والیساری

مختصات: ۶۰°۰۸′۲″ شمالی ۲۵°۰۰′۰″ غربی / ۶۰٫۱۳۳۸۹°شمالی ۲۵٫۰۰۰۰۰°غربی / 60.13389; -25.00000
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Patricia Mannerheim (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۸ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

والیساری
خطای لوآ در پودمان:Location_map در خط 553: ناتوان در یافتن تعریف‌های واردشده برای نقشهٔ مکان‌نما: «پودمان:Location map/data/Finland physical map.svg» موجود نیست.
Map
جغرافیا
مکاناوسیما
سانتاهامینا
هلسینکی
مختصات۶۰°۰۸′۲″ شمالی ۲۵°۰۰′۰″ غربی / ۶۰٫۱۳۳۸۹°شمالی ۲۵٫۰۰۰۰۰°غربی / 60.13389; -25.00000
کشور

والیساری (انگلیسی: Vallisaari)، (سوئدی: Skanslandet) یک جزیره در هلسینکی مرکز فنلاند است.[۱]

این جزیره بین سانتاهامینا از محله‌های شرقی هلسینکی و سیومنلینا در ۴ کیلومتری جنوب شرقی هلسینکی قرار گرفته‌است.[۲][۳]

پیشینه

این جزیره دارای حوضچه‌های آب شیرین است و از ۶۰۰ سال پیش محلی برای تهیه آب شیرین برای ملوانان شناخته شده بود و از قدیم برخی از استحکامات در جزیره ساخته شد. با این همه این همسایه کناری این جزیره یعنی سیومنلینا بود که به عنوان قلعه اصلی دریای هلسینکی پیشرفت روزافزون کرد و اکنون میراث جهانی یونسکو است.[۴]

در زمان پیشرفت سیومنلینا، والیساری منبع تأمین هیزم اهالی هلسینکی بود. سوئد و روسیه در سال ۱۸۰۸ در جنگ بودند و روس‌ها سیومنلینا را محاصره کردند، و از والیساری به عنوان پایگاه جنگی استفاده کردند. در این دوره روس‌ها شروع به ساخت استحکامات در در این جزیره کردند که هم‌اکنون نیز پابرجااست.[۵]

انبار نظامی

پس از استقلال فنلاند در سال ۱۹۱۷، والیساری برای مدت ۱۰۰ سال به انبار سلاح‌های نیروهای دفاعی فنلاند تبدیل شد. در تمام این سال‌ها به ویژه در اوایل دهه ۱۹۵۰ انواع مواد منفجره، اژدرها و مین‌ها در والیساری نگهداری می‌شدند. یک پایگاه هواشناسی نیز در این جزیره ساخته شد. همچنین تعدادی خانوار غیرنظامی در والیساری وجود داشت که زندگی کاملاً روستایی داشتند. جمعیت غیرنظامی در دهه ۱۹۵۰ بسیار بیشتر از زمان حاضر است.[۶][۷]

منطقه گردشگری

در سال ۲۰۰۸ نیروهای دفاعی فنلاند والیساری را ترک کردند و اقدامات بخش خصوصی و شهرداری هلسینکی طی یک برنامه ۸ ساله باعث شد تا این جزیره در سال ۲۰۱۶ به عنوان مقصد گردشگری افتتاح شود. اکنون والیساری متنوع‌ترین مقصد برای طبیعت‌گردی و گردشگری است.[۸][۹]

نگارخانه

منابع

  1. «History of Vallisaari». Nationalparks.fi (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
  2. «Natural Features of Vallisaari». Nationalparks.fi (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
  3. Nieminen, Jarmo 2009: Santahamina – sotilassaaren luontoaarteet. Maanpuolustuskorkeakoulu, 2009. ISBN 978-951-25-2014-5.
  4. Carl Nordling, L. "Capturing ‘The Gibraltar of the North’: How Swedish Sveaborg was taken by the Russians in 1808." Journal of Slavic Military Studies 17.4 (2004): 715-725.
  5. Ove Enqvist & Taneli Eskola: Kruunun jalokivet – Vallisaari ja Kuninkaansaari. Vantaa: Moreeni, 2011. ISBN 978-952-254-065-2.
  6. «Vallisaaren historia». Luontoon.fi (به فنلاندی). دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۱۲-۲۸.
  7. "Vallisaari". Wikipedia (به انگلیسی). 2020-07-20.
  8. "Vallisaaren ja Kuninkaansaaren kehittäminen". Metsähallitus (به فنلاندی). 2017-03-06. Retrieved 2020-12-28.
  9. "Taide kohtaa saariston Helsingissä – Vallisaari saa uuden suurtaidetapahtuman". City (به فنلاندی). Retrieved 2020-12-28.