پنج‌نامک زرتشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پنج‌نامک زرتشت یا پندنامک زرتشت رساله‌ای به زبان پهلوی و دارای ۱۴۳۰ کلمه است. این رساله منسوب به پسر آدرباد ماراسپند موسوم به زرتشت است. زرتشت در زمان اردشیر دوم ۳۸۳–۳۷۹ میلادی موبدان موبد بود. فرزند این زرتشت هم موسوم به آدرباد است که نوهٔ آذرباد مهراسپندان است و او را آذرباد زرتشتان گویند. او نیز خود موبدان موبد ایران بود.[۱]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • اوشیدری، جهانگیر (۱۳۷۱). دانشنامهٔ مزدیسنا، واژه‌نامهٔ توضیحی آیین زرتشت. تهران: نشر مرکز. شابک ۹۶۴-۳۰۵-۳۰۷-۵.