن را منحنی ساده بسته مسطح نیز می‌نامند، یک حلقه پیوسته غیر-خود-متقاطع در صفحه است.[۱] قضیه منحنی ژوردان ادعا می‌کند که هر منحنی ژوردان صفحه را به یک ناحیه «درونی» محدود شده توسط این منحنی و یک ناحیه «بیرونی» شامل تمام نقاط خارجی نزدیک و دور تقسیم می‌کند، به طوری که هر مسیر پیوسته که یک نقطه از یک ناحیه را به نقطه دیگری متصل می‌کند، در جایی با آن حلقه تلاقی می‌کند. در حالی که به نظر می‌رسد بیان این قضیه به‌طور شهودی واضح است، اما اثبات آن با استفاده از روش ابتدایی به نوعی نبوغ نیاز دارد.«اگرچه JCT یکی از مشهورترین قضایای توپولوژی است، اما حتی در میان ریاضیدانان حرفه‌ای موارد بسیاری وجود دارد که هرگز اثبات آن را نخوانده‌اند.» ((توفربرخ ۱۹۸۰)). اثبات واضح‌تر به ساختار ریاضیات توپولوژی جبری تکیه می‌کند و این امر منجر به تعمیم فضاهایی با ابعاد-بالاتر می‌شود.

قضیه منحنی ژوردان به نام ریاضیدان کامیل جوردن (۱۹۲۲–۱۸۳۸) نامگذاری شده‌است، که اولین اثبات آن را پیدا کرد. برای دهه‌ها، ریاضیدانان به‌طور کلی فکر می‌کردند که این اثبات نادرست است و اولین اثبات دقیق توسط اسوالد وبلن انجام شده‌است. با این حال، این مفهوم توسط توماس سی هیلز و دیگران لغو شده‌است.

جستارهای وابسته

یادداشت

  1. Sulovský, Marek (2012). Depth, Crossings and Conflicts in Discrete Geometry (به انگلیسی). Logos Verlag Berlin GmbH. p. 7. ISBN 978-3-8325-3119-5.

منابع

پیوند به بیرون

doi:10.1007/15.40062-014-0089-0