ویکرامادیتیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تصویری مدرن از ویکرامادیتیا در ویکرام تیلا (Vikram Teela) در اوجائین

ویکرامادیتیا (IAST: Vikramāditya) یک پادشاه افسانه‌ای بود که در ادبیات هند باستان از آن یاد می‌شود که در داستان‌های سنتی از جمله داستان‌های وتالا پانچاویمشاتی و سینگهاسان باتیسی حضور داشته‌است.[۱][۲] بسیاری او را به عنوان حاکمی توصیف می‌کنند که پایتختش حکومتش در اوجائین است (پاتالی پوترا یا پراتیشتانا).[۳]

ویکرامادیتیا همچنین عنوان رایجی بوده‌است که توسط چندین پادشاه هند باستان و قرون وسطی پذیرفته شد و افسانه‌های ویکرامادیتیا ممکن است روایت‌هایی از پادشاهان مختلف (به ویژه چاندراگوپتا دوم) باشد.

طبق روایت‌های سنتی رایج، ویکرامادیتیا از عصر ویکراما ساموات، در سال ۵۷ قبل از میلاد، پس از شکست دادن شاکاها آغاز شد و کسانی که معتقدند او بر اساس یک شخصیت تاریخی است، عصر او را در حدود قرن اول پیش از میلاد می‌دانند. با این حال، این دوران پس از قرن نهم پس از میلاد به عنوان ویکراما ساموات شناخته می‌شود.

منابع[ویرایش]

  1. Gopal, Ram (1984). Kālidāsa: His Art and Culture. Concept Publishing Company. p. 15. Retrieved 2 June 2022.
  2. Agrawal, Ashvini (1989). Rise and Fall of the Imperial Guptas. Motilal Banarsidass Publ. p. 174. ISBN 978-81-208-0592-7. Retrieved 2 June 2022. The assumption of the title Vikramaditya37 by Chandragupta II, has been responsible for confusing his name with the legendary founder of the Vikrama samvat of B.C. 58 in spite of the fact that ever since the discovery, in 1884, of the Mandasor stone inscription of the Guild of silk-weavers bearing dates 493 and 529 it has been established that the era which commenced in 57 B.C. was founded by the Malavas and dates from the time of the foundation of the Malava republic. The identification of the legendary king Vikramaditya of Ujjaini has been discussed at length by various scholars for a long time.
  3. Reddy, Sheshalatha (15 October 2013). Mapping the Nation: An Anthology of Indian Poetry in English, 18701920. Anthem Press. p. 201. ISBN 978-1-78308-075-5. Retrieved 2 June 2022.