کنتراست
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
کُنْتْراسْت به‌معنای تباین و جدایی است و یکی از اصل‌های پایه‌ایِ رشته‌های گوناگونِ هنر است.[۱]
فرق و کشمکشِ متقابلِ عناصر اثر هنری موجب برقرار شدن ارتباطی منطقی ولی متضاد بین اجزا می‌شود و در تأثیرگذاری اثر بسیار مؤثر است، چراکه درک انسان از بسیاری چیزها با تجربه و مقایسهٔ شکل، کیفیت، و معناهای آنها به‌دست می‌آید.[۱]
در هنرهای تجسمی مانند نقاشی، عکاسی و گرافیک، کنتراست‌های رنگ، تیرگی ـ روشنی، اندازه، جهت، بافت، پهنی ـ باریکی، هندسی ـ غیرهندسی و… به‌کار می‌رود و اثر هنری را تأثیرگذار می‌کند.[۱]
برای نمونه، رامبراند معمولاً از کنتراست شدید تیرگی ـ روشنی بهره گرفته و با تاباندن نور در بخش‌های موردنظرش، که درمیان سایه‌های تیرهٔ وسیع در تابلو قرار گرفته‌اند، بر این بخش‌ها تأکید می‌کند.
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- حسینی‌راد، عبدالمجید. مبانی هنرهای تجسمی (قسمت اول). شرکت چاپ و نشر کتاب‌های درسی ایران، ۱۳۸۲. ص ۸۴-۸۷.
