گاف سیاسی
گاف سیاسی خطای یک سیاستمدار در گفتار است.[۱]
تعریف[ویرایش]
به گفته باراک اوباما این است:
مطبوعات برای توصیف هر عبارت بداخلاقی توسط یک نامزد استفاده می‌کنند که نشان‌دهنده جهل، بی‌احتیاطی، تفکر مبهم، بی‌احساسی، بدخواهی، بی‌حوصلگی، دروغ یا ریا باشد – یا صرفاً تصور می‌شود که به اندازه کافی از عقل مرسوم دور می‌شود تا نامزد مذکور را در برابر حمله آسیب‌پذیر کند.[۲]
گاف کینزلی[ویرایش]
گاف کینزلی زمانی اتفاق می‌افتد که یک گاف سیاسی حقیقتی را آشکار می‌کند که یک سیاستمدار قصد اعتراف آن را نداشته‌است.[۳][۴] این اصطلاح از روزنامه‌نگار مایکل کینزلی می‌آید که می‌گوید: «گاف زمانی است که یک سیاستمدار حقیقت را می‌گوید – حقیقتی آشکار که او قرار نیست بگوید.»[۵][۶]
اصطلاح گاف سیاسی ممکن است برای توصیف یک بیانیه سهوی بیان شده توسط یک سیاستمدار به کار رود، که باورمند است این بیانیه درست است، در حالی که به‌طور کامل پیامدهای بیان علنی آن را تحلیل نکرده‌است. تعریف دیگر عبارتی است که زمانی بیان می‌شود که سیاستمدار به‌طور خصوصی به درستی آن باور داشته باشد، به عواقب ناگوار گفتن آن پی ببرد و در عین حال سهواً آن را در ملاء عام بیان کند.[۷] تعریف دیگر بیانیه سیاستمداران از آنچه در ذهنشان است—ممکن است سهوی باشد یا نباشد—است که در نتیجه منجر به «رقص گاف» تشریفاتی بین نامزدها می‌شود. کاندیدایی که ظاهراً توهین شده‌است، در حین ابراز خشم یا شوک، و بازی روی اشتباه، نباید چیزی شبیه شادی از خود نشان دهد.[۸][۹] تمایل به تمرکز بر به اصطلاح «گاف» در کمپین‌ها به عنوان یک ابزار روزنامه‌نگاری که می‌تواند منجر به انحراف از مسائل واقعی شود مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[A] گفته می‌شود که گاف کینزلی گونه‌ای از «گاف سیاسی» عمومی است.[۱۰]
خود کینزلی این سؤال را مطرح کرد: «چرا چیزی که یک سیاستمدار به‌طور تصادفی می‌گوید باید به‌طور خودکار نشانه بهتری از تفکر واقعی او نسبت به چیزی که از روی عمد می‌گوید در نظر گرفته شود؟»[۱۱]
استیون پینکر مدعی است که سیاستمداران از زبان مبهم و غیرمستقیم برای اجتناب از اظهارنظرهای ملموس استفاده می‌کنند، و روزنامه‌نگاران تنبل پوشش سیاسی را به جای تحلیل پلتفرم‌های سیاسی، بر مبنای «گاف‌بینی» قرار می‌دهند.[۱۲]
ظهور فعالیت‌های اینترنتی نسل جدیدی از کمپین‌های منفی را ایجاد کرده‌است که در آن یک کمپین سیاسی می‌تواند در عرض یک ساعت پس از گاف یک سیاستمدار، تبلیغات حمله ایجاد کند.[۱۳][۱۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ ". . . the episode is a perfect gaffe precisely because its content was so meaningless. . ." Chait, Jonathan (June 14, 2012). "The Origins of the Gaffe, Politics' Idiot-Maker". New York. Retrieved August 4, 2012.
منابع[ویرایش]
- ↑ "Definition for gaffe – Oxford Dictionaries Online (World English)". Oxforddictionaries.com. Archived from the original on 15 December 2019. Retrieved 2012-05-29.
- ↑ Barack Obama, A Promised Land (2020) p. 82.
- ↑ Webster, Merriam (June 3, 1972). "Merriam Webster definition of Gaffe". Merriam Webster Dictionary. Retrieved 2007-04-11.
- ↑ Goddard, Taegan. "Kinsley Gaffe". Taegan Goddard's Political Dictionary. Political Wire. Archived from the original on August 17, 2013. Retrieved April 10, 2012.
- ↑ Kinsley, Michael (April 23, 1988), "Commentary: The gaffer speaks", The Times
- ↑ Friedman, Nancy (August 22, 2011). "Word of the Week: Kinsley Gaffe". Fritinancy. Archived from the original on May 11, 2012.
- ↑ McKim, Brian; Skene, Tracy (January 17, 2012). "Brill makes a "Kinsley gaffe"". Shecky Magazine. Retrieved May 28, 2012.
- ↑ Smajda, Jon (October 23, 2008). "Michael Kinsley on the ritual of the gaffe". Archived from the original on 16 اكتبر 2012. Retrieved May 28, 2012.
{{cite web}}: Check date values in:|archive-date=(help) - ↑ Kinsley, Michael (March 6, 2012). "Kinsley: Limbaugh and the hypocrisy of the gaffe". Los Angeles Times. Retrieved May 29, 2012.
- ↑ Amira, Dan (June 14, 2012). "A Taxonomy of Gaffes". New York. New York, NY USA. Retrieved August 30, 2012.
- ↑ Kinsley, Michael (March 6, 2012). "Kinsley: Limbaugh and the hypocrisy of the gaffe". Los Angeles Times. Retrieved May 29, 2012.
- ↑ Political Rhetoric, Explained - Steven Pinker. 14 October 2008 – via YouTube.
- ↑ "Matthew McGregor Kevin Rudd Attack Dog, Mitt Romney Gaffe Video". The Sydney Morning Herald. 31 July 2013.
- ↑ "Rudd flies in Team Obama". The Sydney Morning Herald. 30 July 2013.
برای مطالعه بیشتر[ویرایش]
- Amira, Dan (June 14, 2012). "A Taxonomy of Gaffes". New York Magazine. New York, NY USA. Retrieved June 22, 2012.
- Chait, Jonathan (June 14, 2012). "The Origins of the Gaffe, Politics' Idiot-Maker". New York Magazine. Retrieved June 22, 2012.