یحیی حمیدالدین
| امام یحیی | |
|---|---|
 | |
| امامت زیدی | |
| سلطنت | ۴ ژوئن ۱۹۰۴ – ۱۷ فوریه ۱۹۴۸ |
| پیشین | محمد بن یحیی حمیدالدین |
| جانشین | احمد بن یحیی |
| زاده | ۱۸ ژوئن ۱۸۶۹ صنعا، امپراتوری عثمانی |
| درگذشته | ۱۷ فوریهٔ ۱۹۴۸ (۷۸ سال) صنعا، یمن |
| فرزند(ان) | احمد بن یحیی محمد بن یحیی حسن بن یحیی علی بن یحیی عبدالله بن یحیی (اعدام شد) ابراهیم بن یحیی اسماعیل بن یحیی قاسم بن یحیی یحیی بن یحیی عبدالرحمن بن یحیی مطهر بن یحیی محسن بن یحیی عباس بن یحیی (اعدام شد) حسین بن یحیی |
| خاندان | رسیان |
| پدر | محمد بن یحیی حمیدالدین |
الإمام یحیی محمد حمید الدین محمد المتوکل (۱۸۶۹–۱۹۴۸) معروف به امام یحیی مؤسس حکومت متوکلی یمن و مقتدرترین امام زیدیهای یمن در قرن بیستم بود. او از جوانی با عثمانیها و انگلیس همواره در حال جنگ بود. عهدنامه دعان که در سال ۱۹۱۱ میان وی و عثمانیها بسته شد و در سال ۱۹۱۳ مورد تأیید عثمانیها قرار گرفت از نتایج سیاستهای وی بود که استقلال یمن را تثبیت نمود.
فعالیت
[ویرایش]یحیی محمد در سال ۱۹۰۴ میلادی پس از قتل پدرش امام محمد بن یحیی حمیدالدین (۱۸۳۹ تا ۱۹۰۴) توسط مخالفان، به عنوان امام و حاکم یمن زیدی به قدرت رسید. در آغاز حکومتش، تنها کنترل مناطق کوهستانی و قبایلی محدود را داشت، اما به تدریج موفق شد نفوذ خود را بر سراسر یمن شمالی گسترش دهد.
او در سال ۱۹۱۸ میلادی، با فروپاشی امپراتوری عثمانی در پی جنگ جهانی اول، استقلال کامل یمن را اعلام کرد و عنوان ملک المتوکل علی الله را برای خود برگزید.[۱]
در دوره حکومت او، یمن به طور رسمی به عنوان پادشاهی متوکلیه یمن شناخته شد. امام یحیی توانست نظم نسبی را برقرار کند، مالیاتها را سامان دهد، ارتش ضعیفی ایجاد کند و روابط بینالمللی محدودی با کشورهای همسایه برقرار نماید.
با این حال، شیوه حکومت او بسیار سنتی، خودکامه و مبتنی بر ساختارهای قبیلهای و مذهبی بود. وی اصلاحات مدرن (مثل آموزش عمومی یا توسعه اقتصادی) را بسیار محدود کرد و از تعامل گسترده با جهان خارج پرهیز داشت.[۱]
امام یحیی نهایتاً در سال ۱۹۴۸ میلادی در جریان یک کودتای ناکام به نام انقلاب مشروطه (که توسط روشنفکران، افسران و برخی از روحانیون زیدی طراحی شده بود) ترور شد. پس از کشته شدن او، پسرش احمد بن یحیی حمیدالدین قدرت را در دست گرفت و سلطنت زیدی را ادامه داد.[۱]
شاگردان
[ویرایش]امام یحیی در علوم معقول و منقول خبره بود و شاگردانی نیز داشت. وی همچنین ازمشایخ روایی برخی همچون سید شهاب الدین مرعشی نجفی است[۲].
منابع
[ویرایش]- Paul Dresch, A History of Modern Yemen, Cambridge University Press, 2000, pp. 26–31.
- Robert D. Burrowes, Historical Dictionary of Yemen, 2nd ed., 2010, pp. 405–406.
- Safa Al-Sanabani, "Yemen’s Political History", Oxford Encyclopedia of the Islamic World, 2009.
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Paul Dresch, A History of Modern Yemen, Cambridge University Press, 2000, pp. 26–31؛ Robert D. Burrowes, Historical Dictionary of Yemen, 2nd ed., 2010, pp. 405–406: Safa Al-Sanabani, "Yemen’s Political History", Oxford Encyclopedia of the Islamic World, 2009.
- ↑ «نفیس ترین اجازۀ آیتالله مرعشی از یک عالم مبارز یمنی است». بایگانیشده از اصلی در ۹ ژوئیه ۲۰۱۵.
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانههای ملی | |
| سایر | |
- اعضای خانوادههای سلطنتی مقتول
- امامان اهل یمن
- امامان زیدیه
- خاندان طباطبائی
- امامان سده ۲۰ (میلادی)
- اهالی صنعا
- پادشاهان خاورمیانه
- درگذشتگان ۱۹۴۸ (میلادی)
- زادگان ۱۸۶۹ (میلادی)
- زیدیهای اهل یمن
- سیاستمداران اهل یمن
- سیاستمداران ترورشده اهل یمن
- سیاستمداران جنگ جهانی دوم
- شاهان مقتول
- شاهان مقتول سده ۲۰ (میلادی)
- عربهای امپراتوری عثمانی
- کشتهشدگان در یمن
- مرگها به وسیله اسلحه گرم در یمن
- کشتگان در یمن