پیش‌نویس:کلید تلگراف
 یک نوع کلید تلگراف موسوم به کلید مستقیم – مدل J-38، کلیدی که توسط ارتش ایالات متحده در طول جنگ جهانی دوم استفاده می‌شد و اغلب توسط آماتورهای رادیویی هم مورد استفاده مجدد قرار می‌گرفت. | |
| نوع | کلید |
|---|---|
| نمادهای الکترونیک | |
.svg) | |
کلید مورس[ویرایش]
یک «کلید تلگراف» که به کلید مورس هم مشهور می باشد، یک کلید الکتریکی تخصصی محسوب می شود که توسط یک اپراتور آموزش دیده برای انتقال پیام‌های متنی در قالب کد مورس در یک سیستم تلگراف به کار می‌رود. این کلیدها در همه اشکال سیستم های تلگراف الکتریکی، از جمله تلگراف توسط خطوط زمینی (که با سیم نیز نامیده می شود) و رادیویی (که به تلگراف بی سیم مشهور می باشد.)، به کار برده شده اند. یک اپراتور از کلید تلگراف برای ارسال پالس های الکتریکی (یا به صورت نوین موج پیوسته رادیویی CW، (یا امواج رادیویی بدون مدولاسیون هیچ علائمی بر روی آن) با دو طول مختلف به کار می روند: پالس های کوتاه، به نام «نقطه» یا «Dots» و پالس های طولانی تر، به نام "خط" یا "dashes". این پالس ها حروف و سایر کاراکترهایی را که پیام از آنها تشکیل می شود، رمزگذاری می کنند.
طرح های جایگزین[ویرایش]
گرچه کلید مورس بیش از یک قرن پیش با اختراع تلگراف ساخته شده است. ولی کماکان کلیدهای مورس به ویژه در بخش رادیو آماتوری به کار برده می شوند. زیرا رادیو آماتورها در شروع کار باید با کد مورس آشنایی کامل پیدا کنند و ارتباط با دیگر رادیو آماتورها را هم باید از طریق کد مورس به انجام برسانند. علاوه بر این بیش از نیم قرن است که تجهیزات الکترونیکی تحت عنوان Keyers برای انجام وظیفه کلید مورس به صورت خودکار ساخته شده و مورد استفاده قرار گرفته اند. این تجهیزات تحت عناوین کلیدهای تک پدال و کلیدهای دو پدال طبقه بندی می شوند. این تجهیزات را می توانستند به صورت مستقل به جای کلید مورس به فرستنده وصل کنند یا به صورت مدارهای موجود در فرستنده های رادیو آماتوری به کار برده شوند.
انواع کلیدهای مورس[ویرایش]
کلید مورس نوع مستقیم[ویرایش]
کلید نوع مستقیم همان کلید رایج تلگراف است که در فیلم های مختلف دیده می شود. در این نوع یک میله بلند ساده که در یک سر آن دستگیره ای در بالا نصب شده که اپراتور انگشت خود را برای ارسال پیام روی آن می گذارد و یک کنتاکت الکتریکی در زیر آن وجود دارد که کار قطع و وصل جریان را انجام می دهد. این میله معمولاً از جنس برنج می باشد و روی تکیه گاهی لولا شده و مانند یک الاکلنگ می تواند حرکت کند. یک طرف آن توسط کشش یک فنر به پایین کشیده می شود و طرف دیگر میله که دسته قرار دارد یک کنتاکت الکتریکی به مثابه یک کلید وجود دارد. هنگامی که اپراتور روی دسته فشار بیاورد، میله در برابر کشش فنر در همان طرفی که دسته و کلید قرار دارند، به سمت پایین آمده و کنتاکت یا کلید را در وضعیت وصل قرار داده و یک مدار الکتریکی بسته ایجاد می کند. به طور سنتی، کلیدهای تلگراف یا مورس آمریکایی دارای دستگیره های پهن و میله های باریک (اغلب خمیده) بودند، در حالی که کلیدهای بریتانیایی دارای دستگیره های توپی شکل و میله های ضخیم بودند. به نظر می رسد که این صرفاً یک موضوع فرهنگی و آموزشی است، اما کاربران هر یک به شدت طرفدار سیستم خود هستند. [الف] کلیدهای نوع مستقیم برای بیش از ۱۵۰ سال و در بسیاری از کشورها به صورت های مختلف ساخته شده اند. آنها برای جامعه مشتاق کلکسیونرهای کلیدهای مورس همیشه موضوع مورد توجه هستند. کلیدهای مستقیم مورد استفاده در تلگراف با سیم دارای یک نوار اتصالی دهنده هم بودند که مدار الکتریکی را هنگامی که اپراتور به طور فعال پیام ارسال نمی کرد، بسته نگه می داشت. این برای تکمیل مدار الکتریکی تا ایستگاه بعدی بوده تا رله گیرنده تلگراف آن، همانطور که اپراتور پیامی از شهر بعدی دریافت می کند، بتواند کار کند. اگرچه گاهی به دلایل سنتی، نوار اتصالی دهنده در کلیدهای بعدی گنجانده شده اند، ولی وجود آن برای تلگراف بی سیم ضرورتی نداشته، مگر آنکه به عنوان امکانی در هنگام تنظیم فرکانس فرستنده، از آن استفاده شود. این نوع کلید مورس ساده و قابل اعتماد است، ولی برای ارسال یک رشته نقطه (یا همان طور که اکثر اپراتورها آنها را دیت می نامند) نیاز به پمپاژ سریع جریان بوده که دارای اشکالات قابل توجهی است. سرعت ارسال پیام از ۵ کلمه (۲۵ کاراکتر) در دقیقه، توسط اپراتورهای تازه کار، تا حدود ۳۰ کلمه (۱۵۰ کاراکتر) در دقیقه توسط اپراتورهای ماهر متفاوت است. در روزهای اولیه به کارگیری تلگراف، در میان تلگرافچی های حرفه ای نوعی از آسیب های عضلانی و عصبی حرکتی ناشی از کارکرد تکراری با دست که مشهور به فلج بازوی شیشه ای تلگرافچی ها بود، مشاهده گردید. امکان افزایش یا کاهش یا حتّی حذف این عارضه با عملکرد جنبی کلید مورس نوع مستقیم توسط شل کردن پیچ های قابل تنظیم روی آن وجود داشت. با استفاده از یک تکنیک خوب می توان از چنین مشکلاتی جلوگیری کرد
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
خطای یادکرد: خطای یادکرد: برچسب <ref> برای گروهی به نام «persian-alpha» وجود دارد، اما برچسب <references group="persian-alpha"/> متناظر پیدا نشد. ().