بغان یشت (یسنا)
بغان یشت نام هات‌های (فصل‌های) ۱۹، ۲۰ و ۲۱ از بخشِ یسنا در اوستای کنونی است. بغان یشت کهن‌ترین تفسیری است که به زبان اوستایی از سه نیایش مهم زرتشتی (یَتا اَهو، اَشِم وُهو و یِنگهه هاتَم) برجای مانده است.
بغان یشتِ اوستای کنونی از نَسکِ (جلدِ) سومِ اوستای ساسانی که «بَغ نَسک» خوانده می‌شد گرفته شده است و ارتباطی با نسکِ چهاردهم اوستای ساسانی که «بغان یشت نسک» خوانده می‌شد ندارد.
منابع[ویرایش]
- سیدی، فاطمه (پاییز و زمستان ۱۳۹۰). «اهونور، نخستین آفریده». پژوهشنامهٔ فرهنگ و ادب. سال هفتم (۱۲): ۱۹۱-۲۰۲.
- میرفخرایی، مهشید (۱۳۷۹). «بغان یشت». کتاب ماه هنر. ۷ (۲۵ و ۲۶): ۴۲-۴۳.