پرش به محتوا

رنسانس ایتالیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Rezabot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۲۵ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

فرسکو اثر رافائل در Stanza della Segnatura در کاخ واتیکان
مونالیزا or La Gioconda (1503–05/07)—موزه لوور، پاریس، فرانسه

رنسانس ایتالیا، رنسانس ایتالیا (ایتالیایی: Rinascimento [rinaʃʃimento]) نخستین تجلی رنسانس سرتاسری در اروپا بود، یک دورهٔ دگرگونی فرهنگی بزرگ و دستاوردی که در ایتالیا در طی سدهٔ چهاردهم آغاز شد و تا سدهٔ شانزدهم ادامه یافت بود که باعث گذار از دوران سده‌های میانه (قرون وسطی)، و ورود به قرون جدید در اروپای مدرن شد. اصطلاح رنسانس به مفهوم اصلی مدرنیته است که در سدهٔ نوزدهم رواج یافت، و در کار تاریخ‌نگارانی مانند ژول میشله و یاکوب بورکهارت به کار رفته‌است. هرچند که منشأ این جنبش که تا حد زیادی به فرهنگ سواد تلاش روشن‌فکری و پشتیبانی محدود شده بود را می‌توان به بخش پیش از سدهٔ چهاردهم برمی‌گردد، بسیاری از جنبه‌های فرهنگ و جامعهٔ ایتالیایی تا حد زیادی قرون وسطایی باقی ماند؛ رنسانس تا پایان سده، به حرکت کامل در نیامد. واژهٔ فرانسوی رنسانس (Rinascimento در ایتالیایی) به معنی «تولد دوباره»، و این دوران بهترین‌ها را برای تجدید دل‌بستگی به فرهنگ کلاسیک پیشین، پس از دوره‌ای که انسان گرایان آن را با برچسب سده‌های تاریک شناخته‌اند.

جستارهای وابسته

منابع

پیوند به بیرون