پرش به محتوا

نقشه ده‌ساله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Coolmorning34 (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۲ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

نقشۀ ده ساله اوّلین برنامهٔ جهانی برای رشد و گسترش آئین بهائی بود که از سوی شوقی افندی در فاصلهٔ سال‌های ۱۹۵۳ تا ۱۹۶۳ اجرا شد.[۱]

تاریخچه

عبدالبهاء الواحی با عنوان الواح "نقشۀ ملکوتی" نوشته و در آنها از صدها محلّی یاد نموده بود که روزی جوامع بهائی باید در آنها تشکیل شود.[۲] شوقی افندی فاصله سال‌های ۱۹۲۲–۱۹۳۷ را به تشکیل و تقویت ساختارهای اداری جامعهٔ بهائی پرداخت و مطابق با مفاد الواح وصایای عبدالبهاء، تشکیل محفل‌های روحانی محلّی و ملّی را مدّنظر قرار داد.[۳] وی هنگامی که احساس کرد ساختارهای اداری بهائی به اندازۀ کافی توسعه یافته و به خوبی عمل می‌کنند، وظیفه انتشار آئین بهائی را به نقاطی که در الواح "نقشۀ ملکوتی" ذکر شده بود به آنها سپرد.[۳] از سال ۱۹۳۷، شوقی افندی جوامع بهائی موجود را مأمور کرد تا هر یک بر اساس برنامه‌هایی در سطح ملّی، به رشد و گسترش آئین بهائی بپردازند.[۳]

در اکتبر ۱۹۵۲، شوقی افندی، اوّلین برنامهٔ هماهنگ جهانی ("نقشۀ ده ساله") را اعلام کرد[۴]، برنامه‌ای که در فرایند گسترش جغرافیایی آئین بهائی در سطح جهانی تأثیر عمده‌ای داشت [۳] و در انتهای آن بیت العدل اعظم تشکیل شد.[۴]

در سال ۱۹۵۳، تعداد ۱۲ محفل روحانی ملّی بهائی در سراسر دنیا وجود داشت.[۲] نقشۀ ده ساله مستلزم همکاری میان این محفل‌های ملی مختلف بود.[۳]

اهداف برنامه

شوقی افندی ۲۷ هدف برای این نقشه تعیین کرد که بعضی از آنها مربوط به مرکز جهانی بهائی و بعضی مربوط به جوامع ملّی بهائی و بعضی مستلزم اقدام افراد بهائی بود.[۴]

هنگام شروع «نقشۀ ده ساله» ۱۲ محفل روحانی ملّی در دنیا وجود داشت.[۴] در طی این برنامه قرار بود تعداد محافل ملّی حدّاقل چهار برابر شود و به ۵۷ محفل رسد.[۲] در هنگام شروع این برنامه، آئین بهائی به ۱۲۹ کشور راه یافته بود.[۴] قرار بود تا پایان این برنامه ۱۳۱ کشور دیگر به این تعداد اضافه شود.[۴]

اتمام برنامه و دست‌آوردها

در پایان این برنامه، ۵۶ محفل روحانی ملّی و ۳۵۴۹ محفل روحانی محلّی تشکیل شده بود.[۴] آئین بهایی به ۲۵۹ کشور راه یافته بود و آثار بهائی به ۳۰۰ زبان ترجمه شده بود.[۴]

در پایان «نقشهٔ ده ساله» بیت العدل اعظم، شورای حاکمهٔ دیانت بهائی[۲]، تشکیل شد.[۴] روز ۲۱ آوریل ۱۹۶۳، اوّلین انتخابات بیت العدل اعظم با حضور ۲۸۸ نماینده از ۵۶ محفل روحانی ملّی برگزار شد.[۴] بیت العدل اعظم در میان دیگر وظایف خود، بر ادامۀ رشد و گسترش جوامع بهائی نظارت کرده و می‌کند.[۲]

جستارهای وابسته

منابع

  1. Moojan Momen (فوریه ۴, ۲۰۱۱). «Shoghi Effendi». Iranica. دریافت‌شده در ۲۴ اسفند ۱۳۹۴.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ Melton، J. Gordon (۲۰۱۱). Religious Celebrations: An Encyclopedia of Holidays, Festivals, Solemn Observances, and Spiritual Commemorations, Volume 1. ABC-CLIO. شابک ۹۷۸-۱۵۹۸۸۴۲۰۵۰.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ Moojan Momen (فوریه ۴, ۲۰۱۱). «Shoghi Effendi». Iranica. دریافت‌شده در ۲۵ اسفند ۱۳۹۴.
  4. ۴٫۰۰ ۴٫۰۱ ۴٫۰۲ ۴٫۰۳ ۴٫۰۴ ۴٫۰۵ ۴٫۰۶ ۴٫۰۷ ۴٫۰۸ ۴٫۰۹ Redman، Earl (۲۰۱۶). Shoghi Effendi through the Pilgrim's Eye: Volume 2: The Ten Year Crusade, 1953-1963. George Ronald Publisher Ltd. شابک ۹۷۸۰۸۵۳۹۸۵۹۵۲.