پرش به محتوا

بزرگ‌منشی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط MahdiBot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۱۹ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۶:۳۴ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

بزرگ منشی

منش (مَ نِ) [په .] (اِمص) خوی، سرشت.[۱]

بزرگ منشی (کرامت) (به انگلیسی: Dignity) عبارت است از اتّصاف انسان به فضایلی که او را در نظر خود و دیگران شایسته احترام می‌گرداند. مقصود از کرامت انسانی ارزش انسانی است.

اصل کرامت انسانی اصلی است که کانت نظریه اخلاقی خود را بر آن بنا نهاده‌است.

علت این امر این است که غایت اراده انسان عبارت است از احترام به انسان از آن جهت که انسان است.

اگر انسان عقل خود را تابع هواها قرار دهد یا دیگران را در خدمت منافع خود درآورد، بر خلاف کرامت انسانی عمل کرده‌است.[۲]

بزرگ منشی نیز از نظر ارسطو حد وسط میان خودبزرگ بینی و خود کم بینی است و زینت و اوج فضایل می‌باشد.[۳]

منابع

  1. محمد معین، فرهنگ فارسی معین، مدخل
  2. جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره‌بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۵۲۹–۵۳۰
  3. رعنایی پور، محمد، بررسی فضایل اخلاقی از دیدگاه ارسطو و دلالتهای تربیتی آن، دانشگاه شهید چمران اهواز، دانشکده: علوم تربیتی و روانشناسی